Met Black Honey en Husky Loops stonden er woensdag twee frisse jonge energieke rockbands uit Engeland op het podium van het Paard. Sixties, shoegaze, garagerock, pop, psychedelica, het klinkt allemaal door in de sound van Black Honey maar het is vooral de energie waar de band bekend om staat. In thuisland Engeland heeft Black Honey al aardig voet aan de grond en nu gaan ze met Royal Blood mee op tour door Europa. Maar eerst dus nog even in ’t Paard. 3VOOR12 Den Haag was erbij.

Black Honey heeft inmiddels een handje vol singels en enkele EP's uitgebracht en maakte in Nederland al indruk op bijvoorbeeld Metropolis, London Calling en bij 3VOOR12's Song van het Jaar. Het debuut album komt pas in voorjaar 2018 maar dat weerhield ze er niet van een klein toertje door Europa te maken inclusief een stop in 't Paard. Maar eerst is het de beurt aan Husky Loops.

Meteen bij het eerste nummer pakt Husky Loops ieders volle aandacht met een heerlijk basloopje met nog genialer gitaarloopje eroverheen. Muzikaal klopt het helemaal. Een heerlijk vuig geluid waarbij de liedjes met ingenieuze bruggetjes naadloos in elkaar overgaan. Originele catchy liedjes met een lekker vuig schurend gitaartje. Alleen de zang is niet opvallend. Prima maar hij springt er niet uit zoals bas, drums en gitaar dat wel doen. Dan volgt er weer zo'n indringend en dwingend repeterend drumritme waarop de gitarist met een knisperend bijna irritant spel doorheen vliegt.

Pas na 20 minuten is er voor het eerst ruimte voor applaus, eventjes dan. Dan volgt een opvallend saai liedje, extra opvallend door het verder zo hoge niveau en hoge mate van originaliteit. Dat duurt gelukkig niet lang waarna de gestoorde krankzinnigheid zijn hoogtepunt bereikt in 'Dead' met super irritant gitaar gejengel (in de positieve zin van het woord!). En terwijl de zanger alvast de zaal in loopt en achter de merchandisetafel plaatsneemt freaken de bassist en drummer samen nog even door.

Husky Loops @ Bente van der Zalm

Izzy B. Philips is het absolute middelpunt van Black Honey. De hoogblonde in lederen broek gestoken zangeres met 'kruimeltje pet' op begint meteen met een van de singels 'All My Pride'. Haar toch pittige rebelse voorkomen, met een duidelijk statement “Fuck Donald” op haar knalgele shirt, komt helaas niet tot uiting in de liedjes. De energie die absoluut in de liedjes zit komt er maar niet uit vandaag. Het is veel te braafjes en te veel binnen de lijntje gekleurd. In het psychedelische ‘Spinning Wheel’, dat niet zou misstaan in een willekeurige Tarrantinofilm, is die energie er wel.  Eventjes dan. Want ‘Cadillac’ wordt akoestisch gebracht, met alleen gitarist Chris Ostler erbij. Een mooie rustige uitvoering waarbij haar zang wel wat  aan Gwen Stefani doet denken. Met het poppy en ubercatchy ‘Hello Today’ en absolute oorwurm ‘Corrine’ weet Black Honey nog wel wat goed te maken. Maar na een krappe drie kwartier blijft toch het gevoel dat er meer had ingezeten. Aan de prima liedjes ligt het niet, aan de uitvoering wel. Een veilig en weinig sprankelend optreden.

 

Black Honey @ Paard

Black Honey @ Paard