Paul Verhagen, fotograaf 3VOOR12/Eindhoven:

5. Komatsu @ Alstadt: Debuutoptreden. Zeer overtuigend begin van een rauwe parel in Rock City capital. Mooi moment om het allereerste begin te zien van een prachtige campagne die in 2011 tot uitbarsting zal komen.

4. Dynamo Outdoor Fest: Prachtig initiatief van Dynamo. Leuke sfeer en een get together van oude en nieuwe bekenden. Een uitstekend programma vol afwisseling. Voor mij was het hoogtepunt van de dag de gig van de olijke Japanners van Electric Eel Shock. Een wervelende show met overtuigende 'over de top' metal. Deze Jappen toveren een (tevens) overtuigende dikke smile op mijn gezicht. Hopelijk ben ik in 2011 weer met soortgelijke smile ter plekke op een volgende editie van het festival. Duimen voor een vervolg!

3. Speedfest: Deze lijkt een vaste jaarlijkse waarde te zijn in mijn top 5. Prachtig feest van Eindhovens trots PPSR. Indrukwekkend om elk jaar weer te komen tot 'n prachtige bill met veel afwisseling. Het is jammer dat Life of Agony de tegenpool blijkt te zijn van het concert waar ik hieronder over schrijf maar gelukkig is deze teleurstelling totaal ondergeschikt aan het geweldige feest wat Speedfest is!

2. Life of Agony @ Effenaar. Rechtstreeks teruggeworpen worden, maar nog lang niet vervlogen jeugdsentiment. De integrale uitvoering van 'River Runs Red' blijkt op de dag van vandaag nog steeds messcherp binnen te komen. Keith Caputo's stem is helemaal in topconditie. Werkelijk een geweldige gig.
 
1. Crippled Black Phoenix @ Effenaar. Lang geleden dat een band me van begin tot eind kon ontroeren met hun onaardse dromerige postrock en soundwaves.
 
Hans Blankendaal, schrijver 3VOOR12/Eindhoven
Via de mail krijg ik het verzoek van de hoofdredacteur om muzikaal terug te blikken op het jaar 2010. Leuk, denk ik nog in eerste instantie, maar dan lees ik de voorwaarden. De Top 5 van de mooiste muziekmomenten moet wel bestaan uit belevenissen die in Eindhoven plaats hebben gevonden. En daar wordt het lastig. Alhoewel dit jaar het gemiddelde aantal bezoeken aan concerten toch weer een stijgende lijn laat zien, blijken die muziekmomenten zich in heel Brabant af te spelen: Helmond, Breda, Tilburg, Uden, Den Bosch, Bergen op Zoom en in Eindhoven. Daarom maar eens even mijn blogsite doorgespit om de Eindhovense momenten eruit te halen.

5. Regiment

Zonder dat ze het zelf in de gaten heeft, weet ze mijn aandacht te trekken als ze het perron op komt lopen. Ik ben niet de enige. Meerdere ogen volgen haar sierlijke bewegingen. Ze is van allochtone afkomst, maar is westers gekleed. Hoge hakken, zwarte panty's en een net niet te strak paars rokje. Haar donkere ogen stralen als ze een bekende tegenkomt. Ze heeft een goudkleurige hoofdbedekking op. Te mooi om als hoofddoek of, nog erger, als kopvod te worden bestempeld. In netjes Nederlands praat ze met de persoon die ze net lachend begroette. Ongetwijfeld is ze, net als ik, op weg naar haar werk. Ik kijk nog een keer naar de jonge vrouw voordat ik de trein instap. Ondertussen zet ik op mijn iPod Regiment van David Byrne en Brian Eno op.

4. Serious Request

Omdat ik nog boodschappen moet doen in Eindhoven, loop ik op een koude winterochtend ook nog maar even langs het glazen huis. Eens kijken of daar om 10 uur 's morgens al iets te beleven is. Karin Bloemen is te gast, maar op de markt is het nog redelijk rustig. Giel Beelen lijkt nog maar net wakker te zijn. Als ik stil ga staan om het huis eens goed te bekijken, beginnen de pianoklanken van Coldplay's Christmas Lights. Een potentiële kerstklassieker. Vier minuten die het begin van de feestdagen voor mij aankondigen. Op de markt in Eindhoven.

