Timo de Jong en Ruud Fieten - op tour door Engeland #2

Tekst en foto's: Timo de Jong & Ruud Fieten ,

Singer-songwriters Timo de Jong en Ruud Fieten uit Meppel zijn op tournee door Engeland. Voor 3voor12 Drenthe houden zij een blog bij van hun avonturen.
Vandaag deel 2.

Dag #3

Vroeg, fris en fruitig stonden wij op! We hadden van tevoren een beeld van het weer dat we zouden krijgen, maar dit blijkt voor geen meter te kloppen. Het is perfect blauw en een heerlijk zonnetje schijnt op ons (relatief, voor Engeland, bruine) gelaat. Vanavond gaan wij optreden in de Poco Loco bar in Chatham, wat gelukkig erg dichtbij waar wij verblijven is.

Overdag hebben we een gefrisbeed in een erg fijn park en hadden we een klein interview met RTV Drenthe op de radio.

‘s Avonds hadden wij de mazzel lopend naar het optreden te kunnen. Een overijverige barvrouw, een springerige geluidsman en Mexicaanse graffiti wachte ons op in de Poco Loco. Een dingetje dat ons opvalt aan de Engelsen: Ze verontschuldigen zich zelfs als ze voor jou bezig zijn. Dit zorgt dan weer voor een vergroot schuldgevoel bij ons. Een schuldgevoel dat overigens al lichtelijk aanwezig was, omdat wij er tijdens ons verblijf al snel achterkwamen dat de Nederlandse vloot een 350 jaar geleden hier flink huisgehouden had; “The raid on the Medway”. Vandaar al die boze blikken zodra wij onze Michiel de Ruyter t-shirts en lunchboxen tevoorschijn toverden.

Timo opende deze avond zoals afgesproken, daarna kwam Ruud.
Vanavond zou ook onze introductie zijn met het Engelse uitgaanspubliek op een vrijdagavond. Onze conclusie: Ze zijn vrij luidruchtig.

Dag #4

Omdat het weer maar mooi blééf, gingen we op de zaterdag het mooie oude stadscentrum van Rochester verkennen. Kastelen, cathedralen en coffeeshops, die hier toch echt een andere functie dienen dan terug in ons koude kikkerlandje.

Ook de Engelsen grepen de kans op het meepakken van wat zonneschijn met beide handen en het was dan ook een goede combinatie van drukte en gezelligheid.

Het optreden van vanavond is in the Sun Pier House, een combinatie van filmhuis, galerie en theater. Helaas, daar aangekomen ondervinden wij dat onze speeltijd DOOR DE HELFT geknipt wordt, naar één liedje per artiest. We spelen als een kleine introductie voor een vertoning van de film Batman Returns. Speciaal voor deze gelegenheid heeft Ruud zijn Superman sokken aangetrokken… (“Ook al had hij ook Batman sokken bij zich” - Timo).

Er zat een goede vijftig man publiek , maar helaas hadden wij maar één liedje om ons te profileren. Dat is altijd leuk, je complete act met al zijn nuances, dynamiek en afwisseling te reduceren tot één liedje. Blijkbaar is dit gelukt, want naderhand kregen we berichtjes van mensen die ons vertelden dat ze naar andere optredens wilden komen!

Dag #5

Vandaag hadden we maar liefst twee optredens, waarvan ééntje een soort van Open Mic sessie was in een heel klein zelfgebouwd café aan een haven (daar zouden we eens een liedje over moeten schrijven…).

We kwamen aan bij de Marina Bar Café en werden begroet door de klanken van “Wild World” van Cat Stevens. En een ambulance. En een brandweer. En drie blaffende honden. En een auto alarm.

Een stelletje ruig ogende zeebonken en een hondje genaamd Prince, spelend op overwegend brakke gitaren (niet de hond). Allemaal een pint donkerbruin bier voor zich en mínstens twee tattoo’s.

De liedjes die ze speelden waren stuk voor stuk de tranentrekkers die je verwacht van mensen die een tumultueus leven achter de rug hebben. Zowel Timo en Ruud speelden wat (goed ontvangen) eigen werk en (luidkeels meegezongen) covers. Het weer was prachtig, dit was een drie uur durende zomervakantie.

Helaas moesten we door, door naar ons andere optreden die dag in de Northern Seaman. Wij waren beiden volwassen genoeg om tijdens ons optreden niet één grapje te maken over de naam van het café. We hadden voor het optreden niet gegeten dus dat moest naderhand gebeuren. Michael (onze gastheer, roadie, manager, merchandise verkoper en emotional support) wist een erg fijn Indiaas restaurant waar wij een heerlijke maaltijd genoten. Dit restaurant gaat geheid nog een keer genoemd worden…

Dag #6

Vandaag hebben we niets beleefd wat het lezen waard is. Het was een maandag en we hebben gehangen, gefrisbeed en nog wat meer gehangen.

Dag #7

London, here we come!

Omdat we vanavond geen geplande optredens hadden staan, leek het ons leuk om een open podium te doen in London. Na de betrekkelijke rust van de Medway-area was dit wel even wat anders. En dan zaten we (gelukkig) niet eens in hartje London!

Wij zijn allebei nog nooit in Engeland geweest voor deze trip en dus ook niet in de hoofdstad. Het was heel tof om een skyline te herkennen (The Shard!) en Timo zag voor het eerst in zijn leven een wolkenkrabber. De heikneuter die hij is.

De open mic was in de New Cross Inn, een toffe plek waar die avond 25 (!!!) muzikanten zouden spelen. Iedereen heeft een kwartier speeltijd en dus zou de vond doorgaan tot 2 uur ‘s nachts. Wij waren als 5e en 6e act aan de beurt. Ruud speelde een nieuwe cover van Vikesh Kapoor – "Carry Me, Home".

Timo speelde o.a. een versie van "What A Wonderful World" (inclusief Louis Armstrong impersonatie). Helaas valt er over drie liedjes niet zo ontzettend veel zinnigs te zeggen, dus bedankt voor het lezen! Tot de volgende.