CB17: Robocobra Quartet
Uitmuntende en vooral gewelddadige jazz
Terwijl Jamila Woods haar set afrondt in het Paard staan de vier heren van Robocobra Quartet al klaar. Frontman Chris Ryan breekt gelijk het ijs: “I recognize you there from the last show”. Vanaf het begin tot eind blijft het boeien. Het samenspel tussen de heren is onfeilbaar. Wanneer de drumritmes onnavolgbaar worden gaat bassist Nathan Rodgers probleemloos mee. Het is duidelijk dat Chris de combinatie drums en zang onder de knie heeft. Later komt er een onverwachte bloemlezing over de catering backstage. “It was so good, we could take a flight from Belfast go to The Hague with a commuter train and eat Indonesian food. Cheaper than booking a flight to Indonesia”.
Tussen de songs door heeft Chris de rol van gastheer en houdt hij de boel levendig. Denk aan opmerkingen als “sometimes we do jazz things, potentially”. We worden getrakteerd op stevige post-punk vermengd met de eigenzinnigheid van jazz. Er komt zelfs een song voorbij van de nog onaangekondigde plaat. Kortom, een ijzersterke show. Dit jaar al op North Sea Jazz?
Het moment: een droge binnenkomer over onze verplichting aan de band door het kopen van een Crossing Border-kaartje: “it’s like an annual ticket, so you have to go to the next one”. Nou, de volgende keer zijn we er weer bij.