“Hello” klinkt het bescheiden wanneer Tom McRae het podium betreedt en dan is het plotseling dood en doodstil wanneer het nummer ‘Alphabet of Hurricanes’ wordt ingezet. Omdat het nieuw is en prachtig mooi, dat zeker maar vooral omdat het zo mooi klinkt. En dat in de kleine zaal van de Effenaar op een ordinaire zondagavond. Waar een drie uur durende soundcheck niet goed voor is. Tom McRae singer/songwriter uit Essex, (UK) is in Eindhoven. King of Cards is alweer zijn vierde album, maar de magere opkomst, een man of tweehonderd bewijst dat nog maar weinig mensen van hem hebben gehoord. Dat terwijl hij in eigen land werd genomineerd voor de Mercury Prize en de Brit Award, na het uitkomen van de naar hem zelf genoemde debuutplaat in 2000. Slechte pr.in de rest van Europa waarschijnlijk. Zonde, want muzikaal kan hij zich absoluut meten met namen als Damien Rice en David Gray. Hij heeft slechts twee van zijn vier bandleden meegenomen vandaag: pianist Olli Cunningham en Cellist Oli Kraus. Mc Rae wisselt zelf zo nu en dan van akoestische gitaar naar een elektrische. ‘No huge band this time’, verontschuldigd hij zich, maar hij kan ons verzekeren dat beide bandleden echt ‘huge’ zijn. Hij kan het weten, want hij zit er continu mee in een bus. Grappen en grollen, Tom zit er vol mee. Na ieder nummer ratelt hij er onophoudelijk op los. Hij beledigd zijn bandleden en steekt veelvuldig de draak met zijn depressiviteit. Gelukkig is hij ook echt behept met gevoel voor humor en charisma en binnen no time ligt de zaal aan zijn voeten. Komt goed uit, want de show van Tom Mc Rae is nogal interactief. Zo laat hij zijn toehoorders niet alleen op zijn verzoek schreeuwen als een menigte van 25.000 man wanneer hij het nummer ‘End of the World News’ inzet, maar moet het ook nog eens in canon worden meegezongen. Geen probleem, de debuutplaat waar het vanaf komt is duidelijk favoriet en men kent de tekst. McRae mag dan misschien geen blije man zijn, zijn show verveelt geen minuut. In tegendeel, het is kippenvel vanavond. Voor de toeschouwer maar ook voor McRae zelf. Wanneer hij aan het eind onversterkt het nummer ‘Bloodless’ speelt, begint de zaal spontaan uit zichzelf mee te zingen. McRae is duidelijk geraakt en benadrukt dit achteraf uitvoerig. Na twee uur is het gedaan, Niet omdat hij weg wil, maar omdat ze moeten stoppen aldus McRae zelf. Het is ook mooi geweest, want meer wereldleed kan een mens niet aan op een avond en bovendien wordt meneer naar het einde toe opvallend stilletjes. Het is en blijft geen blije man natuurlijk, al heeft hij een select gezelschap waarschijnlijk wel erg blij gemaakt vanavond.