Oh ja joh?! met Robert Pronk

Bekende Haagse koppen in de schijnwerpers

Julie Hauber | Foto’s: Eefje Lammers ,

Eind februari verscheen de nieuwe single van Orange Grove, ‘Ready For It’. Bassist Robert Pronk speelt sinds een paar jaar vast bij de band, maar is ook te zien op het podium met Sabrina Starke. Hij schreef mee aan haar album ‘Outside The Box’en schrijft ook onder andere liedjes samen met Zanillya Farrell en Rochelle. Robert was eerder te zien in de band van Glennis Grace, Ali B en het Haagse Amplivibes maar richt zich nu vooral op Orange Grove en het schrijven van liedjes. Deze week beantwoordt hij de Oh ja joh?! vragenlijst.

Naam
Robert Johannes Pronk.

Leeftijd en verjaardag
28 (31-01-1985)

Social Networks
Tot nu toe alleen Facebook. Ik zou het eigenlijk wel meer moeten doen, omdat ik mezelf nu ook moet promoten, maar het goed doen kost veel tijd. Ik ga misschien nog een Twitteraccount nemen en die koppelen aan mijn Facebook, want ik ga echt niet meer doen dan één ding.

Broers/zussen
zus Millitia, broertje Cedric en zusje Serana.  

Huisdier
Geen. Vroeger heb ik vissen en een hamster gehad. Ik vond het toen heel leuk maar ik hoef nu geen huisdieren meer. Ik ben heel onregelmatig thuis, dus voor die beesten is dat ook niet leuk. Ik zou uiteindelijk wel een hond willen hebben, maar niet in een huiskamer. Ik wil honden zoals mijn familie dat doet in Suriname: lekker naar buiten.

Sport
Van alles. Voordat ik muziek maakte zat ik in het Nederlands Jeugdteam voor Judo. Daar ben ik mee gestopt omdat het niet echt een sport is waar je een carrière mee kan opbouwen. Later ben ik nog gaan kickboxen en heb ik aan MMA (Mixed Martial Arts) gedaan. Ik ben altijd wel met vechtsporten bezig geweest, maar ben tegenwoordig in de sportschool te vinden.

Beste gewoonte
Ik denk dat ik wel mijn best doe om mensen op hun gemak te stellen. Soms ben je in een groep of speel je voor een publiek en dan zie je iemand die er moeite mee heeft op om op zijn gemak te zijn. Daar ben ik wel heel gevoelig voor. Ik probeer dat dan op mijn manier te erkennen en herkennen, dat je daar dus aandacht aan besteedt en dus niet iemand voorbij loopt.

Slechtste gewoonte
Ik geloof eigenlijk niet echt in goede of slechte eigenschappen, maar de situatie bepaalt of je eigenschappen als goed of slecht worden ervaren. Ik ben heel ongeduldig, maar ik vind dat zowel goed als slecht. Muzikaal gezien moet ik soms leren om tot twintig te tellen. Wanneer ik met ideeën bezig ben of iets moet aanleveren hoor ik vaak dat ik gedreven ben, maar op het moment dat ik met muzikanten in de studio zit kan die gedrevenheid soms tegen me werken. Als ik merk dat een muzikant bepaalde stukken niet raakt zoals ze geraakt moeten worden en ik weet dat diegene het kan, dan ben ik namelijk de eerste die ongeduldig wordt. Dat kan dan best een moeilijke eigenschap zijn.

Voor welke actie in je leven schaam je je het meest?
Gênante dingen hebben we allemaal meegemaakt, maar er zijn niet bepaalde dingen waar ik me echt voor schaam. Ik ben niet echt een avonturier. Soms zie ik mensen echt laveloos op hun bek gaan of dingen vertellen en dan denk ik echt: dit is niks voor mij, zo ben ik niet. Ik vind het wel leuk om te horen en te zien.

