De ruimte die normaal zo leeg en groot kan zijn als je er vroeg op de avond binnenloopt, is plotseling iets te klein voor de grote hoeveelheid mensen die op Richman zijn afgekomen. Zelfs de trap naar het toilet zit vol met toeschouwers. Het over het algemeen wat oudere publiek lijkt zich er niet aan te storen en alle hoofden hebben zich richting het podium gewend als Richman er vrolijk op los begint te spelen. De rustige liedjes maken het moeilijk te geloven dat deze man ook wel de Godfather van de punk genoemd wordt Zowel de Sex Pistols als Joan Jett coverden ‘Roadrunner’. Maar ook op de moderne popmuziek is zijn invloed niet gering. De ruimte krijgt juist een zonnig, mediterraan sfeertje dankzij de muziek en ook de uitstraling van Richman die oogt alsof hij zojuist nog op het terras aan de Costa een drankje heeft genuttigd. Rond kwart over elf lijkt ook de artiest zelf door te krijgen dat het misschien vervelend is voor de mensen die wel op de aangegeven tijd komen als hij al door zijn set heen zou zijn. Na nog twee nummertjes en een vriendelijke uitleg waarom hij liever niet heeft dat er gerookt wordt om zijn stem wat te beschermen volgt er dan ook een korte pauze waarop de helft van het publiek naar buiten sloft voor de nodige nicotine dosis. Iets na half twaalf wordt het optreden dan ook voortgezet. Het publiek klapt en wiegt vrolijk mee met elk nummer en Richman zelf staat ook niet stil. Her en der speelt hij nog een hitje en wat nummers over lesbiennekroegen en vampieren uit zijn forse discografie. Als het dan toch gedaan is na een klein uur en wat extra nummers gaat toch de achtergrond muziek weer aan. Jammer dat deze zo hard staat dat het grootste deel van het publiek samen net als Jonathan Richman met zijn vingers in de oren de zaal ontvlucht. Jonathan Richman gezien: 29 September 2007, café Effenaar