Als men de zaal binnen komt is het eerste dat opvalt de waarschuwing die te lezen valt aan de deur: “Tip van de avond: gebruik gehoorbescherming”. Dat belooft wat. De taak is aan de Belgische band Kapitan Korsakov om het publiek op te warmen met hun muur aan geluid. Datgene wat ze neerzetten doet heel erg denken aan Nirvana op steroïden. Technisch gezien is het niet bepaald hoogstaand. Verwacht geen ellenlange solo’s of gecompliceerd gitaarwerk. Dit is een band die er op uit is een bak herrie neer te zetten en hier prima in slaagt. Op het internet worden ze gepromoot als “België’s eigenste Fucked Up”, maar wat ze hier neerzetten is verre van verneukt. De band knalt voor 110% en weet van geen ophouden. Zelfs als bij de zanger/gitarist een aantal snaren springt, wordt dit prima opgevangen en levert de band niks aan tempo in. Diezelfde gitarist maakt nog even een wandeling door het publiek en zelfs als de band klaar is, galmt het nog flink na.
Daar waar het voorprogramma nog de volle 110% gaf, wordt dit keihard overtroffen door de band die rond 22.00 uur het podium betreedt: And So I Watch You From Afar. De Ierse band gaat voor 120% door de geluidsbarrière heen en vliegt als een ware tornado van geluid over het podium. Niemand hoeft er bang voor te zijn de tekst niet te kennen, want die is er gewoonweg niet. Op het podium is weliswaar één microfoon te bekennen, maar deze wordt enkel gebruikt om zo nu en dan “Woeh!” of “Wah!” te roepen of om een nummer aan te kondigen. Maar ook dit gebeurt heel spaarzaam. Des te meer ruimte blijft er voor de muziek, want die heeft ook alle ruimte nodig. De kleine zaal schudt volledig op zijn grondvesten en wordt compleet aan stukken gescheurd door het Ierse viertal. Het is het beste te vergelijken met een mammoet op een trampoline. Het gaat alle kanten op en juist als je denkt dat ze het even rustig aan doen knalt ze er weer keihard tegen aan. Na ongeveer 45 minuten verlaat de band het podium. Dit blijkt echter niet meer dan een korte adempauze te zijn, want de band keert snel terug voor een toegift. Al het laatste beetje energie dat de band nog in zich heeft wordt er uitgeperst in twee nummers, waar onder ‘Set Guitars To Kill’. And So I Watch You From Afar pakt je vast, stelt je gerust, doet je zweven, om je vervolgens volledig mee te sleuren in hun muur van geluid. In één woord: intens!
And So I Watch You From Afar, Gezien: Effenaar, vrijdag 10 december 2010.