Druipsteengrotten.   De acts Utarm (N), Jon Eriksen (S) en Sten Ove Toft (N) grossieren in grauwe geluidsdecoren. Het is vaak knarsende, grommende en snerpende muziek met en traag verloop en onverwachte effecten.De soundscapes ademen een sfeer van druipsteengrotten, en zijn soms verrassend gelaagd. Het zijn steeds solo-improsivaties voortgebracht op elektronische apparatuur. Voor het oog vaak niet zo boeiend, je ziet immers toch niet welke knoppen allemaal beroerd worden. Maar van de muziek zelf gaat een zekere beeldende kracht uit.   Alice Rose (DK), onewomanshow.   Een frisse variatie in dit klankdecor, is de Deense chanteuse Alice Rose. Zij vergezelt zich met bizarre klankattributen zoals kinderpistolen met elektronisch schietgeluid, en kettingzaagjes. In een schaarse instrumentatie van laptopbeats, melodieus toetsen- en vioolspel, en vervreemde geluidjes, brengt zij cabaretesk haar sobere liedjes in een stijlvolle onewomanshow. Typerend voor haar optreden is hoe zij een nummer inleidt met zeer overtuigende fictie. Zij zou die middag getrouwd zijn met haar geliefde in het Philipsstadion. Na lang wachten is zij echter weer alleen vertrokken. Vaak schommelt ze tussen zoet en macabre in. Haar stem is erg soepel, tot fluisterends toe blijft die krachtig en helder. Het is knap hoe zij oude tradities als revueshow en 20e eeuwse klassieke muziek verwerkt in haar elektropop.   Weerbarstige Glamrockers, Chronic Heist (S).   Een flinke portie klassieke rock wordt verzorgt door het Zweedse Chronic Heist. De naam doet vermoeden dat hier weer geluidserupties uit de krochten van de hel uit voort gaan komen, maar hier in schuilt ook al de humor van de band. Zij spelen namelijk en verfrissende rauwe, ietwat houterige versie van jaren '70 art rock/ newwave muziek. Er zit veel nerveuze energie in de muziek, ze klinken overwegend schril en grimmig, maar steeds met opgewekte overgave. Weerbarstige ritmes en veel dynamiek, glazig toetsenwerk en ingenieuze wendingen typeren hun aanpak. Hun podiumpresence is verbluffend, en de zanger maakt op een grappige, simpele manier contact met het publiek. 'Find as much time in your life as possible to listen to Roxy Music', is een van zijn quotes. Dat tekent wel de manier waarop zij met muziek bezig zijn...Bevlogen!   Toch nog aardig wat variatie gelukkig in het programma. Het aandeel noise woog goed op tegen het melodieuzere werk, dat weer in twee totaal verschillende gedaantes gepresenteerd werd. Zoals in het beste geval hebben de acts elkaar versterkt. Mede door hetgeen dat hun bond; een anarchistische houding tegenover geluid. Gezien: TAClive: Crosslinx Preview, TAC, donderdag 25 mei