David Eugene Edwards is een godvrezend man. Dat was hij al als zanger van 16 Horsepower, dat is hij nog steeds als frontman van zijn nieuwe band Woven Hand. Nou ja, nieuwe, het deze maand uitgekomen album Ten Stones is alweer het vierde album onder de nieuwe naam. Het besef van zijn eigen zondigheid en die van zijn medemensen brengt Edwards tot een indrukwekkend donker doomfolkgeluid. Maar plotseling - midden tussen twee van de meest razende nummers die hij ooit schreef - staat op Ten Stones ineens een teder liefdesliedje, dat even een kant van David Eugene Edwards blootlegt die we niet vaak zien.

Het is niet zomaar een liefdesliedje, het is Quiet Nights Of Quiet Stars, een bossa nova klassieker die eerder uitgevoerd werd door giganten als Frank Sinatra, Miles Davis, Perry Como en Sarah Vaughan. “I who was lost and lonely / believing life was only / a bitter tragic joke, have found with you / the meaning of existence, my love”, klinkt het. “Ik heb me voorgenomen elk album een liedje voor mijn vrouw Leah te zingen”, lacht Edwards. “Deze keer werd het Quiet Nights Of Quiet Stars.”

“Ik ben een groot Sinatra-fan”, vertelt hij. “Thuis luister ik vaak op de radio naar oude muziek, Sinatra, Dean Martin. Het verbaast mensen misschien, maar die muziek is heel belangrijk in mijn leven. Ik hou ook erg van Antonio Carlos Jobim, die dit liedje geschreven heeft. Er is een opname waarop Sinatra en Jobim samen optreden. Wat mij betreft is dat Sinatra op zijn best. De liedjes van Jobim dwingen hem om klein en nederig te zingen, minder als de trotse crooner die hij eigenlijk was.”

Tussen de Nick Caveiaanse furie van songs als The Beautiful Axe en Kicking Bird valt de tederheid van het liedje extra op. Precies zoals met Bill Withers’ Ain’t No Sunshine, dat Edwards al eerder voor zijn vrouw opnam. De twee zijn al 22 jaar samen en hebben twee kinderen, een dochter van 21 en een zoon van 11. Ook zakelijk werken ze samen: Leah is manager van Woven Hand. “Mijn vrouw is ongelofelijk slim en mooi”, legt Edwards uit. “Ze is geduldig en sterk, eigenlijk alles wat je van een echtgenote kunt willen. Ik voel me vaak onwaardig om überhaupt met haar getrouwd te zijn. Ik heb haar ontmoet vlak na mijn high school tijd. Ik ontmoette haar op straat, via een vriend. Het was donker, maar ik viel direct voor haar. Liefde op het eerste gezicht. Als we niet op tour zijn, gaan we weinig de deur uit. We genieten gewoon van elkaars gezelschap. Voor mijn kinderen wil ik zijn zoals mijn vader voor mij is. Mijn hemelse Vader.”

Of je er nu zelf over begint of niet, vroeg of laat valt de naam van de Schepper, die zijn voorbeeld is op elk gebied. Daaraan gekoppeld is er altijd het zwaarmoedige besef dat hij zich nooit aan dat voorbeeld zal kunnen meten. “Des te meer ik Zijn schoonheid mag aanschouwen, des te donkerder zie ik mezelf. Hoe meer je het licht aanzet, hoe beter je de troep ziet die in de hoek van de kamer ligt.”

Deze weinig geruststellende gedachte is de kern van het werk van Edwards. Hij maakt het zichzelf niet gemakkelijk. Zelfs pogingen ‘het goede’ te doen, doet hij af als religieuze ijdelheid. Een buitenstaander zal het pessimistisch of zelfs fatalistisch noemen, Edwards noemt het liever realistisch. “Ik weet hoe de mens in elkaar zit, maar dat vermindert mijn liefde voor hen niet. Ik weet dat al het goede uiteindelijk van Hem komt, niet van ons mensen. Zelfs mijn liefde voor mijn vrouw en kinderen komt van Hem. Het enige dat ik kan doen is mijn ogen gericht houden op Christus en me concentreren op zijn schoonheid en barmhartigheid.”

Met zo veel vertrouwen op het Hogere en het Eeuwige kan Edwards zich moeilijk zorgen maken om aardse zaken, zoals de financiële crisis die op dit moment over de wereld raast. “Het verbaast me niet wat er gebeurt”, zegt Edwards. “Wat in de media naar buiten komt, vertrouw ik nooit zomaar. Ik ben ervan overtuigd dat de mensen die de macht hebben in deze wereld, de wereld écht in hun macht hebben. Ze laten je alleen weten wat zij willen wat we weten. Maar ik weet dat het slecht gaat en ik denk dat het alleen nog maar slechter zal gaan. Toch kan ik me er niet echt zorgen om maken. Ik maak me eerder druk om de zielen van mensen dan om hun bankrekening.”

Ten Stones van Woven Hand is verschenen op Sounds Familyre/Konkurrent. Woven Hand speelt 14 november in Doornroosje (Nijmegen) en 5 december in Tivoli (Utrecht).