Een typisch potje ‘prisons-darten’ met Peter Doherty

Ster of niet, darten speel je om te winnen

Tekst: Jesse Marks/ Fotografie: Ilvy Maijen ,

Dames in ballet tutu’s, een drummer (Adam Ficek) die omgetoverd wordt tot singer-songwriter, een soort van geluidsvrouw met bijbehorende buideltas die een a capella act neerzet en een zelf ontworpen lichtshow die bestaat uit enkel één kaars. Niks is Peter Doherty te gek, maar wat mij nou is overkomen, dat zal de komende maanden mijn trots verhaal nummer 1 zijn.

Ster of niet, darten speel je om te winnen

Op dinsdag 24 november was het dan zover, Peter had zijn road to Eindhoven gevonden.
Rond het middag-uur werd mijn aandacht al getrokken: er werd me bericht dat Peter Doherty zich op het stratumseind bevond om daar een aantal Pina Colada’s achter over te tikken. De beelden daarvan zijn inmiddels te zien op de website van ETV dat blijkbaar ook getipt was.

Na de show was Peter duidelijk nog niet klaar met zijn bezoek in Eindhoven. Na anderhalf uur gespeeld te hebben, houdt Peter het voor gezien en begint de zaal langzaam leeg te lopen. Net als Peter merkte ik aan mezelf dat dit nog niet het eind van de avond is en ik besluit wat na te borrelen in een eetcafé. Een uur later worden we hetzelfde cafeetje uitgewerkt omdat ze graag de tent willen sluiten. Vanwege mijn staat (eerste biertje ging erin bij het eerste voorprogramma en je hebt al kunnen lezen dat er in totaal drie waren) ben ik wat rebels geworden en neem ik zonder te vragen een heel brood mee (ik weet ook niet waarom). Aangezien wij nog steeds niet het gevoel hadden dat dit de laatste nuttiging was, verplaatsen wij ons naar stratumseind.

Aangekomen bij een café zien we de artiesten van het voorprogramma op het terras zitten. Er wordt vanuit die hoek naar mij geroepen dat Peter schuin tegenover het café aan het darten is. Dus zonder twijfelen struin ik het café binnen en bied Peter wat van mijn zojuist veroverde brood aan. Hij oogt wat hongerig en neemt wat van mijn brood, waarna ik hem wat te drinken aanbied en hij antwoordt met een wat onverstaanbare stem: ”a red port please”.

Voor ik het wist stond ik met hem te borrelen en werd ik uitgedaagd om een potje te darten zoals dat in prison wordt gespeeld oftewel darten ‘around the clock’.
Hoe verder de wedstrijd vorderde, hoe meer dames binnen wandelden om de aandacht van mijn tegenstander te trekken. Of dat meespeelt in de uitslag zullen we nooit weten, maar na zijn slechte poolkunsten in de middag werd hij ook nu weer verslagen. Dit keer door mij. Is toch weer eens wat anders dan winnen van je kleine neefje. Peter bedankt!