3voor12 Den Haag gaat – natuurlijk – op de koffie bij Espresso Records. Op een wisselvallige zaterdagochtend vertelt eigenaar Elrik Wijnaendts van Resandt (31) over zijn liefde voor vinyl, de groei van zijn reizende platenzaak en het organiseren van feestjes.

“Haastige spoed is gewoon niet goed,” zegt hij tegen het einde van ons interview. Zo vat Elrik samen wat in het gesprek van een klein uur langzaam duidelijk werd: hij neemt het leven zoals het komt en ziet wel wat er op zijn pad verschijnt.

Zijn voorkeur voor een organische gang van zaken is bijvoorbeeld te zien aan zijn vurige liefde voor vinyl. Elrik draait onder zijn alter ego Doctor O en gebruikt nauwelijks digitale muziek. “Het gevoel van draaien met platen is niet te evenaren door usb’s. Een Technics (dj-platenspeler, red.) heeft niet zo veel toeters, bellen en knipperende lampjes, waardoor het heel natuurlijk voelt.” Hij vervolgt: “Op TodaysArt heb ik misschien twintig tracks van usb gedraaid, in acht uur tijd.”

© Lotte van Uittert /

Deze obsessie begon lang geleden, vertelt Elrik. “Papa draaide vroeger de hele dag platen, zoals Jimi Hendrix, The Doors en veel psychedelic folk. Mijn moeder speelt nagenoeg elk instrument dat je maar kunt bedenken, dus muziek werd er met de paplepel in gegoten.” Rond zijn achtste begon Elrik populaire muziek te luisteren. “Denk aan ‘no shame’ Ace of Base, Meatloaf. Een cassettebandje met muziek voor de film Shaka Zulu, van Dave Pollecutt, bracht me voor het eerst in een andere dimensie. Ik raakte er helemaal in verdwaald. Man, man, man wat een vette plaat.” Ook nu heeft Elrik nog een grote voorliefde voor traditionele muziek van over de hele wereld.

“Op mijn vijftiende heb ik een jaar in Japan gewoond, als uitwisselingsstudent. Mijn gastbroer had veel obscure punk en hiphop, maar ook bekendere artiesten als Nirvana, NOFX en Tupac. Daar ben ik toen helemaal ingedoken.” Hij noemt de naam van een band, maar zegt dan: “Laten we maar niet over artiestennamen gaan beginnen, want dan loopt het uit de hand, denk ik.” Tegenwoordig luistert hij veel Japanese ambient en synth pop, zoals Midori Takada en Yellow Magic Orchestra. Hij legt uit: “Ik ben eigenlijk voor een deel Japans en spreek ook de taal.”

Elrik vertelt dat MTV belangrijk is geweest voor zijn muzikale ontwikkeling. “Als ik thuiskwam van school ging bij mij MTV aan, om te kijken of er nog nieuwe clips waren. Volgens mij is dat nu veel minder.”

Bij thuiskomst uit Japan kreeg hij van zijn vader een simpele dj-setup: twee platenspelers en een mixer. Elrik was al gewend aan platen. “Er was altijd een platenspeler in de buurt, dus voor mij was dit heel natuurlijk.” Met een stapel platen van MF Doom, Anticon en Stones Throw Records ging Elrik aan de slag, maar dit was vooral “een beetje aanklooien.”

Pas nadat hij begon met het verkopen van platen, nam hij ook het dj’en serieuzer. “Op een gegeven moment bedacht ik dat ik de platen die ik niet meer luisterde kon verkopen, waarna ik van dat geld weer nieuwe muziek kon kopen.” Hij begon met één kratje, maar tegenwoordig neemt hij soms wel tien kisten met bijzonder vinyl mee naar evenementen door het hele land. “Dan verzorg ik ook vaak de muziek, maar dat had ik nooit verwacht. Het is heel spontaan gegroeid.”

Het duurde even voordat hij een naam had bedacht voor zijn reizende vinylwinkel. “Ik houd heel erg van koffie en ik verzamel ook Bialetti-percolators. De naam is verzonnen door mijn buurvrouw Diana. Eerst kwam ze met Ristretto Records, maar toen hebben we er uiteindelijk Espresso Records van gemaakt.” 

Ik vraag Elrik wat hij vindt van de groei van Espresso Records. “Leuk, ik heb altijd een droom gehad om een mooie plek neer te zetten”, antwoordt hij. “Maar ik moet daar wel voorzichtig mee zijn: in Antwerpen, Arnhem en Amsterdam heb je al zaken die koffie met vinyl combineren.” Het lijkt erop dat Elrik tevreden is met de huidige situatie. “Ik zie niet de haast om een winkel te openen en daar elke dag te gaan zitten, terwijl ik ook als pop-up shop hartstikke lekker ga. Daardoor heb ik bovendien meer vrijheid om te draaien op toffe locaties, meer tijd om met muziek bezig te zijn. Dat vind ik nog steeds het allerbelangrijkste.” 

Elrik denkt even na, terwijl er Indische ambient uit de boxen in zijn woonkamer schalt. “Maar, als er een winkel komt, dan komt die in Den Haag. Dit is voor mij een topstad. Er komen hier veel mensen die vinden dat het saai is, maar dat maakt juist iets in mij los. Ik wil hier iets insteken om het echt een aantrekkelijke stad te maken. Bovendien hebben wij hier een fokking lekker strandleven in de zomer!” Hij gaat verder: “Daarom vind ik de PIP ook zo vet: ik vind het ontzettend gaaf dat vooral zij het levend houden. Stel je voor dat er nog drie van dat soort plekken in Den Haag zouden zijn, stel je voor dat er zoiets is als De School (club in Amsterdam, red.) zou zijn. Dat zou zo onwijs vet zijn! Ik geloof dat er een generatie opstaat die dat kan verwezenlijken.”