3. After Dark My Sweet

Tijdens een muziekavond met vrienden beluister ik het album After Dark My Sweet van TJ Kong & Nuno Dos Santos. Ik ben zeer onder de indruk. Pas een maand later wordt de plaat officieel gereleased. Als ik de koptelefoon opzet om aan de ontdekkingsreis te beginnen, ben ik in gedachten weer in de ruimte in Eindhoven waar ik voor het eerst deze klanken hoor. Hier en daar herken ik wat nummers. Terwijl het repeterende Tranentrekker me de digitale wereld van beide heren intrekt, sta ik verbaasd over het grote aantal namen die ze hebben kunnen interesseren voor een bijdrage aan deze productie. Zo verzorgt Nicolette, bekend van haar samenwerking met Massive Attack op Protection, de vocalen op twee nummers. Vooral Something Happened maakt enorme indruk. Ook Robert Owens, een van de bekendere zangers in het genre, hebben ze gestrikt. De plaat is zowel geschikt voor thuis als voor op de dansvloer. Als ik bij The Quiet Room ben aanbeland, word ik letterlijk even stil. Warme gelaagde keyboards en heerlijk subtiele ritmes worden vermengd met samples uit het echte leven. Het doet me denken aan een verbeterde reïncarnatie van Cabaret Voltaire. Waar de gemiddelde dansplaat vaak als kil wordt bestempeld, wordt hier gedemonstreerd hoeveel gevoel je in een enkele toetsaanslag kunt leggen. Aan het eind van de plaat doet Edward Chapel daar met zijn klarinet nog een schepje bovenop. Alsof hij langzaam alle elektronika uitblaast en het begin aankondigt van een volgende release, waarin flink wat gas terug wordt genomen. After Dark My Sweet is een heerlijk vervoermiddel om je door de avontuurlijke, digitale wereld van dit Nederlandse duo te verplaatsen.

2. 3VOOR12

Via een vriend van me ben ik op het spoor gezet van 3VOOR12. Hij volgt mijn Luistertips al jaren en vindt de stukjes wel goed geschreven. Aangezien we regelmatig samen naar concerten gaan, lijkt het hem een goed idee om in het kader van 3VOOR12 een duo te vormen. Hij levert de beelden. Ik de tekst. Bijkomend voordeel is, dat je de kans hebt om gratis naar concerten te gaan. Alle informatie betreffende voorwaarden en schrijfwijzers, schrikken me in eerste instantie af. Het is niet voor niets dat ik al eens redactiewerkzaamheden ben gestaakt. Een overvloed aan dichtgetimmerde instructies zorgen er bij mij alleen maar voor dat alle creativiteit eruit geramd wordt. Als de dag van het concert van Arid nadert en ik me nog niet heb aangemeld, vraagt hij me of ik nog iets ga schrijven. Hij moet anders een alternatief gaan zoeken voor de tekst, of alsnog zelf een kaartje kopen. Om hem niet te benadelen, besluit ik het maar gewoon te doen. Omdat ik maanden geleden zelf al kaartjes heb gekocht voor het concert, vergeet ik helemaal dat ik op de gastenlijst sta. Als ik binnen ben, hoor ik dat hij een kameraad heeft meegenomen. Of die mijn kaartje mag hebben. Aangezien ik mijn kaartje al heb gebruikt, adviseer ik hem om gebruik te maken van de gastenlijst. Me klaarmakend voor het concert, bedenk ik me ineens van alles. Moet ik aantekeningen maken? Heb ik morgen wel tijd om die recensie te schrijven? Ook realiseer ik me dat ik die schrijfwijzer nog eens door moet nemen. Als ik morgen maar inspiratie heb. Spannend dus. Niet wetend wat me als recensent allemaal te wachten staat, besluit ik om lekker van het concert te genieten en, net als anders, de volgende dag mijn indrukken aan het papier toe te vertrouwen. De schrijfwijzer van 3VOOR12 is even van latere zorg.

1. Arid

Mijn eerste schrijfsel voor 3VOOR12 is in maart een feit. Een verslag van het concert van Arid in De Effenaar. Wat me daar van bij is gebleven is vooral het feit dat het publiek in het begin slechts voorzichtig meedoet. Zanger Jasper Steveerlinck loopt als een tijger over het podium en doet er alles aan om contact te krijgen. Balancerend op de rand van het podium, maakt hij met zoveel mogelijk mensen oogcontact. Pas als de nieuwe single Come On wordt ingezet, is het moeilijk om stil te blijven staan. Een stevige riff, een pompende bas, strakke drums, beukende keyboards en een aanstekelijk refrein zorgen ervoor dat er vanaf dat moment sprake is van interactie tussen band en publiek. Die chemie wordt nog eens versterkt als Jasper het podium verlaat om vervolgens al zingend een rondje te maken door de zaal. Terugkijkend op die heerlijke muziekavond, concludeerde ik al dat Nederland er klaar voor is om door Arid veroverd te worden. Moeten ze wel iets vaker in ons land optreden.

