Omdat Meppel - Duinkerken een flinke rit is, leek het ons handig om op de vooravond van de tour, een optreden ergens in het zuiden van Nederland te doen. Dat werd Maastricht, in café Falstaff. Onze koffers gepakt met kleren (pakken voor Timo), en niet te vergeten de stopcontact adapters, gingen wij op pad.

In Maastricht hadden wij een heerlijke maaltijd bij Timo’s tante Marijke, waarbij Timo er achter kwam dat hij een Schots-Indonesische moslim prins is en Ruud er achter kwam wat de maximale capaciteit van zijn maag was.

Aangekomen in café Falstaff, bleek het (op een woensdag!) compleet afgeladen te zijn met mensen. Met enige trots liepen wij iets dieper de kroeg in, om er vervolgens achter te komen dat iedereen aanwezig was om de wedstrijd Ajax - AZ te kijken…  Ai.

We hebben afgesproken dat we om de beurt openen en vanavond was het aan Timo.  Gelukkig was de wedstrijd inmiddels beklonken, waardoor wij beiden een erg leuke set hebben gespeeld. In Maastricht konden we al even goed oefenen met het communiceren met anderstaligen....

Vroeger opstaan dan wij als muzikant zijnde gewend zijn, een auto die al vol was, nog voller met extra eten van tante Marijke (bedankt!). Wij gaan naar Engeland!

Via Luik en Brussel kwamen wij aan bij de veerpont in Duinkerken, alwaar wij (na enkele strenge blikken van mensen met enorme geweren) de boot op reden.

De prijs hiervan is niet heel duur en we raden het alle muzikanten die dit lezen dan ook aan om via Duinkerken te reizen, want twee uur later waren wij al in The UK. Sterker nog, één uur later, want het is hier een uur vroeger dan in Nederland.

Links rijden is echt te gek, Ruud kan namelijk gewoon doen wat hij altijd al doet (rechts inhalen), maar dit keer zonder bekeuringen te krijgen! Na wat spannende momenten met voorrangswegen, rotondes en een halfuur durende zoektocht naar een tankstation (met nog maar één half streepje op de teller!), kwamen wij aan in Rochester. Daar ontmoetten wij onze uiterst gastvrije vriend Michael Lane, waar wij gelukkig bij kunnen overnachten gedurende ons verblijf.

Michael nam ons mee naar een restaurant waar wij beiden een primeur beleefden: Het eten van een Shepard’s Pie.
Niet. Te. Vreten.
Grapje, het was ontzettend lekker en overheerlijk Brits.

We zouden vanavond gaan optreden in The Royal Albion in het plaatsje Maidstone. Daar aangekomen, kwamen we in een typisch Engels vormgegeven pub, waar de meubels zo donkerbruin zijn als het bier. Vanavond was het Ruud zijn beurt om als eerste te spelen. De tent stond inmiddels lekker vol en Ruud speelde de stars of the heaven! Het Engelse publiek lijkt heel erg gewend aan live muziek, hierover in latere stukken meer.

Willen jullie specifieke dingen weten van ons, gedurende deze blog? Laat het ons weten in de comments.

Binnenkort meer!