Rock ’n roll band The Tambles werd opgericht in Gouda, maar inmiddels heeft gitarist Freek Struijs de Goudse kaas verruild voor de Haagse kust. ⁠Hoog tijd dus om Freek in Laak op te zoeken, waar hij samenwoont met zijn vriendin Sophie Laurence – tevens de oprichter van Buro Beat. In aanloop naar de release van de nieuwe single ‘Why am I so blind?’ vertelt Freek ons, onder luid gemiauw van Bobby de kat, over struikelen op het podium en onbekende subsidiepotjes waar artiesten meer hun voordeel mee moeten doen.

Wat is je volledige naam?
Freek Struijs. Lekker simpel.

Wat is je geboortedatum en geboorteplaats?
6 februari 1996 in Ammerstol, bij Rotterdam in de buurt.

Heb je huisdieren?
Zeker! Bobby de kat. Hij is vernoemd naar Bob Dylan – het gemeenschappelijke idool van mij en mijn vriendin.

Wat doe je aan sport?
Helemaal niks, behalve optreden en een beetje met versterkers sjouwen. Ik zeil wel graag, maar dat is toch vooral biertjes drinken op het water.

Wat is je beste gewoonte?
Kalm blijven en kunnen relativeren. Ik kan goed het hoofd koel houden als mensen om me heen in paniek schieten. Binnen The Tambles zijn we eigenlijk allemaal redelijk nuchter, maar ben ik wel het meest relaxed.

Wat is je slechtste gewoonte?
Roken. Verslaving en ik trekken elkaar als magneten aan. Alles wat ongezond is, vind ik dan weer net heel lekker. Ik heb er tot nu toe geen last van, maar het is geen hele goeie gewoonte.

Voor welke actie schaam je je het meest?
Vorig jaar struikelde ik tijdens een show in het Musicon over niets en trok ik een microfoonstandaard met me mee. Het was een trage Suske en Wiske-achtige val, zo van ‘amai, volgens mij val ik!’ Ik ging gewoon pontificaal op m’n bek.

Wat laat je het liefst bezorgen?
Friet. We hebben geen airfryer of frituurpan thuis en ovenfriet is toch niet hetzelfde. De snackbar bij het Lorentzplein is onze vaste stek.

© Stephan Kaffa

Freek Struijs en Bobby de kat.

Wat is het eerste dat je doet als je opstaat?
Koffiezetten en dat drinken met een peukie erbij. En meestal herhaal ik dat proces nog een tweede keer.

Wat is je favoriete plek in Den Haag?
De Grote Markt. Als ik daar kom, ben ik telkens weer zo blij dat ik in deze stad woon. Er komt leuk volk op af, je kan je ogen uitkijken. Er zijn allerlei verschillende soorten mensen die samensmelten op dat terras.

Wat zou je willen veranderen in Den Haag?
Ik zou wel een degelijke muziekwinkel willen toevoegen voor gear en gitaren, waar je lekker rond kan kijken. 

Wat is je stamkroeg?
De Zwarte Ruiter. Dat vind ik een van de leukste plekken om te spelen, maar ik ben er ook graag als ik er niet speel. Ik ben ook gek op VaVoom.

Wat is het beste Haagse initiatief?
Ik ben misschien een tikkie bevooroordeeld, maar Buro Beat. Dat brengt heel goed een soort potpourri van publiek en artiesten bij elkaar, met verschillende muziekgenres. Sophie richt zich vooral op de artiesten zelf, om te laten zien dat je jezelf commercieel op de kaart mag zetten en dat je als artiest ook ondernemer bent. Sophie brengt een hele gave community bij elkaar en helpt artiesten om zichzelf serieuzer te nemen.

Wat is voor jou de Haagse band van het moment?
NIKO heeft een lekker frisse sound.

Wat vind je overschat in de Haagse scene?
Goldband: ik vind het wel geinig en het succes is ze van harte gegund, maar ik begrijp zelf de commotie niet helemaal.

