Als twee wervelwinden buitelen ze over elkaar én over hun woorden heen naar binnen. Geen twijfel mogelijk: moeder en dochter. Knap, blond en aanwezig. Beide willen, nog voordat de deur achter hen dicht is gevallen, veel vertellen. Over het parkeren, de uitgelopen mascara, die lieve onbegrepen opa en de vergeten foto’s. Tess groeit op met haar moeder Linda, vader Dick en haar 5 jaar jongere broer Ryan op een boomkwekerij in Hazerswoude. Linda: “Lekker in de polder, een vrijstaand huis met veel ruimte en veel dieren. Zowel buiten als binnen. Schapen, geiten, honden, konijnen, katten en alles wat maar kwam aanlopen.”

Linda: “Het zingen komt duidelijk bij mij vandaan. Ik zong veel, graag en hard met mijn moeder en zus maar het is nooit mijn beroep geworden. Ik zat voor de lol in een symfonisch rockbandje ‘Faith and Destiny’ en in een trio waarmee we minder bekende Ierse folknummers coverden.” Tess (met lichte afschuw): “Oh my God, dat was echt treurig! Er werd op woensdagavond thuis geoefend. Tot afgrijzen van mijn vader en wij kinderen. Een van die mannen had laarzen met ijzer waarmee hij de maat stampte. Hij stampte de kalk uit het plafond.”

Wanneer ook Ryan de basisschool heeft verlaten en Linda is gescheiden van haar man raakt muziek voor haar op de achtergrond. Linda: “Ik mis het niet echt, zelf muziek maken. Ik wil het wel weer oppakken maar er moet iets op mijn pad komen. Ik zing thuis altijd. Als ik niet zing fluit ik. Tess doet wat ik wilde doen en daar geniet ik van. Maar zij is veel beter geworden. En dat vind ik heerlijk. Ook de liefde voor de Franse taal heeft ze van mij.”

Tess: “Mijn moeder is een sluwe supporter. Ze zegt “het is wel ok..” maar stiekem is ze razend enthousiast. Ze support mij heel erg en is gelukkig ook erg kritisch. Dan ‘downsizet’ ze mijn werk maar vervolgens gaat ze er wel de hele tijd over praten.”

Tess rolt met haar ogen als Linda vertelt dat zij via via heeft geprobeerd een CD van haar te geven aan de mensen van het radioprogramma ‘Spijkers met Koppen’. Dat namen ze helaas niet aan. Linda:” Ik snap niet dat dat ze niet een minuutje bij DWDD wil, die Matthijs is juist zo gek van Franse chansons, ze had er lang kunnen staan.” Tess: “Ik wil dat mensen het ontdekken zoals ik het ontdekt heb. Ik hoef geen megapubliek. Mooie intieme projecten waarin je mensen mee kunt nemen, dàt vind ik mooi. Ik ben erg trots op de eerste vinyl plaat en die EP presenteer ik 1 juni in Boskoop. Daar liggen mijn roots, mensen kunnen er voor een tientje naar binnen, er zijn geen parkeerkosten en het station is voor de deur.”

Dat moeder en dochter een meer dan hechte eenheid vormen blijkt wel uit het feit dat Tess voldoende had aan het appje met de tekst ‘Hij komt’. Ze wist het. Charles Aznavour kwam spelen. Een concert dat door beide met verrukking en vreugdetranen beleefd werd. Dát delen zij samen. En meer. Nadat de dames zijn vertrokken heeft mama Linda toch nog even een aankondigingsposter voor de EP Release van 1 juni door de brievenbus gedaan. De sluwe supporter.