't Werd er na vele jaren, een setje demos en ep's, tijd voor een volledige plaat van Foam, Fragments Of A Microgenius. De Eindhovense band draait al heel wat jaren mee in de Eindhovense muziekwereld, en heeft samen met o.a. Airbus, Sweet Assembler en Omski een sterk weerwoord gegeven aan de populaire Rockcity scene, die voor de buitenwereld toch gezichtsbepalend is voor Eindhoven. Foam is zo'n band die in al de jaren dat ze bestaan (de Microgenius jaren erbij geteld) altijd een beetje beter werd bij alles wat ze deden. Elke release en elk optreden was weer een klein beetje strakker, sterker en volwassener. Niet verrassend dat na al die tijd dan ook wel het een en ander verwacht mag worden van de band. Bij de eerste tonen van de cd, die de titelnummer ook maar meteen in de strijd gooit, is wel duidelijk dat er zelfs een kleine groeispurt is ingezet. Het krachtige en speelse 'A Small Party With No End' opent sterk en neemt de luisteraar gelijk mee in de sfeer van de hele cd. Hier valt ook op dat Foam zichzelf heeft aangeleerd om echte goed gecoördineerde en opgebouwde liedjes te schrijven.In het verleden kon het soms nog een beetje underground en chaotisch klinken, waarbij altijd de vraag ontstond of de song wel af was. Gedurende de eerste helft van de cd neemt de kwaliteit niet af, en blijven de liedjes, lekker in het gehoor liggende rockers met een helder begin en eind, de zangstem van zangeres Iskaa prima ondersteunen. De gitaar en baslijnen worden speels en gepast aan elkaar gecomponeerd, waardoor de eenvoud ervan omgezet wordt in een gecompliceerd spel van instrumenten. Die muziek blijft gedurende de hele cd boeien en geven de goed gebalanceerde fragiele zanglijnen de kracht waar het naar snakt. De twee nummers die al eens eerder zijn verschenen op een mini-EP uit 2005 (A Tree is not a Tree en My Head is in Your Car), passen zichzelf prima aan de kwaliteiten van 'A Small Party' aan, waarmee duidelijk is dat de ingeslagen wegen van Foam de juiste zijn geweest. En dan komt het, het altijd gevaarlijke, maar toch verplichte nummertje om zo'n cd volledig te laten slagen, de ballad. 'No, He Said' is nummer 9, en luidt het slot van de cd in. Het nummer zorgt er eigenhandig voor dat Foam een volwaardige, uitstekende plaat heeft geschreven. De zang in de ballad is strelend en de refreinen bevatten de meest subtiele bombast die maar voor te stellen is, ingeleid door een al even subtiel pianospel (door Jeroen Buskermolen, van het inmiddels ontmantelde Airbus). Het enige minpuntje aan de cd is het voorlaatste nummer, dat zich thematisch 'The End of a Small Party' laat noemen. Hierin lijkt Foam de controle over de muziek weer even kwijt te raken, waarbij de oude chaos terug dreigt te komen. Is dit liedje geschreven om de thematiek van de cd (die opent met 'A Small Party with no End' en afsluit met 'The End of a Small Party' en 'Five Minutes More') te waarborgen? Laten we het hopen, want dan is wel meteen verklaard waarom het een geforceerd uiterlijk heeft gekregen. Gelukkig sluit 'Five Minutes More' waardig af, en kan de luisteraar dit euvel vergeten en vergeven. 'A Small Party with no End' is een prachtige, volwassen cd, waarmee Foam zonder schroom de wijde wereld in kan. Laten we hopen dat ze zich veelvuldig in en buiten Eindhoven mogen laten horen en dat er nog meer van zo'n platen in het verschiet liggen. TIP: Zangeres Iskaa en drummer Marnix spelen samen met oud Microgenius gitarist Joep van Son in een nieuwe en al even boeiende band, genaamd 'The Sugarettes'. Dit is ook zeker de moeite van het luisteren waard.