Koen van Hees | Gastschrijver 3VOOR12/Eindhoven, sidekick in 3VOOR12/Eindhoven radio en dj Club 3VOOR12/Eindhoven.

5. Suimasen, Bird en Dearworld, 5 februari @ Effenaar
Club 3VOOR12/Eindhoven trakteerde ons in februari op een zeer divers en hoogstaand programma. Onvervalste rock met Suimasen, het iets elektronischer aangelegde Dearworld en als neusje op de zalm kleine popliedjes van Bird.

4. Woot, 7 mei @ Effenaar
Het uitwisselingsproject met 3VOOR12/Den Haag heeft geen windeieren gelegd. Waar ze in het Paard konden genieten van 'onze' Eindhovense lievelingen van Hunting The Robot kregen wij de frisse rock van Woot voorgeschoteld tijdens onze clubavond. Tijdens de Popronde deden deze jongens het nog even dunnetjes over. En tussendoor deden ze 'gewoon' even SXSW aan!

3. Wallace Vanborn, 22 oktober @ Effenaar
En soms ga je naar een klein festivalletje op een bepaalde naam af, en komen er andere boven drijven. Zo ook op het Belgisch getinte Vlammende Vlamingen. Wallace Vanborn is een ware concurrent voor Triggerfinger wordt er gezegd, maar wat mij betreft is het een mooie aanvulling op al het mooie wat Gent al heeft voortgebracht. De Vlammende Vlamingen editie van januari 2011 heeft wat mij betreft in potentie ook al een top 5 momentje voor komend jaar in haar mars met The Sore Losers.
 
2. Bird On The Wire, 12 november @ Bullit
Ook dit jaar was ik als recensent door Eindhoven aan het rennen tijden de Popronde. Het gevoel van toen is er nog steeds. En nog steeds luister ik liedje 10 van de Hollandse Nieuwe compilatie speciaal samengesteld voor de Popronde met enige regelmaat. Midnight Society heet het meesterwerkje. Ook te beluisteren op www.myspace.com/birdotw.

1. Turin Brakes, 5 november @ Effenaar
De hoogtijdagen van de 'new acoustic movement' zijn misschien wel voorbij, maar diverse daartoe behorende bands zijn het predicaat nieuw leuk bandje ontstegen. Waar vorig jaar Starsailor de grote zaal van de Effenaar veroverde was het dit jaar de beurt aan het iets minder bekende Turin Brakes in Club Massa. Uiteindelijk is het verplaatst naar de kleine zaal van de Effenaar en dit bleek een perfect podium. Dit zijn van die bands waarbij je iedere noot wilt horen. En als Changeover DJ heb je dan de kans om ook de souncheck mee te pakken! Voor mij veruit het fijnste concert in Eindhoven van 2010 (waar ik bij aanwezig was).

Patric Muris | Schrijver, fotograaf, redactielid, radioprogrammamaker en medeorganisator Club 3VOOR12/Eindhoven

5. Hunting The Robot en Billy Connected Siamese Twins in Pop Ei (11 juni)
Het idee om samen te spelen ontstond tijdens de finale van Kunstbende 2010. Het was notabene de winnaar Billy Connected Siamese Twins die verliezend finalist Hunting The Robot uitnodigde om een keer samen te spelen. Pop Ei reageerde alert en boekte beide bands voor een fraaie avond vernieuwende en experimentele muziek. Het dromerige en epische geluid van Billy Connected Siamse Twins werd afgewisseld met de energieke indie elektro rock van Hunting The Robot. Het aantal keren dat ik Hunting The Robot live heb gezien is al lang niet meer op één hand te tellen wat mij doet beseffen dat het wow effect van deze band waarschijnlijk nooit over zal gaan. Voor die enkeling in Eindhoven die deze jongens nog steeds niet heeft ontdekt, pak je agenda erbij: op 4 februari volgend jaar releasen ze hun debuut EP tijdens club 3VOOR12/Eindhoven in de Effenaar.

