In Musicon, vanavond de locatie voor metal, is het de band Skellot dat opent. Begonnen als afstudeerproject van bassist Timothy Dunn (The Fudge, Klopje Popje) aan het Conservatorium in Amsterdam, maar inmiddels als volwaardige band opererend. De band maakt stevige mathmetal met een duidelijk knipoog naar Meshuggah, maar dan net wat minder heftig. Vooral qua grunts. Skellot, naast Timothy bestaande uit gitarist Ivar Useinov en drummer Josha Nuis die later vanavond ook nog met Carceri zullen optreden, weet vooral te imponeren in het instrumentale vlieg- en smijtwerk. De oren worden geen moment rust gegund. Niet alleen lopen alle nummers in elkaar over, de variatie binnen de nummers is ook nog eens enorm. Zonder dat het té veel wordt overigens. De knappe composities bevatten steeds weer verrassende elementen met veel ritmewisselingen en verschillende poliritmische stukken. Goed begin van de avond. (RvdH)
Haagse Pop Week 2012; dinsdag 16 oktober
Hard in Zuid in Musicon, Bazart en het HPC Muziekcafé
Metal, punk en hardcore. Dat waren de gerechten van de vijfde dag van de Haagse Pop Week. In de drie zuidelijk gelegen popcentra van Den Haag, het HPC Muziekcafé, Bazart en Musicon, verzamelden zich de hardste en meest brute bands uit de regio. En daarbuiten, want het aandeel niet-Haagse acts is opvallend hoog vanavond. Op het programma stonden onder andere Drunktank, Skellot en Gewoon Fucking Raggen.
Het onderdeel Hard in Zuid van de Haagse PopWeek belooft een hoop ruige optredens. En daarvoor zijn natuurlijk de ruigste bands nodig. Gewoon Fucking Raggen, de naam van de band zegt het al, is zo’n keiharde punkband. Hoewel de uitstraling van de band anders doet vermoeden. De groep oogt als een puzzel die nog in elkaar gezet moet worden. Ieder speelt voor zich en een ieder van de band beleeft de avond op zijn eigen manier. Terwijl gitarist Wes XIII en ‘zanger’ San M zo hoog mogelijk proberen te springen, staat bassist Sally Chen als een hark op het podium - ze oogt alsof ze liever iets anders zou spelen. En waarom zou ze niet iets anders doen? De muziek van Gewoon Fucking Raggen is precies het tegenovergestelde van het rustgevende getjilp van een vogeltje. Zanger of grunter San M schreeuwt onverstaanbaar de boel wakker. Het publiek lijkt er niet warm of koud van te worden. Wellicht is dit iets voor de ‘ware’ liefhebber van punk. (TvdK)
In het HPC Muziekcafé staat vanavond het punkgenre centraal. GAS uit Delft, na MC Hank de tweede act op het programma, maakt echte oldschool punk. Het drietal neemt het niet allemaal zo serieus en stralen vooral spelplezier uit. Met invloeden als Dead Kennedys, Antidote en The Exploited zit het met de voorbeelden wel goed. GAS gooit er ook nog wat covers tegenaan, waarvan de versie van ‘Bah Bah Bloemenbuurt’ nog wel de leukste is. Het nummer is oorspronkelijk van Ab and the Dixo Wankers, oftewel Ab van der Laak; één van de typetjes van Wim de Bie. De set wordt afgesloten met het nummer met een wat dubieus onderwerp. “Dit nummer dragen we op aan MC Hank, zij hadden een nummer over seks met 15-jarige meisjes, Dit nummer gaat over lijken neuken.” Hè, gezellig. (RvdH)
Volgende in de rij die in de Bazart mag spelen is de hardcoreband Price To Pay. De band trekt om half tien duidelijk meer bekijks dan zijn voorganger die om half negen begon. Na een korte soundcheck komen vier mannen in korte jeans stipt half tien het podium op. Nu nog een introductie en de vuige hardcore begint. De groep speelt energiek en is bereid er een echte show van te maken. Zanger Jaap zwaait de microfoon in het rond, gooit hem omhoog en vangt hem stijlvol weer op om vervolgens verder te zingen. Het grote gat in het publiek wordt letterlijk gedicht doordat Jaap zich tussen het publiek begeeft om vervolgens daar verder te gaan met zijn kunsten. De punkers in het publiek zijn verder naar voren gekomen om te dansen; de toon is gezet. Krijsende gitaren, harde drums en wrede teksten schieten voorbij in dit repertoire. Jaap schroomt zich niet zijn gevoelens met ons te delen, vulgair taalgebruik wordt uitgekraamd bij het spelen van een nummer over zijn ex-vriendin. Price To Pay: je moet er van houden, maar ook lekker om een avond te raggen. (TvdK)
In het HPC Muziekcafé wordt de avond afgesloten door Drunktank, toch wel een van de huisbands van het Haags Pop Centrum te noemen. Of je nu van punk houdt of niet, je kunt er gewoonweg niet onderuit dat de band, met inmiddels al jarenlange ervaring, erg goed is. Met het vertrek van gitarist Brian Goossen en de inlijving van Mark van Kuik zijn van de originele bezetting ondertussen alleen zanger/gitarist Pim Troost en drummer Raymond Drenth nog over. Het heeft de band in ieder geval geen slecht gedaan. Op het podium staat een gedreven met veel plezier spelende band. Ook doet Drunktank veel aan publieksparticipatie en mogen de aanwezigen regelmatig kiezen wel nummer gespeeld gaat worden. (RvdH)