Hallo allemaal! Fijn dat jullie ook onze derde blog lezen!
Michael Lane (onze grootste steun en toeverlaat hier in Engeland) woont op een kruipafstand van de pub waar we vanavond op zouden treden! Dit betreft “The Man of Kent”.  Een gezellige L-vormige pub waar veel van de vrienden van Michael die avond zouden zijn.

Zodra we met hem de pub binnenkomen (en meerdere malen ervoor en erna), vraagt menigeen “Are these your Dutch friends”? Waarna onze gastheer ons vol enthousiasme aan iedereen voorstelt: “This is Roooood and this is Tee-mow, all the way from the Netherlands”. Veel mensen weten van ons verblijf hier door social media en dat heeft een bepaalde buzz gecreeerd waardoor er ook weer stukken meer mensen naar onze optredens komen.

Vanavond was de kroeg het meest vol van alle avonden tot dusver. Gelukkig was dit op een hele goede manier. Er is hier namelijk wekelijks live muziek en dus wist het publiek zich wel “te gedragen” tijdens onze muziek!

We besloten om de avond in twee keer twintig minuten te verdelen voor elk. Dat heeft meerdere voordelen:
- Mensen die niet de hele avond kunnen blijven, zien alsnog allebei onze optredens.
- Zoals vele, sluit ook deze pub om 11 uur, dus we kunnen de pauzes wat korter houden.
- De Engelsen kunnen wat vaker bier halen,

Dit was ons leukste optreden tot dusver, we kregen heel veel goede reacties! (Ook echt, we typen het niet alleen maar.. Heus niet!).

Zaterdag!
Vanavond hadden we een optreden in The Nags Head (de namen van de café's hier zijn geweldig!), maar overdag hadden we de wens naar Michael uitgesproken om misschien naar een bos of strand of iets dergelijks te kunnen.

Michael nam ons vervolgens mee naar Upnor, een charmant plaatsje aan de Medway (de Medway is de rivier waar veel van de plaatsjes hier langs liggen).
Na een tijdje op een soort van strand gelopen te hebben (Ruud ging nog een oude legerbunker binnen en op de een of andere manier is het hem gelukt zonder ziektes of vlekken naar buiten te komen). Timo was ondertussen een bos ingewandeld en dat bleek heel erg mooi te zijn! Er groeide een plant genaamd Blue Bells (wie weet de Nederlandse naam?) en dit zorgde voor een sprookjesachtig tafereel. Toen wij vervolgens een heuvel tegenkwamen, zagen we dit als een uitdaging om erachter te komen wat “over the hill” lag. Dit bleek na veel geklim buiten de paden en het ontwijken van doorntakken, een grasveld te zijn... Ook mooi.

Omdat Pasen hier over vier dagen verdeeld is, bleek het relatief rustig te zijn in het cafe die avond. We verdeelden het weer over twee keer, twintig minuten.  Helaas was het geluid van de P.A. die de Nags Head had staan, ruwgezegd, waardeloos. Gelukkig hadden wij de mobiele P.A. van Ruud meegenomen (een aanrader voor elke muzikant! Niet per se die van Ruud, die heeft 'm zelf nodig).

Hierdoor kwam het allemaal alsnog goed en hadden we een prima optreden.

Easter Sunday,
Eergenoemde Paddy Cleary, onze booker voor het merendeel van de optredens, heeft een oma.
En die oma, die kan koken.
Nondeju, wat kan die oma koken.

Vandaag was de dag dat:
- Wij erachter kwamen dat we enorme fan zijn van Sunday Roasts
- Ruud, met de familie kat op schoot, erachter kwam dat “kopjes geven” toch een iets andere vertaling vereist dan het letterlijke...
- Paddy Cleary kan frisbeeen.

Die avond hadden wij een optreden bij BBC Radio! Dit was heel leuk en het had een flink bereik. Mocht je ons willen horen stamelen in het Engels, kun je dat hier terugluisteren.