Favoriete plek in Den Haag?
Ik ben in de Schilderswijk opgegroeid en later naar Transvaal verhuisd. Ik kom er vaak om even wat dingetjes te halen, bijvoorbeeld voor mijn moeder. Als ik dan in die oude wijk kom, voelt dat toch als een soort van thuiskomen. Transvaal heeft altijd veel ellende over zich heen gehad, deels terecht, maar het is eigenlijk de meest sociale wijk met oplettende mensen.

Stamkroeg
Ik heb geen stamkroeg. Ik ben de laatste tijd niet zo vaak bij bandjes wezen kijken, maar ik vind het altijd leuk als bekenden vertellen dat ze in het Paard spelen en ga dan even langs. Vroeger was ik veel in De Pater en De Franse Bulldog te vinden. Dat waren allebei supergoede speeltuinen om alles op muzikaal gebied te leren.

Beste Haagse initiatief/festival
Ik begin misschien steeds meer bekend te staan als een pop-jongen, maar ik ben opgegroeid met jazz. Ik vond het te gek dat The Hague Jazz de echte jazz vertegenwoordigde, terwijl North Sea Jazz steeds meer de popmuziek kant op gaat. The Hague Jazz programmeerde echte geïmproviseerde muziek als basis, daarom heeft het festival het ook niet overleefd. Heel jammer. Parkpop vind ik ook te gek. Ongelofelijk dat je nog steeds zo’n groot ding kan neerzetten, waar iedereen in en uit kan lopen.

Wat zou je willen veranderen aan de Haagse muziekscene?
De power van Den Haag is de mentaliteit en passie. Dat zie ik bij ieder bandje, wat voor muziek ze ook maken. Het zou vet zijn als Den Haag ook wat meer naamsbekendheid zou kunnen krijgen met andere dingen als een ‘klassiek’ bandje (gitaar, toetsen, bas, drums en zang). Ik zou het tof vinden om een keer iets elektronisch te zien dat het goed doet en bekend staat als een Haagse act. Iets meer diversiteit. Dat maakt Den Haag als ‘merk’ alleen maar sterker.

Haagse band van het moment
Ik heb nog altijd respect voor ‘Venus’ van Shocking Blue. Dat vind ik nog steeds zo’n mega hit. Het nummer is al in zoveel verschillende vormen uitgebracht, meesterlijk. Het verhaal van DI-RECT vind ik ook te gek. Die band heeft niet alleen bewezen dat je kan terug komen van een toch best wel grote tik, maar dat je ook beter kan worden dan je ooit bent geweest. Het zijn daarnaast ook leuke gasten gebleven.

Welke band uit regio Den haag had nooit uit elkaar mogen gaan?
Geen idee. Ik heb dat denk ik niet echt met bandjes uit Den Haag maar Lianan Shee zit wel in mijn hoofd. Alle lampjes stonden bij die band op groen: het paste bij die tijd, het klonk goed en ze hadden sterke liedjes. Lianan Shee was al best wel populair, terwijl er nog helemaal niet zoveel gebeurde. Dat is een goed teken.

Mijn muzikale hoogtepunt
Mijn hoogtepunten zijn verschillende dingen, die je eigenlijk niet terug kan zien. Ik kan veel voldoening halen uit het maken van opnames maar ook het schrijven van liedjes werkt inspirerend. Ik had dat laatst bijvoorbeeld in de studio met Ronald Snijders, een jazz dwarsfluittist, die een te gekke drummer uit Amerika had meegenomen, Jamire Williams. Ik had net mijn vader verloren maar was toch naar de sessie gegaan. Het is supergoed geweest dat ik die niet heb afgezegd. De sessie werkte genezend en was puur. Op die momenten gaat het niet om hoeveel je verkoopt, maar speel je weer muziek om de reden waar het toe doet: plezier.

Dit optreden in regio Den Haag van een andere band of artiest is me bijgebleven..
Het optreden van Meshell Ndegeocello in 2006 op North Sea Jazz. Dat is een zangeres en bassiste. De meeste vrouwelijke bassisten vind ik heel vet, maar het klinkt vaak toch anders dan een man die de bas bespeelt. Zij heeft als vrouw zijnde juist wat ik zou willen hebben: de timing, de hardheid. Het was het meest geweldige optreden in Den Haag ever. Een killerband met Chris Dave op de drums die bijvoorbeeld te horen is op de albums van Adele. De manier waarop zij samen speelden was geweldig.