Gedeelde vijfde plaatsen (sorry, kan niet kiezen): Local Natives in Effenaar, eerste show van Nikoo in PopEi en Suimasen op Club 3VOOR12/Eindhoven.
Interessant gegeven: alle momenten vonden plaats op een vrijdag en vier van de vijf waren gratis. Alleen voor Balthazar moest betaald worden.

4. Bird On The Wire in Bullit tijdens Popronde (12 november)
Popronde is jaarlijks iets om naar uit te kijken. Dit jaar zorgde 3VOOR12/NL voor promotie van de Hollandse Nieuwe acts die een Popronde rondreis maakten door cdtjes te laten persen met twintig heel uiteenlopende artiesten. Folkband Bird On The Wire uit Amsterdam was al snel mijn favoriet. Ze speelden tijdens Popronde in cdzaak Bullit. Op elkaar gepropt stonden ze opgesteld zonder rommelig te klinken. De band gebruikt een mini orgeltje, een xylofoon en een hele zachte meisjesstem om je in te pakken. En dat lukt. Moeiteloos. Het charmeoffensief dat bestond uit het uitdelen van zelf gebakken cakejes was een back up plan dat geen moment nodig is geweest. Maar lekker waren ze wel. Binnenkort verschijnt het eerste album van deze band. Luister naar ons radioprogramma en ik houd je op de hoogte.

3. Balthazar in Effenaar (26 juni)
Juni was een goede muziekmaand in Eindhoven. Balthazar sloot een goede reeks concerten af. De nieuwe sensatie uit België kreeg uitsluitend lofuitingen voor het album Applause. Ik vond het op plaat nog wat mat klinken en was benieuwd hoe de band het live zou brengen. Dat werd al snel duidelijk: vele malen beter. Kleurrijker, diverser en overtuigender. Balthazar stijgt boven Applause uit werd de logische titel van de recensie. Het optreden werd niet afgesloten met een van de singles, maar met Blood Like Wine. De gehele band ging op de rand van het podium staan en zong zo goed als a capella ‘Raise your glass to the nighttime and the ways to choose the mood and have it replaced’ met een briljante timing, vol bezieling en loepzuiver. Een moment dat me lang is bijgebleven en ik telkens opnieuw probeer te herbeleven als ik het album opzet.

2. Bird: albumpresentatie ‘Arjen Ballet’ in De Fabriek (15 oktober)
Dit jaar heeft Bird ons hart weer vaak weten te roeren. In thuiswedstrijden zoals tijdens de clubavond in februari, tijdens het optreden in ons radioprogramma in oktober en zeer recent nog tijdens de allereerste 3VOOR12/Eindhoven sessies. Het hoogtepunt vond echter plaats op vreemde bodem. Anderhalve week voor de release werd bekend gemaakt dat Bird zijn album in De Fabriek zou releasen. Niet groots, maar voor de band kenmerkend ingetogen en bescheiden. Toch was de kelder van De Fabriek afgeladen vol. Mensen weten hun weg naar deze band inmiddels wel te vinden. Bolstaand van de zenuwen presenteerde Bird zijn derde album. De band werd doodgeknuffeld door applaus en groeide gedurende avond. Mensen die erbij waren, wisten dat ze iets bijzonders meemaakten en namen zo goed als allemaal een vers van de pers afkomende plaat mee naar huis als aandenken aan deze geweldige avond.


1. I Am Oak en Old Seed met Bird in TAC (10 april)
2010 is het jaar van de definitieve doorbraak van I Am Oak. In april al een veelgehoorde naam, maar het repertoire voor mij toen nog volledig onbekend. Daar is na die avond behoorlijk verandering in gekomen. Dit optreden was nog voor de release van ‘On Claws’ en voor de verschijning in DWDD. Het was drukker in TAC dan ik ooit eerder had meegemaakt. I Am Oak maakt breekbare minimalistische Indie Folk die alle aandacht nodig heeft om te kunnen raken. En dat deed het. Geen enkel poppodium in Eindhoven heb ik ooit zo stil meegemaakt. I Am Oak kreeg de aandacht die het verdiende en betaalde dat met meer dan gelijke munt terug. Met roots in Bergeijk, geeft de band ons de gelegenheid te doen alsof ze ook een heel klein beetje van ons (Eindhoven) zijn.
Na I Am Oak speelde de Eindhovense Indie Folk band Bird samen met hun goede muzikale vriend Old Seed. I Am Oak overtreffen was die avond onmogelijk, maar een gelijkspel hebben ze er wel uit weten te slepen. Een geweldige avond in TAC die de boeken in gaat als een van de mooiste vrijdagen van 2010.

