Eenmaal bij het Paard aangekomen blijkt dat een deel van de rij die buiten stond zich van ons heeft afgesplitst om het concert van Tangerine in de Kleine Zaal te bezoeken. Desalniettemin is het al redelijk druk wanneer het voorprogramma Every Kid Knows de avond aftrapt. Het Haags/Londense trio begint steeds vaker de kop op te steken in onze stad, zo stonden ze afgelopen lente al op Sniester. Het publiek dat op Bazart afgekomen is, kent de band helaas niet waardoor de bar overuren draait en veel mensen lekker babbelen met elkaar. Dit is zonde want wie de aandacht verplaatst naar wat er zich op het podium afspeelt merkt dat er daar genoeg boeiends te beleven valt. Het drietal speelt een variant van poprock die het gehele spectrum van Beatles tot Nirvana beslaat, met hier en daar zelfs een uitstapje naar folk. Af en toe mompelt zanger John Turner Johnstone, tussen nummers door, iets slecht verstaanbaars. Iets waaruit wel blijkt dat de band het een hele eer vind om hier op te treden. Als de band uiteindelijk afsluit met het nummer 'Oblivion' lijkt eindelijk de zaal begrepen te hebben dat het wat gemist heeft met haar gekeuvel aan het begin en wordt er toch nog een beetje genoten.
Aangekomen bij het PAARD staat er al een flinke rij voor de deur. De Vlaamse band Bazart is de laatste tijd bezig met een heuse zegetocht die ons land niet onopgemerkt is gebleven. De Belgen stonden al eerder op Pinkpop en Paaspop en sleepten een flinke lading prijzen in de wacht met hun debuutalbum 'Echo'. Voor 3voor12 Den Haag reden genoeg om eens te kijken of het succes slechts een hype is of dat we te maken hebben met een nieuwe muzikale grootmacht.
Als na een korte ombouwperiode het licht in de zaal uit gaat wordt er al flink gejoeld door het publiek. Wanneer de vijfmansformatie het podium daadwerkelijk betreedt lijkt het feest direct afgetrapt te worden. De lange instrumentale intro van 'Census' zorgt dat onze zuiderburen ook een fijne warming-up hebben voordat de show voor "het eggie" begint. Helaas is het begin van de show, ondanks de onuitputtelijke energie van zanger Matthieu Terryn, enigszins tam. Maar, naarmate de set vordert lijkt ook het meest stoïcijnse publiek de energie van Terryn te omarmen. Rond het nummer 'Zienderogen' is iedereen om en kan de show echt los gaan.
De muziek doet een beetje als eighties new wave aan, maar dan met Nederlandstalige teksten en een Vlaamse tongval. Acts als Depeche Mode of recenter Future Islands synthesizerpop van de Vlamingen. De diepe baslijnen die de muziek kent hebben een hoog "een synth kan de bas doen"-gehalte want een groot deel ervan wordt niet op een traditionele basgitaar maar op een bassynth gespeelt. De muziek van Bazart doet echter wel fris en modern aan.
Helemaal achter in de zaal staat een vrouw op een bankje te dansen alsof de wereld morgen ten onder gaat. Dit is ook de bij de band niet onopgemerkt gebleven want ondanks de grote afstand tussen het podium en de danseres neemt Terryn na het spelen van single 'Lux' even de tijd om een shoutout te doen naar haar: "Ik zou willen dat iedereen zo zou dansen als u" zegt de charismatische frontman, terwijl de vrouw nog net niet in katzwijm valt.
Als de band na het spelen van zowat elk nummer dat ze bezitten af gaat is het publiek er vrij zeker van dat er nog een toegift aan zit te komen. Hitsingle 'Goud' is immers nog niet gespeeld. Het publiek wordt op hun wenken bediend want Bazart komt terug voor nog twee nummers waaronder de eerder genoemde successong. Vrijwel het hele publiek brult dat het liever snel naar de hel gaat dan traag naar de hemel en de vloer van het PAARD trilt van het springen. Dan komt zanger Mathieu nog even de zaal in voor een massale sit-down waarna er nog voor één keer helemaal losgegaan kan worden.
De Belgen zijn bezig met een zegetocht en Den Haag is de nieuwste stad die de band af kan strepen, want aan het eind was iedere aanwezige om. Bazart is een band die met gemak elk poppodium in ons land uit zou moeten kunnen verkopen maar ook op een groot festival niet zou misstaan.