Bij binnenkomst worden we begroet door Bort, de eigenaar van De Vegafabriek, en een vochtige warmte. De deuren zijn nog maar nét open, maar ik gok dat er al redelijk wat mensen voor de ingang stonden te wachten, want de zaal staat al halfvol met mensen. Zeker vooraan is het al redelijk bezet met mensen. Toch houdt iedereen bescheiden afstand van elkaar, wat vermoedelijk te maken heeft met de warmte. De zaal ziet er al veelbelovend uit en de ambiance van de show wordt alvast geschetst door de gekleurde lampen en verschillende projecties. Het steekt af tegen de industriële inrichting en dit contrast zorgt voor een unieke illustratie. Op het podium staat de apparatuur al klaar, compleet met het logo van David.
David komt op en de menigte klapt en joelt hem bescheiden toe – waarschijnlijk door de warmte. Op zijn eigen manier staat David op het podium, met zijn semi-akoestische Spaanse gitaar en typische jaren-50 microfoon. De eerste noten klinken rustig en zachtjes door de speakers en gelijk worden we meegenomen op een kosmische reis. Het maakt niet uit waar we naartoe gaan, want bij deze muziek gaat het duidelijk niet om de bestemming, maar om de reis. Langzaam stijgen we op en worden we meegevoerd. Zijn compagnon staat achter twee tafels met apparatuur. Ook houdt hij een basgitaar vast, welke hij bestrijkt als een viool. Iets dat een bijzonder mooi geluid creëert. David loopt als onze gids over het podium. Hij visualiseert hoe de reis door zijn muziek verloopt, versterkt met handgebaren. ‘’Make it rain’’ zingt hij op een gegeven moment. Nou, even wat verkoeling zou van harte welkom zijn!
De gitaar wordt ingewisseld voor een banjo en dit geeft weer een heel ander geluid, namelijk een typische, inheemse klank die erg aangenaam is. Daarna wordt de banjo weer ingewisseld voor de gitaar en wordt het geheel wat krachtiger. De compagnon staat bescheiden met beide handen een ander instrument te bespelen en ondertussen zingt hij.