Het Engelse Hed kandi is in 1999 begonnen met het uitgeven van verzamel- en artiestenalbums. De stijl ervan is deephouse in de breedste zin. Onder het betere werk dat erop te staat, bevinden zich producties van o.a.: Masters at work, Isolée – met ‘beau mot plage’ -, Kevin Yost en Groove Armada. Het succes van het label – deze maand komt nummer 62 in de reeks cd’s uit – wordt niet op de laatste plaats beïnvloed door het gelikte artwork van de covers, waarop sexy ‘kandi girls’ stoer en hitsig worden neergezet, in een stripboekachtiges stijl die voorkomt dat het te ordinair oogt. Hed Kandi sloeg zijn vleugels verder uit, feesten werden ondermeer gegeven in toonaangevende clubs als Crobar New York en Pacha London en er werd een eigen radiostation gestart. De echte schaalvergroting trad op toen Hed Kandi werd overgenomen door Ministry of sound. Het Image van het label bleef hetzelfde, echter werd de muzikale stijl van de cd’s aangepast aan de massa, zodat nu daarop ook top 40 werk van Fedde Le grand – plaat over Detroit die Carl Craig waarschijnlijk tranen in de ogen geeft - en Till West & dj Delicious – ‘same man’, hand in hand gaan met underground hits van vorig jaar zoals Solid groove’s ‘Bit patchy’. Het feest van afgelopen zaterdag paste precies in deze ontwikkeling. Verassingen werden op elk vlak vermeden en reeds bewezen formules werden vakkundig toegepast. Dj Steven Quarré opende de avond. Hij mixte zijn cd’s netjes aan het eind uit, zodat mogelijk keyclashes werden uitgesloten. Verschil in zijn nummers was er nauwelijks, ze leken allemaal dezelfde beat en structuur te hebben en maar soms viel er in die brij een nieuwe melodie of zangpartij op. Om het publiek niet al te mat aan de hoofdact af te leveren werden de percussionist en de klassieke gastoeter al een keer ingezet, met gewenst resultaat. Tom de Neef, naast Quarré, vaste dj op de Hed Kandi feesten, nam om 01.00 uur de cd spelers over. Als hoofdact had hij geen moeite de ondertussen volgestroomde zaal, uit zijn hand te laten eten. Hij ging een tandje sneller draaien en danseressen wisten de aandacht af te leiden, van de begroetingstaferelen op het podium. De muziek was nu puur clubhouse en deed – op de inbreng van de percussionist na – geenszins meer denken aan de deepere klanken uit de beginperiode van het label. Het herhalen van succesnummers werd door de Neef letterlijk uitgevoerd, hij had er geen moeite mee zijn grootste hits nog een keer in de cd speler te laden. Hed Kandi weet goed waar het mee bezig is. De muziek is een bijrol geworden, het draait op de feesten allemaal om het publiek. Het publiek bestaat – zeker voor Eindhovense begrippen - uit veel mooie vrouwen (dit is subjectief natuurlijk en veel mannen vallen op het karakter), dat de print op de flyer als dresscode heeft geïnterpreteerd. Het is een groot feest van zien en gezien worden, stoere afgetrainde jongens kijken strak om zich heen en de meisjes proberen zoveel mogelijk blikken te vangen. Al te moeilijke beats worden hier gewoonweg niet gewaardeerd en dit begrijpen de dj’s goed. Het succes van Hed Kandi is onvermijdelijk en zal nog menigmaal de Effenaar van een uitverkochte zaal voorzien. Gezien: Hed Kandi, Effenaar, Zaterdag 28 oktober