Wat vind je onderschat in de Haagse scene?
Er zijn serieus goede subsidiepotjes waar niemand van af weet! Daar ligt best geld voor het oprapen voor de juiste initiatieven, bijvoorbeeld via de makersregeling, maar niemand weet dat het er is.

© Stephan Kaffa

Met wie zou je een dag willen ruilen?
Met mijn kat. Het enige probleem wat dat beest elke dag heeft, is ‘waar ga ik nu liggen?’ Ik zou als eerste in de gordijnen klimmen en door de boekenkast heen lopen.

Waar kun je ’s nachts wakker van liggen?
Ik kan wel een uurtje wakker liggen van allerlei creatieve ideeën die ik helaas nét niet een uur eerder had, toen ik YouTube filmpjes lag te kijken.

Welk nummer mag er gedraaid worden op je begrafenis?
Sowieso een nummer van The Rolling Stones. Ik ga voor ‘No expectations’, een prachtig nummer over afscheid en een bluesy tranentrekker. Ik vind dat een van de mooiste liedjes die er is.

Waar luister je de laatste dagen veel naar?
Leon Russell, een Amerikaanse songwriter uit de Woodstock-tijd die goede folkblues maakte. Ik was jarenlang vergeten dat die man bestond, maar ben hem sinds kort weer grijs gaan draaien.

Wat is je grootste guilty pleasure?
Het Songfestival! Het is natuurlijk wanstaltig, maar misschien juist daarom ook zo leuk. Het komt in de buurt van hate watchen, maar we hebben weer een groepje mensen uitgenodigd om samen te kijken.

© Stephan Kaffa

Hoeveel tattoos en/of piercings heb je?
Geen, behalve een oorbel. Ik heb er niets tegen, maar ik vind het niet bij mij passen.

Wat is de eerste plaat die je ooit kocht of kreeg?
De eerste plaat die ik zelf kocht was Desire van Bob Dylan, toen ik in Engeland op vakantie was op mijn 18e. Daarvoor had ik wel een fijne platenspeler en wat platen van The Rolling Stones cadeau gekregen, omdat iedereen wist dat ik daar gek op was. Onze eigen verzameling gaat nu richting de 500 platen.

Welke band moet voor altijd zwijgen?
Passenger. Ik zou heel blij worden als ik ‘Let it go’ niet meer in de supermarkt hoor. Dat zeiknummer is al jaren oud en toch hoor ik het telkens weer als ik in de Albert Heijn sta.

Wat is je voornaamste bron van inspiratie?
Ik zou willen dat ik een betrouwbare bron van inspiratie had, maar ik moet vooral geluk hebben. Mijn inspiratie komt vrij onregelmatig, al ben ik wel relatief vaak geïnspireerd onder de douche. Als ik weet dat er nog twee coupletten geschreven moeten worden, spring ik regelmatig even onder de douche.

Verwacht je over tien jaar nog in Den Haag te wonen?
Ik schat de kans heel groot. Ik hoop en verwacht dat we langzaamaan steeds wat meer richting de zee zullen bewegen.

Wat is je favoriete boek?
‘Een kleine geschiedenis van bijna alles’ van Bill Bryson. Ik hou van boeken die vrij feitelijk zijn. Dat is dit boek ook, maar hij vertelt het fantastisch.

Doorgeefvraag van Emma de Boer: Van wat voor soort snoep word jij het meest nostalgisch?
Goeie vraag! Ik word heel nostalgisch van een trekdropje. Ik was er gek op, maar het wordt helaas niet meer gemaakt. Al begreep ik dat ze op Marktplaats nog te vinden zijn voor absurde prijzen.

Wat zou je aan de volgende gast willen vragen?
Als je ergens in Den Haag zou kunnen optreden wat geen standaard speelplek is, waar zou dat dan zijn?

© Stephan Kaffa