De kerk was al goed gevuld toen de 17-jarige Madelief Gal om 20 uur de avond aftrapte bovenin de toren. Onder haar artiesten naam Daisy, de Engelse variant van haar naam, vulde haar volle stem de kleine ruimte. Dat Daisy nog erg jong is was niet moeilijk te raden, maar had zeker ook zijn charme. Ietwat onwennig sprak ze het aandachtig luisterende publiek toe. Dit volledig in contrast met wanneer ze begon te zingen. Hier heeft ze de volledige controle. Een geweldige stem. Mooie hoge melodieuze klanken die ze feilloos weet af te wisselen met iets rauwere stukken. Hier gaan we in de toekomst vast nog veel van horen. [Mar Jan van Dorsten]
Voor de één is de oude kerk een speeltuin waar alles mogelijk lijkt te zijn, voor de ander is het een poptempel waar muziek net dat kleine beetje extra krijgt. Toch hebben de zeven artiesten van vanavond één ding gemeen: ze staan volgende week allemaal op Eurosonic in Groningen. De preview trok een divers publiek aan, waaronder een groepje oudere dames uit de regio die met pretoogjes aankondigen wel een beetje doof te zijn na één van de optredens. Samen met de goedgevulde zaal vierde 3voor12 Drenthe tevens haar derde verjaardag.
Daisy
Timo de Jong
Timo de Jong, de tweede singer-songwriter van de avond zou volgens het programma ook bovenin de kerk spelen. Echter was er al zoveel publiek in de zaal dat het optreden verplaatst werd naar het beneden podium. Of dit de artiest ten goede kwam is maar de vraag. "Ligt het aan mij of wordt er wel erg veel door mij heen gepraat?", vroeg de 29-jarige muzikant uit Meppel aan het publiek, nadat hij zijn tweede nummer gespeeld had. De Jong liet het aan de mensen in de zaal over: "Als jullie er last van hebben zeg je maar heel hard ‘ssst’, en dan trek ik het mij vanaf nu niet meer aan". Gelukkig wist De Jong desondanks toch een prima set neer te zetten. Het publiek beantwoorde dit met een enthousiast applaus en gejuich. [Mar Jan van Dorsten]
Sorry John
Het werd al snel duidelijk dat Sorry John een eigen stukje publiek in de zaal had. Nog voordat de band begon te spelen nestelde zich een groepje van veelal jonge fans zich vlak voor het podium. Gelijk vanaf het begin speelde de band met volle overtuiging. Wat betreft podiumpresentatie stonden de vier jonge mannen er de eerste paar nummers nog wat eentonig bij, maar ook dit werd naarmate het einde steeds beter. De power straalde ervan af. Het pop-rock gehalte was hoog en aan het publiek vooraan te zien was het ook zeker dansbaar. De band wist de set interessant te houden door de toevoeging van sterke instrumentale stukjes. [Mar Jan van Dorsten]
Saint Martinez
Ondanks dat Saint Martines nog maar relatief kort uit de huidige formatie bestaat wisten ze hoge ogen te gooien bij de scouts. De muziek bevat elementen van country en americana, maar is te eigenwijs om zich in één van die twee hokjes te laten stoppen. Zangeres Nadieh Martens, blootsvoets en al, zingt in een door bloemen gedecoreerde microfoon met zo veel energie dat het de oude kerk van Borger tot de nok toe vult. In plat Drents wordt dat nog even kort samengevat door één van de toeschouwers: “Zo, die meid heeft wel een strot, of niet?” [Gélice Tijmes]
I Took Your Name
Ondanks dat Timo de Jong eerder op de avond naar de zaal verhuisde, wist Chris van der Ploeg zeker dat hij toch echt in de toren wilde spelen. Een goede beslissing, want het propvolle kamertje voegt een stukje intimiteit toe aan het optreden dat men normaal gesproken bij huiskamerconcerten treft. Met zijn melodieuze gitaarspel schildert van der Ploeg de muren in zijn eigen warme kleuren. Dat hij daarbij wordt bijgestaan door Jan Bart, op onder andere een harmonium die er even oud uit ziet als de rest van het kamertje, is dan ook kers op de taart. [Gélice Tijmes]
The Heck
De één na laatste band van de avond heeft goed geluisterd naar de legendarische garagerock band The Sonics. Dat is nooit een slecht ding! Zanger en gitarist Henri Sulmann heeft zelf zijn sporen verdient in bands als The Miracle Men, De Keefmen en niet te vergeten The Sensational Second Cousins. Samen met de ritmesectie van de niet meer bestaande band NU; bassist René Katerbarg en drummer Erik Berends, weet Henri een puike rock ‘n roll show neer te zetten. Innige omhelzingen tijdens het spelen tussen Sulmann en Berends; spelen vanuit de zaal; op de tafels langs de kant; dat alles maakte het een gezellig rock ‘n roll acrobatiek showtje. De aanstekelijke garagerocknummers werden met verve gespeeld, al is het geluid wat de heren produceren minder geschikt voor een kerk, het galmde namelijk alle kanten op. [Anton Oortman]
Ruud Fieten
Nadat de klok bovenin VANSLAG twaalf keer had geslagen was het de beurt aan Ruud Fieten. Fieten maakt al langer naam als singer-songwriter, tegenwoordig doet hij dit ook onder begeleiding van een band. De drummer kon wegens omstandigeden niet optreden. Resultaat was het eerste optreden als een trio. Gitarist Gerhard Post en bassist Peter Cruise vullen de nummers van Ruud Fieten goed aan waardoor de nummers net dat beetje extra meekrijgen wat de nummers verdienen. Dat maakt nieuwsgierig naar hoe het met drummer klinkt. Vanuit de zaal merkte je wel dat men de praatjes tussendoor wat te lang vond duren. Voor Almost Cut My Hair, een cover van Crosby, Stills, Nash & Young vonden de heren dat het nummer eigenlijk teveel op de drummer leunde. Erik Berends van The Heck bood daarop aan om het nummer mee te spelen. [Anton Oortman]
Van woensdag 17 tot en met zaterdag 20 januari mogen deze acts onze provincie vertegenwoordigen in het House of the North. Ze verruilen dan de galmende kerk van Borger voor de bierkratten van Brouwerij Martinus. Eén ding is zeker, als provincie mogen we trots zijn op het diverse scala aan muzikanten dat namens ons de A28 pakt richting de noordelijke hoofdstad.