Leon Versmissen, fotograaf 3VOOR12/Eindhoven en korter van stof:
Top 5 :
5)                 Kylfa spruitjesrock interview
4)                 Dearworld op 3voor12 clubavond
3)                 Bird tijdens 3voor12 sessie bij We Are (Music) Junkies
2)                 het hele STRP festival met als hoogtepunt Soulwaxmas
1)                 7.1 miljoen voor Serious request !!!!!

Sanne Reiniers, schrijfster, eindredactrice, redactielid en radioprogrammamaakster
5. Bird live in de studio @ (toen nog) EFM. Bird is een band die mij altijd kippenvel weet te bezorgen. Tijdens de clubavond was het publiek helaas niet stil genoeg waardoor ik niet optimaal van de band kon genieten, maar gelukkig kreeg ik een herkansing in de studio. Livebands worden dikwijls naar de kantoorruimte naast de studio verplaatst om daar tussen de bureaus en onder de ongezellige, felle verlichting live te spelen. Bird kreeg het voor mekaar om zelfs daar een intieme sfeer te creëren. Daar zat ik dan, naast de band op een bureaustoel met de ogen dicht. Ontroerend.
Ook op 5: Nikoo live in PopEi. Je wist gewoon dat er iets heel groots voor je neus stond te spelen…ik kan ook niet kiezen tussen deze twee.

4. Coheed and Cambria @ Dynamo. Ik steek mijn voorkeur voor wat hardere bands niet onder stoelen of banken en ben daarmee misschien ook wel een vreemde eend in de bijt van de vijver van 3VOOR12/Eindhoven. Coheed and Cambria maakt alternatieve rock die niet geschikt is voor tere zieltjes. Voor deze band ben ik eerder al naar Amsterdam gereisd, maar dit jaar stonden ze gewoon hier om de hoek: in Dynamo. Dat deze muziek ook hier werkt bleek wel uit de volle zaal. Een geweldig optreden in een kleinere zaal hier om de hoek. Beter kan niet! Dit optreden kenmerkte die eerste stap in de nieuwe richting die Dynamo ingeslagen is: en daar ben ik erg blij mee.

3. Tom McRae en Matangi Quartet live @  Effenaar
Een unieke samenwerking die heel veel indruk maakte in de grote zaal van de Effenaar. Tom McRae slaagde erin om deze grote zaal van de Effenaar heel klein te laten voelen met een concert zonder poespas of bombarie. Gestript tot de essentie en daardoor een des te grotere belevenis.
Gedeelde derde plaats: Coparck in het voorprogramma van Moss, Effenaar. Coparck altijd prachtig gevonden, maar nooit live gezien. Nu, tijdens de laatste tournee, wist ik opeens wat ik al die tijd gemist had. Wat een geweldige band. Wellicht maakte de zwanenzang het nog gedenkwaardiger. Jammer dat ze uit elkaar zijn…

2. Wolfendale (voorprogramma Blaudzun) @ Effenaar
Het komt niet vaak voor dat het bij het voorprogramma net zo druk of drukker is dan bij de hoofdact. Wolfendale kreeg het voor mekaar met haar allereerste optreden in de kleine zaal van de Effenaar. Het bleek volkomen terecht. De show overtrof al mijn verwachtingen. De sfeer en identiteit die deze band ademt is iets waar heel veel mensen naar op zoek zijn in Nederland. Mark my words: deze band gaat een heel mooi 2011 tegemoet. Nu maar hopen dat ze niet vergeten dat ze uit Eindhoven komen…ik ben er in ieder geval erg trots op.

1. Isbells, Naked Song Festival @ Muziekcentrum Frits Philips
Pff lijstjes zijn altijd verschrikkelijk moeilijk…maar dit moment heeft mijn gedachten nooit meer verlaten, vandaar dat deze op nummer 1 staat. Het Naked Song Festival wist me afgelopen jaar niet te verrassen totdat Isbells op het podium verscheen. De zaal was helemaal niet gevuld, omdat Anne Soldaat in de foyer een uitmuntend optreden weggaf, maar de leegte maakte deze band nog wonderschoner. Liedjes werden persoonlijker, de attributen klopten en de verlegen Vlamingen ademden prachtige melodieën. Wederom gestript tot de essentie: zoals het hoort bij muziek als deze.