Foto's: zie onder.
In de expositiehal van het Klokgebouw staan twee meisjes met motorhelmen keihard naar een videoscherm te gillen. Het linker meisje schreeuwt het hardst, maar struikelt in het zicht van de finish over een lachbui. Weg overwinning. Vijf meter verder lopen twee jongens tegen de klok in over een gigantische 12 inch van Daft Punks Around the World, die dan ook achterstevoren klinkt. Een zaal verderop staan mensen aandachtig te luisteren naar een stel kreunende bloemkelken. Welkom op STRP: festival voor kunst en technologie. Het monumentale Phillips-pand is dit weekend het toneel van de tweede editie van het festival.
De strekking van de avond kan niemand ontgaan. Tussen de vele ‘gewone’ clubbers en Brabantse boeren springt één stijl er bovenuit: felgekleurd shirt, platte All Stars, oversized baseballpetje en een gigantische bril. Type Ed Banger. De doorbraak van het Franse label en zijn trademark sound is niet aan Eindhoven voorbij gegaan. Met SebastiAn en Mr Oizo zijn twee leden uit de stal present, het geluid is overal. Donderdag opende STRP met oudgedienden The Chemical Brothers, vrijdag staan er alleen maar acts van nu. Een compliment naar de programmeurs is op zijn plek: vrijwel elke act is relevant en actueel. Opvallend genoeg is er los van de exposities weinig ruimte voor experimentele elektronica, maar STRP biedt wel een mooi zicht op de dansmuziek van 2007.
De avond wordt geopend door de enige vrouwelijke hoofdrolspeler van de avond. Roisin Murphy haalt vrij letterlijk alles uit de kast. Met kinky handschoenen, sjaaltjes en hoeden is haar show een bonte verkleedpartij. De voormalige Moloko-frontvrouw is helemaal in de disco en ziet eruit als een klassieke filmster. Roisin heeft alles onder controle: haar show is strak en gelikt. Ze maakt meer dan ooit meisjesmuziek, maar ze staat even later bij The Whip als een potige kerel te pogoën met haar bandleden. De band uit Manchester vertegenwoordigt de samenvloeiing van dance en rock in de Britse popmuziek. De pakkende grooves hebben ze alvast onder de knie, de goede liedjes komen vast nog. Daar hoeven de Soulwax broers zich even geen zorgen om te maken: zij spelen de remixen die ze maakten voor anderen live. Van Daft Punk tot Gorillaz tot The Gossip. Het idee is even simpel als briljant.
Vooraan bij Goose staat een jongen met een rood shirt en een groen sterretje bij zijn oog in het rond te stuiteren. Die grijns zal er vanavond niet meer af gaan. De hapklare electrohits van de Belgen gaan er goed in, ook al is de set behoorlijk plat. Op het kleine podium staan naast alle vier de leden van Goose en hun computer ook twee jonge meisjes met een halve liter uitbundig te dansen. Het meisje rechts neemt een flinke slok en sproeit over de argeloze feestgangers heen. Ach, het wordt al laat. Een uurtje later bij Modeselektor krijgt de zaal opnieuw een lading alcohol over zich heen, zij het dit keer iets chiquer en netjes uit de fles. Het Duitse duo wordt de verrassing van de avond. Het recente album Happy Birthday springt van de hak op de tak: van IDM naar hiphop naar dancehall en weer terug. Vanavond in Eindhoven valt alles wél op zijn plek. De zaal is te klein en wordt letterlijk afgebroken.
2 Many Dj’s is inmiddels begonnen met de afsluitende twee uurtjes popquiz. Honderd platen in een uur; van Abba tot LCD Soundsystem in drie stappen. De truc is bekend, de uitvoering en het tempo nog altijd verrassend. Mr Oizo komt binnen een minuut op het podium om zijn props in ontvangst nemen als Stephen zijn hit Flat Beat draait. De Soulwax broers redden zo de eer van de dj’s. Want verder maken eigenlijk alleen de live acts indruk. Goose bewijst dat een goede band niet automatisch een goede dj crew is, Mr Oizo laat de grote zaal zwemmen en Guns N Bombs (wél een goede Wayne’s World coupe!) begint al zover in het rood dat van opbouw geen sprake meer kan zijn. Het grootste probleem is nog wel dat al deze mannen hetzelfde genre draaien en vaak zelfs nog dezelfde platen ook. Om nog maar eens te onderstrepen dat de geest van Daft Punk dit jaar definitief terugkeert in de dansmuziek, draait SebastiAn zelfs twee platen van zijn helden binnen een kwartier. De tijd lijkt ook aangebroken dat de enige die nog platen van Justice mag draaien, Justice zelf is.
De avond nadert zijn einde. De expositieruimte is al helemaal afgesloten. Zelfs de lichtballonnen zijn al uit. Een groot deel van het publiek hangt in de vele zitzakken. Het was van begin tot eind een boeiende en vooral energieke avond. STRP is in korte tijd groot geworden. Dat was jammer genoeg te merken aan de rij tussen de twee zalen en de gore pisbakken, maar dat noemen we voor het gemak maar groeistuipen. Het is te hopen dat het festival volgend jaar visueel kan groeien (een festival als dit hoort natuurlijk geweldige visuals te hebben bij het hoofdpodium) en dan heeft Eindhoven iets om heel erg trots op te zijn.
Hou 3VOOR12 in de gaten, binnenkort zal een aantal sets van STRP online komen. Vrijdagavond zendt Dave Clarke met zijn 3VOOR12WHITENOISE live uit vanuit Eindhoven.