Tieneridool
Ik luisterde als tiener veel naar Nirvana en Incubus en later werden het Marcus Miller, Jaco Pastorius en The Roots.

Beste nummer aller tijden
Geen idee. Ik vind ‘Caution’ van Bob Marley and The Wailers een erg sterk liedje maar Comfortable van John Mayer ook. Die laatste is qua songwriting niet normaal. Iedereen kan zich wel in het nummer verplaatsen en hij verwoordt het meesterlijk.

De eerste plaat die je kocht of kreeg?
De eerste plaat die ik kocht was ‘I Ain’t Mad At Cha’ van 2Pac. Dat vind ik nog steeds fantastisch. 2Pac staat wat mij betreft echt voor een tijd uit mijn leven. De eerste plaat die ik kreeg was de single ‘Hard Knock Life’ van Jay-Z.

De laatste plaat die je kocht of kreeg?
Ik koop nauwelijks nog platen. Ik heb een Spotify account en kan gewoon alles afspelen. Ik ben op dit moment helemaal into Darwin Deez. Die gast is echt te gek. De laatste cd die heb gekregen was ‘The Sea’ van Corinne Bailey Rae. Er staat niet echt een geijkte radiohit op, maar er staan hele goede stukken op.

Je favoriete aanvraagnummer op een feestje
‘Let Me Clear My Troath’ van DJ Kool. Dat is voor mij gewoon nostalgie. Als die voorbij komt moet ik vaak terug denken aan de schoolfeestjes op het Segbroek. Iedereen aan de kant, springen met je boys en een paar meisjes die het niet eng vonden. 

Welk album zou je aan je grootste vijand cadeau doen?
Ik zou mijn vijand geen muziek geven. Als je echt een hekel hebt aan iemand, dan ga je niet iets geven waar een muzikant zijn best voor heeft gedaan, dat is het eigenlijk al te veel voor je vijand. Zolang niemand mij iets doet, ben ik hartstikke chill. Negativiteit staat je creativiteit alleen maar in de weg.

Naast welke artiest zou je willen wakker worden?
Santigold. Niet alleen een aantrekkelijke vrouw, ze maakt ook nog eens hele goede liedjes.

Welk fictief personage zou je willen zijn?
Wolverine, te master. Hij heeft een groot hart, geneest snel en kan dus goed pijn handelen, kan goed vechten en is fucking chagrijnig. Dat laatste vind ik eigenlijk het mooiste aan hem.

Het beste moment van de dag om naar muziek te luisteren?
Als ik mijn huis aan het schoonmaken ben.

Bron van inspiratie
De grotere dingen. Mijn manier van schrijven is op dit moment best wel aan het veranderen. Ik werd eerst heel erg geinspireerd door klank, maar nu zijn het meer de grotere dingen als het leven en de dood. 

Dit heb ik altijd bij me..
Mijn rugzak, een man purse kan echt niet.

Naar een onbewoond eiland neem ik mee...
Instrumenten, mijn vriendin, mijn familie en muzikanten.

Quote
Er zijn altijd wel wat regeltjes waar ik me voor mezelf aan probeer te houden. Eén regel kan je wel in een quote vangen: mensen gaan zo ver met je als jij zelf toelaat.

Droom
Ken je die film Jerry Maguire? Het gaat over een American Footballspeler die uitgerangeerd is en samen met zijn sportagent Jerry Maguire een mega comeback maakt. Het karakter Rod Tidwell, de American Footballspeler, legt op een gegeven moment uit wat ‘kwan’ is. Kort gezegd liefde, respect, gemeenschap en geld. Als ik dat allemaal kan bewerkstelligen dan maakt het eigenlijk niet uit wat ik doe.