In de auto heerst een ontspannen vibe. De zenuwen van de vorige keer, op weg naar de grote Wisseloordstudio’s, ontbreken. De band weet dat de halve finale is gehaald en dat was de ondergrens van succes: optreden in TivoliVredenburg. “Cloud Nine is de zaal voor de halve finale in Tivoli”, zegt gitarist Irina enthousiast. “Daar heb ik Spiritbox live gezien: echt zo’n goed concert.”
“Opzetten!” eist zangeres Bianca. Na wat bluetoothgehannes ligt ons muzikale lot in de handen van Irina. Als een ding duidelijk wordt, is het wel dat Irina muziek maakt die ze zelf ook luistert. En zij niet alleen: “Dit is onze gedeelde lijst waar we allemaal nummers op zetten.” Move over Spotify, dit is de puurste vorm van IVYVOX-radio die je maar krijgen kunt.
Postoffice Studios ligt op Oostenburg in Amsterdam. Water alom. Achter de deur van de artiesteningang leidt een trap ons het souterrain in. Door de vele ramen zien we net onder vensterbank-niveau het grachtje stromen dat direct langs het pand voert. Licht weerkaatst van het typisch groene grachtwater tegen het plafond van een geluidsdichte kamer waarin we zitten. Jurriaan, hoofd sound bij Postoffice studios komt binnen. “Even kijken wie straks wat nodig heeft in de studio: hoeveel mensen zingen?” Of het de geluidsdichte ruimte is, het kabbelende water, Jurriaan, de band, of alles samen: de sfeer is totaal ontspannen. Terwijl de band instrumenten uitpakt, vertelt Jurriaan waar naar believen alle soorten drank gevonden kunnen worden. In het zicht van cognac en whisky gaan we voor koffie met havermelk. Fuck rock ’n roll.
Dylan’s nagelnieuwe cajón, een handdrum in zeepkistformaat, is even het centrum van de aandacht. Veel geluid uit iets wat zo basaal lijkt. Als alles uitgepakt en aangesloten is, zet de band de puntjes op de i. Eerst het hele nummer spelen, dan sleutelen. “Ik speelde net dit baslijntje, maar ik kan ook deze spelen; net wat meer pit denk ik?” zegt Irene terwijl Dylan naast haar erg blij blijkt te zijn met zijn cajón. Je moet Dylan een beetje kennen om dat te zien. Hij is het archetype stille stoïcijnse drummer. Van de vorige keer weten we hoe we blij genot kunnen lezen bij Dylan: de blik die hij had toen hij in de Wisseloord studio’s langs de muur liep vol memorabilia van metalbands heeft hij nu ook.