Poepseks tussen visuele hoogtepunten

Extremen worden opgezocht op STRP zaterdag

Tekst: Tijs Dijstelbloem/Fotografie: Erik Jan Sijbers, Hans Dehing en Edward Rosmalen ,

Op een speciale site heb je tot in detail het STRP festival kunnen volgen. Toch willen we op onze lokaalpagina de algemene sfeer op het festival ook uit de doeken doen. Hierbij deel II; de ‘merkwaardige zaterdag’.

Extremen worden opgezocht op STRP zaterdag

De zaterdag was er eentje van uitersten. De avond begon vroeg - wat later bleek - direct met een hoogtepunt. Squarepusher maakte een schitterende show waarbij ik helemaal opging in de koppeling van de muziek aan de visuals. De videoschermen die zowel op en achter het podium waren geplaatst lieten bliksemschichten zien wanneer je de hi hats hoorde. Een mooie You Tube registratie (zie links) maakte in één klap duidelijk waar ik op doel.

De muziek op deze avond had mij niet altijd kunnen bekoren. Het geluid stond al zo achterlijk hard. Ik baalde dat ik mijn oordoppen niet bij had. Een hemd dat ik onder mijn t-shirt droeg omdat het op de vrijdag af en toe fris was, irriteerde mij al na twee minuten. Het was op zaterdag minstens drie keer zo druk en de temperatuur veel hoger. Bizar hoogtepunt was Aphex Twin.

Plots waren de toiletten rustig, de rijen voor de muntenkassa’s verdwenen en stond de DJ in zaal twee voor Jan Lul te draaien. Iedereen, maar dan ook werkelijk iedereen, verzamelde zich in zaal één om de grote meester samen met maatje Hecker aan het werk te zien. Van tropische temperaturen was niet meer te spreken, nee. Zaal één binnenlopen was hetzelfde als de verzengende hitte van de Sahara in gaan. Nadat alles en iedereen flink was opgewarmd en het zweet niet meer was tegen te houden, ontstond er een klamme lome sfeer.

De muziek, tot dan toe voor mij best te hebben, schakelde iedere vijf minuten twee tandjes hoger. Ik hoorde om mij heen dat dit briljant was, maar ik snapte het niet. Ik had het ook nooit begrepen, ik hou van Aphex’s pianostukken op 'Druqks', ik dans me suf op 'Windowlicker' en droom heerlijk weg op 'Selected Ambient Works 85-92'. De muziek die hij echter maakte waar ik minder tegen kan, waren snoeiharde tekno en breakcore composities. Jammer voor mij, maar we waren ondertussen toegekomen aan dit gedeelte van zijn werk. 

Over smaak valt niet te twisten, ik weet het, en ik zal ook niet meer zeuren over de snoeiharde tekno/breakcore die over me heen werd gestort, maar wat ik echt niet begrijp zijn de ondertussen veel besproken eindshots van de videoprojecties. Naar mijn bescheiden mening waren deze onvervalste poepseks beelden smakeloos, slecht en getuigende ze weinig van goede smaak. Het is voor mij een totaal raadsel, maar we kregen ze te zien. Wellicht een ingeving door een kunstnaar om puur te shockeren. Hoe het ook mogen zijn, hij heeft zaterdag een modaal jaarsalaris naar huis genomen. Waarschijnlijk hard lachend om iedereen die het te serieus heeft genomen.