CB18: Fantastic Negrito
"Volgens mij zijn we wakker"
“Hello”, spreekt Xavier ons toe, beter bekend als Fantastic Negrito, als hij het podium opwandelt. De Amerikaan voelt het publiek goed aan. Later spreekt hij zelfs van een "well behaved" publiek. Kort licht hij toe dat de mensen hier met hun oren muziek luisteren en niet met woorden. Kortom, Xavier kan het waarderen.
En wij ook, want zijn bluesrock geeft Crossing Border eindelijk wat pit. Het is strak, gevat en klinkt qua geluid wat dof. Maar dat deert niet. De show is formidabel. Er is zelfs sprake van publieksparticipatie, zonder een woord te wisselen doen de festivalgangers mee bij ‘Scary Woman’ door "wooo" te roepen. Klappen gaat bij ‘Hump Thru the Winter’ vanzelf. En zijn charismatische karakter heeft meer dimensies. Als je goed kijkt zie je hoe Xavier zijn teksten letterlijk uitbeeldt.
Zijn muziek is bij vlagen een reactie op populaire muziek. Zo horen we Nirvana op ‘In The Pines (Oakland)’ en Parliament-Funkadelic op de funk overgoten songs. Dit optreden is precies wat Crossing Border nodig heeft. Zelfs spreker Camiel Meiresonne geeft toe: "Volgens mij zijn we wakker." En dat pas op de laatste festivaldag.
Het moment: wanneer de fantastische frontman zijn liefde voor haring uitspreekt. Dat is hetgeen waar ik het meeste naar uitkijk als ik hier moet spelen. Zijn gehoor verdient ook een pluim: “I hear somebody whistling”. Scherp!