CB17: BNQT
Moet het hebben van elkaars werk
Tijdens de aankondiging maakt presentatrice Laura Nijhuis de vergelijking met ‘supergroups’ als The Traveling Wilburys en Crosby, Stills, Nash and Young. De lat wordt dus direct hoog gelegd voor BNQT (spreek het uit als Banquet), een moderne supergroep die op de plaat bestaat uit leden van Midlake, Travis, Band Of Horses, Grandaddy en Franz Ferdinand (maar vanavond zonder Alex Kapranos). De aftrap belooft al veel goeds, de lichtshow en het sterke liedje komen direct hard aan.
Het hoge niveau van het eerste nummer blijkt daarna echter moeilijk te evenaren. De BNQT-nummers zijn niet allemaal even sterk, zo is ‘L.A. On My Mind’ leuk maar het prikkelt niet. Gelukkig worden BNQT liedjes afgewisseld met liedjes van de bandleden zelf. Zo neemt Fran Healy het voortouw bij Travis’ ‘Why Does It Always Rain On Me’ en speelt Jason Lytle zijn Grandaddy-hit ‘A.M. 180’, wat het goed doet bij het publiek. zodoende gaat de show op en neer. Afsluiter ‘Revolution’, van The Beatles (wat is het toch met al die covers deze avond?), zorgt dat het publiek alsnog aan haar trekken komt, ondanks dat Lytle met zijn handen in de zakken staat te zingen.
Het moment: Het houdt niet op voor het publiek, na een aantal nummers komt ook zanger John Grant (op het festival aanwezig voor een interview) het podium op. Het lied, ‘Sigourney Weaver’, is bloedmooi. Aan het eind verklapt de band dat John op het nieuwe album van BNQT te horen zal zijn.