Tussendoor is het even tijd voor zelfreflectie: “Tering wat kan ik veel lullen zeg… komt door die koffie hoor.”

“Maar, als er een winkel komt, dan komt die in Den Haag.”

© Lotte van Uittert /

Ook over Discogs, de grootste onlinevinylmarkt, kan Elrik gloedvol oreren. “Kijk, een zeldzame plaat is een zeldzame plaat. Als je op een rommelmarkt voor een euro een plaat vindt die op internet 150 euro opbrengt, waarvan je de muziek niet heel interessant vindt, terwijl je wel geld nodig hebt… ja, dan zet je hem op Discogs.” Soms is zo’n plaat binnen een half uur weg, zegt hij. Toch heeft Discogs ook nadelen. “Nu komen er platen uit die heel erg vet zijn, in oplages van 250 of 500, niet zo veel. Als ze dan een hit in de club zijn wil iedereen ze hebben. Dus dan koopt Jan tien van die platen, wacht tot ze bij de distributeurs zijn uitverkocht en knalt ze vervolgens op Discogs voor vier keer de originele prijs. Dat is een hele jammere ontwikkeling, maar eigenlijk ook wel weer logisch.” Elrik vertelt dat je veel van deze muziek digitaal kan kopen voor een euro of twee, maar dat het vinyl toch makkelijk voor zestig euro over de toonbank gaat. “Die psychologie vind ik heel interessant: blijkbaar vinden mensen het prettiger om een plaat te draaien.”

Liever heeft hij echter persoonlijk contact met zijn kopers, wat ook de reden is dat hij op veel verschillende evenementen staat. “Dan kan je de plaat even rustig bekijken en beluisteren. En zo ontmoet je ook nog eens een hoop leuke mensen!”

“Voor mij is draaien met vinyl heel natuurlijk’, vervolgt Elrik. Dat kan tegenwoordig echter lang niet overal: veel clubs hebben een slechte set-up, of de platenspelers ontbreken zelfs volledig. “En soms staan ze er wel, maar dan zijn ze niet goed afgesteld: de naald is kut, de demping is kut, hij is niet goed geaard, hij is niet in balans, et cetera, et cetera, et cetera. Gisteren in De Gekke Geit hing iemand dronken over de platenspeler heen: hup, naald eraf.” Toch draait hij het liefst met platen. ‘Ik heb niet de rust in mijn kop om door 200GB aan shit te filteren.’

Hij gaat verder: “Met vinyl wordt je gedwongen om uit je platenkoffer te draaien. Bij die gig gisteren heb ik in totaal zeven uur gespeeld, uit één tas en een klein handje met singletjes. Ik heb bijvoorbeeld Intergalactic van de Beastie Boys gedraaid en een uur later een drum-‘n-bass remix van dat nummer, van de B-kant.’  Elrik legt uit dat hij soms wel drie nummers van hetzelfde album draait. “Op die Doing It In Lagos-verzamelaar staan wel achttien tracks, killervet.” Doordat je moet draaien met wat je hebt, zegt hij, “wordt je naar mijn mening een betere dj.”

Hij is verzot op labels als People Potential Unlimited, Regelbau en Mood Hut. En Moodymann. “Daar zitten er standaard wel een paar van in de platentas.”

Langzaam komen we zo bij misschien wel zijn favoriete bezigheid terecht: het organiseren van feestjes. In De Gekke Geit, een kleine kroeg onder Hostel The Hague, vulde Elrik een stuk of tien avonden. “Daar gebeurden echt de gekste dingen: de raarste en interessantste figuren van over de hele wereld komen er, mensen hebben in hun blootje gedanst… Alles is mogelijk, alles mag.” Het café aan de Lutherse Burgwal is eigenlijk te krap, dus in 2017 verhuist Elrik onder andere naar het Paardcafé. “Ik vind het te gek om dit te doen. Hoe vet is het als je iemand kan uitnodigen op je eigen feest, terwijl je zelf lekker een biertje kan doen?"

Kan hij met zo’n houding wel iets over de toekomst zeggen, vraag ik mij af. Wat verwacht Elrik van dit jaar? “Worldwide Domination,” antwoordt hij. “Den Haag voor Worldwide Domination.” Iets serieuzer: “Als ondernemer moet je zoveel mogelijk proberen en je vasthouden aan de dingen die werken.” Wanneer ik de deur uitloop bedenkt hij zich plotseling iets. “Het is hier ook weleens stil hoor… Dat mag ook in het interview, dat ik soms een dagje of twee in stiltetherapie ga.” 

Espresso Records organiseert zaterdag 28 januari een platenbeurs in Zaal 3, De Constant Rebecqueplein. Er staan bijna twintig onafhankelijke platendealers, zoals Rhythm Import en Meneer van Ulden. De muziek komt van dj’s als The Social Lover, Kneena en Benny Fristiani. 

In de keuken bij:' is een nieuwe serie van 3voor12 Den Haag waarbij wij rondtrekken door de Haagse club-, dance- en elektronicascene. In de serie werken wij samen met talentvolle (ex)-KABK studenten. Zo zijn deze editie de foto's gemaakt door Lotte van Uittert. Lotte van Uittert (24) studeert dit jaar af aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten, Den Haag in de richting fotografie. Naast fotografie maakt ze ook korte films. Bekijk haar werk op www.lottevanuittert.com.

Elektronische muziek in Den Haag verdient meer aandacht. 3voor12 Den Haag probeert daarom (in samenwerking met een aantal organisaties uit de Haagse elektronische scene) meer en meer aandacht aan elektronische muziek te besteden. Wil jij hieraan bijdragen in tekst, film, foto of heb jij goede ideeën die gehoord moeten worden? Kijk dan hier.