Muzikant en Mama: Jesse en Mieke Muzikant en Mama: Jesse en Mieke

Hoewel Mieke stelt dat muzikaliteit niet in haar genen zit, werd er in het gezin waarin zij opgroeide wel veel door haar vader en zussen piano gespeeld.

Mieke: “Al heel jong wilde ik ook op pianoles, maar in ons drukke gezin was er weinig tijd om mij te begeleiden, waardoor ik te weinig oefende. Dit dreef mijn pianoleraar tot wanhoop; hij vertrok en ik heb nooit meer pianogespeeld.” Dankzij haar broers en zussen maakte zij kennis met The Beatles, The Stones, The Doors, Lou Reed, David Bowie en Patti Smith.

Mieke: “Als ik alleen thuis was, luisterde ik vooral naar Mercedes Sosa, Leonard Cohen, Bob Dylan, Loreena McKennitt en vooral Nederlandstalige muziek van Jacques Brel, Boudewijn de Groot, Herman van Veen, Jaap Fischer, Ramses Shaffy en Liesbeth List.

Jesse groeide samen op met zijn ouders en broer Jorin in Den Haag. Zijn eerste muzikale herinnering is aan de muziek die zijn vader opzette in de auto, The Beatles’ Yellow Submarine werd grijs gedraaid en ook Nederlandstalige pop stond op.

Jesse: “Mijn vaders muziek maakte destijds nog niet zo’n grote indruk op me. Dat is later veranderd, ik ga nog graag met mijn vader naar concerten.”

Al pratend komt Jesse tot een niet eerder verkregen inzicht: “Ik denk dat mijn vader mij de liefde voor muziek bijbracht en mijn moeder juist de waardering voor de stilte. De stilte, zodat je de vogels kunt horen fluiten, of de wind. Of kunt genieten van het uitzicht op de top van een berg, omdat de stilte je uitnodigt beter te kijken, proeven en voelen. Het is dus niet toevallig dat mijn dierbaarste project Meyendel (vernoemd naar de Haagse duinen) een ode is aan de muziek én de stilte ineen.”

Jesse’s en Jorin’s ouders stimuleerden de muzikale aspiraties van de broers en hebben ze veel gebracht en gehaald naar optredens die ze bijwoonden.

Mieke: ”Ik begrijp de droom om een bekende muzikant te willen zijn, maar eerlijk gezegd vind ik de muziekwereld best een harde wereld. Dus gunde en gun ik mijn kinderen een andere uitdagende professie met daarnaast heel veel muziekplezier.”

Jesse: ”Ik geloof wel dat mijn moeder blij was dat ik niet alleen muziek ging maken, maar naar de universiteit ging om Antropologie te studeren. Daar heb ikzelf ook geen moment spijt van. Muziek is een vertolking van inspiratie over de wereld om je heen. Antropologie opende mijn ogen om naar die wereld te kijken.”

Mieke zelf mocht als jongste dochter van zeven kinderen van haar vader niet naar de universiteit, hoewel ze dat wel had gekund en graag wilde, en is toen naar de Sociale Academie gegaan. Daar leerde ze ook pijproken met haar vriendin Trui, darten en kraken.
Jesse die verhalen ter inspiratie voor zijn muziek in zijn telefoon verzamelt: “Daarover heb ik al een tekst liggen, die liedjes komen nog wel.”

Omdat Mieke stelt dat ze weinig naar concerten gaat, kijkt Jesse verbaast op als ze een opsomming maakt van de shows waar ze recent nog is geweest: “Maaike Ouboter, Herman van Veen, Claudia de Breij, Eefje de Visser, dat vind ik dus echt mooi, dat raakt me. Ook de teksten van Bob Dylan en Boudewijn de Groot blijven prachtig. We zijn met de hele familie naar Stef Bos geweest.”

Vaker dan samen concerten bezoeken, gaan moeder en zoon graag samen naar lezingen. Jesse: ”We zijn pas nog samen naar Zaal 3 geweest voor een lezing door ‘Filosofie in Den Haag’ over Erasmus en Spinoza. Daar zitten we dan met z’n tweetjes ons over te verwonderen. Ik werd heel erg blij van wat Spinoza heeft gezegd: ‘Vrijheid van meningsuiting is niet een recht maar een verantwoordelijkheid om de ander te begrijpen.’ Dát vind ik echt waanzinnig! Daar wil ik dan meteen een nummer over schrijven.” Mieke - die de lat voor zichzelf altijd heel hoog legt en zeer bescheiden is: “Kijk dat is mijn invloed!”

Tot zover heeft Jesse nog geen nummers voor of over zijn moeder geschreven anders dan de kinder- en Sinterklaasgedichten en liedjes ter gelegenheid van familievieringen. Jesse: “Zoals toen Mieke met pensioen ging toen hebben Jorin en ik, in een zilveren legging, op Abba’s "Dancing Queen" ‘MensenMiek, niet jong maar kwiek, MensenMiek’ gezongen.

Mijn telefoon zit vol met verhalen, ook verhalen voor nummers over mijn ouders. Ik heb een tekst geschreven over toen mijn moeder als jonge vrouw ging solliciteren. Ze was de avond ervoor uit geweest in Rotterdam en ging de volgende ochtend in haar uitgaanskleding solliciteren voor een baan in Den Haag.”

Mieke vult met een lach aan: “Ik zei tegen ze: ‘Ik ben niet geschikt voor die baan.’ Ik werd tòch aangenomen als consulent ouderenwerk, waar ik me later heb ingezet om de sociale veiligheid van ouderen in de Rivierenbuurt te vergroten. In Meyendels “De Verademing” heeft Jesse het over het gevoel van veiligheid op straat, die sociale betrokkenheid is ook mijn invloed.”

Tot aangename verrassing en verwondering van moeder en zoon blijkt al pratend, mijmerend en soms zelfs zingend dat haar invloed niet alleen op hem persoonlijk maar ook in zijn muziek duidelijk te horen is: verhalend, sociaal betrokken, talig en -niet onbelangrijk- je kan erbij zitten.