Iets later dan gepland komt de act het podium op. De Bruijn is vandaag gehuld in een blauwe jurk, een jasje en kistjes waardoor de tatoeages die de enkels van de jonge zanger sieren goed zichtbaar zijn. Speakeasy-drummer Sander van Elferen zit rechts op het podium, achter zijn vertrouwde drumkit, en links staat multi-instrumentalist Karel van der Eijk. De laatstgenoemde pakt een accordeon en een Iers aandoende folksong wordt ingezet, een goede opener. Helaas blijft de accordeon de rest van de show onbespeeld, maar dit is een goede opmaat naar wat muzikaal komen gaat.
Dat is namelijk een aaneenschakeling van goed in elkaar stekende songs. Want als songwriter is Tom iemand om rekening mee te houden. Vrijwel elke song staat als een huis. Van honkey-tonk-esque pianonummers tot kleine gitaarballads, Tommy Brown heeft al een aardig repertoire opgebouwd. Dat terwijl de band nog niks online heeft staan maar, zo verzekert de frontman ons: er komt een EP aan.
De Bruijn staat, naast zijn hardrock-uitspattingen met Speakeasy, ook bekend als een liefhebber van gepijnigde singer-songwriters. Zo gaat er geen interview met de zanger voorbij zonder dat Hozier wordt aangehaald en dat is ook wel te horen in de muziek die met Tommy Brown wordt gemaakt. Het laveert tussen de indiefolk van acts als The Lumineers en Band Of Horses en wat harder werk. Waar wel voor gewaakt moet worden, is dat de muziek niet verzandt in een gezapige Causes-achtige bedoening. Want als de ballads van Tommy Brown hun rauwigheid verliezen, ligt dat op de loer, en daar wordt niemand beter van.