Afgelopen zaterdag was Tim Knol met zijn band te gast bij De Muziekcoöperatie in Meppel. De release tour van zijn nieuwe album ‘Cut the Wire’ is begonnen en na de aftrap in Gouda stond Meppel als tweede op het programma. Wederom werd voor dit concert het monumentale technieklokaal van de oude RSG Zuideinde als professioneel poppodium aangekleed, dit zag er weer top uit! Al bij het voorprogramma stond de zaal met ongeveer 200 mensen bijna vol.

Bas Schröder van de Groningse band Swinder kwam als voorprogramma mee met Knol en deed dit heel verdienstelijk. Het was best hard werken om met alleen zijn gitaar en zang over het geluid van het publiek heen te komen maar de liedjes doen zeker hun werk. De in het Gronings gezongen, bedachtzame americana en folk liedjes doen denken aan Daniël Lohues en Ede Staal en maken nieuwsgierig naar hoe het klinkt met de volledige band.

Na het voorprogramma is de beurt aan Tim Knol en zijn band en gaan de versterkers open. De eerste drie nummers worden achtereen gespeeld en het staat meteen als een huis. Na deze vliegende start biecht Knol op dat dit nog maar de tweede keer is dat ze in deze samenstelling spelen en dat hij bijna niet kon slapen van de zenuwen. Daar is tijdens het spelen echter niet veel van te merken. Wel verspreekt hij zich even: “Is het nou Emmen of Meppel?" Wat tot grote hilariteit leidt bij de band en het publiek. 

© Ton Hudepol

Hoewel dit de release tour van het nieuwe album Cut the Wire is, speelt de band een zeer gevarieerde greep uit het inmiddels behoorlijk grote repertoire van Knol. Naast liedjes van de nieuwe plaat worden ook veel nummers gespeeld van Soldier on, Days en zijn titelloze debuutalbum. Het gaat er allemaal als gesneden koek in en de band eist van begin tot eind de volledige aandacht van het publiek op. De nummers worden hier en daar ingeleid met leuke anekdotes, onder andere over een Meppeler muzikant in Café Clouso die naast Tim aan de bar in slaap viel terwijl hij hem vertelde over zijn album Soldier on. Als het tijd is geworden voor de toegift gaan alle remmen los en wordt er een nummer gespeeld van Knol’s andere band The Miseries. Een snoeihard garage-punk nummer van nog geen twee minuten. Als laatste wordt I'm going straight to hell van zijn Amerikaanse vriend Kevn Kinney gespeeld, en hiermee komt de avond tot zijn einde.