De winterjas hoeft deze keer niet mee want de zon straalt fel over het festivalterrein. Deze uitverkochte editie kan haast niet stuk. Met een breed scala aan verscheidene bandjes, comedians en andere activiteiten op de weide, kan het allereerste festival van dit jaar beginnen. Het beste alternatief voor eitjes rapen en bij je schoonouders vroeg aan het Paasontbijt zitten.

De allereerste band begint in de Masters of Rock tent. Zoals de naam onthult staan hier louter pittige bandjes met gitaarscheurend geluid. Daarom oogt het wat vreemd dat De Staat tussen al die andere bands staan op de programmering. Face Tomorrow start hier. En dat is een goede binnenkomer voor deze tent met dit genre. Deze Rotterdamse vijfkoppige band zet meteen de toon en het lijkt of iedereen ineens wakker wordt. Het extreem mooi weer maakt de mensen wat sloom. Daar is in deze tent geen plaats voor. “Heerlijk! Je zult me dit weekend alleen maar in deze tent treffen. De rest is te soft,” zegt een voorbijganger.

Misschien heeft hij wel gelijk want in de Mainstage tent blijft het rustig tijdens de set van Miss Montreal. Genoeg publiek maar het reageert niet. Dat valt Sanne Hans ook op want ze reageert rebels tegen publiek: “Het volgende nummer heet Ricardo, hij is een klootzak dus iedereen die zo heet is ook een klootzak.” Het is een sfeer van ‘doen jullie mee of niet? Anders moeten jullie het zelf maar weten’.

Waar het wel losgaat en constant het bier in het rond vliegt is bij feestband BZB. Band Zonder Banaan mag ik eigenlijk niet zeggen van zanger en bandlid Freddy van Dijk:” We spelen al voor de zevende keer hier maar het blijft spannend. Het wordt zeker geen routine.”

Ook bij hiphop orkest Kyteman ging het los. Nu is dat op het podium geen probleem. Met twintig man sterk is het een georganiseerde chaos. De energie die de band uitstraalt brengen ze met gemak naar het publiek. “Vet gewoon hoe de crowd zo meedeed bij No Lights.” Vertelt Mc Reazrun. Hij is tevreden.

Het festivalterrein oogt druk maar er is wel plek op het gras om de zon te aanbidden. Centraal op de weide staat in een koepelkooi met de Silent Disco. Dat ding is tegenwoordig niet meer weg te denken; het is er bij elk festival bij. Verderop staan Betty en Bennie. Ze noemen zichzelf het meest begeerlijke stel van het Spaanse Torrelimos. Bij hun kun je gezellig klessebessen in hun caravan. Jammer dat het overheersend groen van een bepaald biermerk hun caravan bestrijkt anders doen ze zich helemaal campy aan.

Welke Johnny Cash plaat zijn ze vergeten? De Def Americans spelen ze bijna allemaal. Gelukkig is het goed druk in de theatertent anders zou de country line-dans bijna worden ingezet. De tent geeft een sfeer als een enorme Saloon: Een lange bar vooraan naast het podium waar je het bier over tafel zou kunnen schuiven. Dat bier wordt massaal gehaald maar verdwijnt ook weer op de grond door struikelend en zwalkende ‘sheriffs’ alsof het lijkt dat ze het klapdeurtje niet kunnen vinden.

“De vorige keer werd er nog dertigduizend bier naar ons gegooid. Schijndel wat is er aan de hand?” Schreeuwt zanger van Kane Dinand Woesthoff naar het publiek. Crowdsurfend komt hij weer terug op het podium. De set staat als een huis. Over zelfspot kan Kane ook enorm meedoen. Wanneer ik tegen Dinand zeg dat ik nog een drummer zoek bij het computerspel Guitar Hero waar Dennis al de plastic gitaar controller om zijn middel heeft lacht Dinand: “Dat heb ik mezelf ook wel eens horen zeggen.”

Op de tweede dag worden de campingbezoekers al snel meliger. Met Mega Mindy pakjes, Paashaasoutfits en andere carnavaleske kleren zoeken ze vertier op de festivalweide. En dat is geen probleem. Afgezet met caravans is er een weide bedoeld voor ‘Nieuw’ Hollandse spellen. “Rechterhand op penis,” roept de spelleider waarbij de deelnemers puffend in een onnatuurlijke houding nog eens hun rechterhand van het plaatje van een slaaf naar het plaatje van een penis moeten verschuiven op het iets aangepaste twisterbord.

Alain Clark weet als geen ander hoe je soul en funk op de menigte moet bespelen. Met een maar liefst tien minuten versie van ‘This Ain’t Gonna Work’ werkt het dus wel. Hij heeft enorm plezier met zijn band dat ook erg goed klinkt.

Buiten bij de Loco Royaal area is het druk met creatieve mensen die willen kleuren. Ze kunnen namelijk Dikke Dennis inkleuren. Nee, niet echt natuurlijk maar op een kleurplaat. “Ze winnen namelijk een prijs,” vertelt de mascotte van Peter Pan Speedrock. “Ik sta zelf van te kijken hoe creatief iedereen is. Mezelf bijvoorbeeld gehuld in een supermanpak. En er is er zelfs een gemaakt met mij zonder tattoos. Die ga ik aan mijn moeder geven.”

In de Extrematent knalt Joost van Bellen de ene bekende klassieker na de andere erin. Het zijn ook echt klassiekers zoals Queen en ‘We Will Rock You’. Maar dan komen de overstuurde electro geluiden erbij. Daarna komt Dj Medhi. Ik dacht dat hij alleen was maar ze zijn toch echt met ongeveer drie man sterk en een mc. Dat klinkt goed. Het funkt en het klinkt catchy. Ok, de irritante Run DMC mash up met Bodyrox die ze draaien zijn jullie vergeven want ze draaien niet lang daarna hun eigen ‘Pocket Piano’.

The Subs uit Belgie komen steeds vaker naar Nederland. Logisch, want deze dance groep puilt house en punk uit en dat schuurt over het publiek. Frontman Jeroen De Pessemier aka Papillon  weet hoe hij zijn publiek zo gek kan krijgen. Het uitschreeuwen van zijn lyrics hongert de menigte om los te gaan. ‘Fuck That Shit’ wordt luidkeels gescandeerd. Van de zijkant bekijk ik het bandje met Rebelbass: “Leuk gedaan. Een dj booth, een sampleachtige machine en nog wat instrumenten. Maar ik geloof het allemaal wel.” Ik zelf kijk de set nog af hoe The Subs het publiek bewerken.

Het festival is een evenement waar Schijndel trots op mag zijn. “Ik wil Paaspop ook weer niet vergelijken met de Lowlands van Brabant omdat we op onze eigen benen kunnen staan,” vertelt organisator Gijs van de Burgt, “Maar we bieden meer dan alleen maar bandjes kijken. Je hoeft je niet te vervelen totdat de band speelt. Je kunt zoveel andere dingen doen op het terrein.“