Liveverslag Winterfest 2016: deel één

De middag

Tekst: Joeri Gordijn, Karianne Hylkema, Koen Kleiberg, Megan Lloyd, Lone Mokkenstorm en Marco Vlot | Foto's: Peter Balkema, Reinout Bos, Rick Kappetein, Jan Rijk en Wouter Vellekoop ,

3voor12 Den Haag doet de hele dag live verslag vanuit het Haags Pop Centrum. We proeven de sfeer, we beluisteren de tientallen bandjes en zorgen ervoor dat jij vanuit je luie stoel mee kunt genieten van Winterfest 2016. Je kunt ons vandaag trouwens ook op de voet volgen via Snapchat (hipper dan hip), Twitter en Facebook.

De grote zaal is al aardig gevuld wanneer, na een uitgebreid bedankje van Rob Vondracek van het HPC, wethouder Ingrid van Engelshoven de eerste band van Winterfest 2016 aankondigt: Made in Stock. Deze Haagse band is gecoacht door het Ready to Play-programma en stond eerder al op Kaderock. De jongens openen met een paar stevige rockcovers die ze er met zichtbaar plezier uit knallen. Ook het eigen werk is goed in elkaar gezet. Het is meteen duidelijk: Winterfest 2016 is van start! (LM)

Ondertussen is het al aardig gezellig geworden in het HPC Café. Het The Hague Blues Orchestra laat hier met zijn vreemde mix van blues, rock en rock ’n roll de eerste voeten van de vloer gaan. Aan de bar in het café worden de eerste biertjes al getapt door Tessa. Ze weet al waar ze het meeste naar uitkijkt vandaag: “Sowieso The Howl Ensemble! En de rookruimte, daar is het altijd supergezellig- ook al staat het er blauw van de rook.” (LM)

Embers of Oblivion mag om drie uur 's middags de nodige decibellen de grote zaal van het HPC inslingeren. Hun melodieuze death metal zorgt voor de eerste bescheiden pit voor het podium. Muzikaal wisselt de band melodieuze stukken af met ouderwetse thrash en het betere beukwerk. Ook de zang is afwisselend, van stevige grunts naar clean. Voor degenen die nog niet wakker waren, is dit na het optreden van Embers of Oblivion zeker het geval. (MV)

Waarom speelt Forever Saturday unplugged en speelt dit kwartet met z’n drieën? Simpel, de drummer is op vakantie! Gelukkig weet het -nu- drietal bestaande uit Dylan, Anthony en Kasper de zaal prima te vermaken. Zodra ‘School's Out’ ingezet wordt, begint Studio 15 steeds drukker te worden. Het rustige ‘Ain’t It Something’ is een goede toevoeging aan de set en wordt door het publiek goed ontvangen. Jongens met veel energie en genoeg lef. (ML)

Ruimte 3 is voor Winterfest omgetoverd tot de Beatcave. Bij binnenkomst draait de elpee 'A History of New Orleans Rhythm & Blues' op de vintage platenspeler. Aan de muren hangen ouderwets behang en schilderijen. Het is net alsof we de jaren '60 zijn binnengestapt. En dan zijn er de Peptones om het geheel muzikaal te omlijsten met hun garagerock. Met hun lekkere bak herrie zit de sfeer in ruimte 3, eh, de Beatcave er prima in. (MV)

Na een paar uur Winterfest wordt het steeds duidelijker wat een ‘sausagefest’ de Haagse muziekscene af en toe kan zijn. Er zijn meer vrouwen op het podium nodig en het optreden van The Cavern komt daarom ook als geroepen. De band heeft inmiddels flink wat podiumuren achter de rug en dit is te merken: The Cavern zet een professioneel optreden neer met de nodige dosis rock. Dit lijkt zelfs een overdosis te worden wanneer Floortje van der Kooij de dikke E-snaar op haar bas weet te breken. Het mag gelukkig niet baten, want de band maakt de show netjes af met een andere basgitaar. The show must go on! (LM)

Een dansende kleuter moet het ijs breken, echt lekker relaxt staat Alcuna
Wilds
nog niet op het podium. Geen reden tot onzekerheid, of het moet het
korte bestaan van de half Britse, half Nederlandse band zijn. Ze maken
dromerige triphop zoals we die kennen uit de nineties. Dat is hier in hun
nadeel omdat het geen regelrechte hits zijn die je direct kunt meezingen
en het publiek blijft dan ook twijfelend op afstand. Maar voor de
liefhebber is dit absoluut een hoogtepuntje van Winterfest. (KH)

"Grote paniek" in het HPC: het jaarlijkse brandalarmmoment heeft zijn intrede gedaan. Het is onduidelijk of de schuld ligt bij de aanhoudende zweetdampen of de fantastische geuren die uit de keuken komen drijven. Gelukkig kan het de spelende bands niet zoveel schelen: zij zijn er inmiddels wel aan gewend geraakt. (LM)

En de prijs voor de meest frappante haardos gaat naar die #dikkemetdeband. De dikke in kwestie is Olax, en de band is Mullet. Vandaag is de laatste keer dat Olax zijn cabaretesque teksten over sinaasappels, pizza en atheïsme over een publiek zal uitstorten, dus dit mag wel een speciale gelegenheid genoemd worden. Olax is niet de beste zanger, maar zijn teksten maken een hoop goed. Mullet legt er de nodige stevige tonen onder, en samen leidt dit tot een onderhoudend optreden. Als dan ook nog 'Sexy als ik dans' van Nielson de revue passeert is het feest compleet. (MV)

Best een a-typische setting: een punkrockband in een klein, knus oefenhok
bij het licht van twee gloeilampen. Akoestisch, want hun drummer is ziek.
Dit had Left Alive niet gerepeteerd maar het gaat ze uitstekend af. Nu slechts
met z'n drietjes weten ze nog een aardig volle sound neer te zetten
dankzij de dubbele backing vocals van de beide mannen in de band. Zangeres
Claire maakt meteen een connectie met de aanwezigen, zowel tijdens als
tussen de nummers door. Ze zijn krap een jaar bezig maar dat zie en hoor
je er niet aan af. De logobanners zijn trouwens een uitstekend idee in het
doolhof dat Haags Pop Centrum heet. (KH)

Er spelen vandaag zo'n 60 bands op Winterfest. Voor wie in de tussentijd behoefte heeft aan nog meer muziek, is daar dj Whisk-E die met haar mobiele dj-unit her en der de stiltes opvult. “Ik draai waar ik nodig ben”. Maar wat draait ze vandaag? “Ik stap in het gat van de gewone muziek waar tussen al dat muzikale geweld behoefte aan is. Ik noem het niets-aan-de-hand-muziek.” Het publiek in de gangen kan het in ieder geval wel waarderen. Waar we haar vanavond verder zullen aantreffen weet niemand, maar feit is dat het er gezellig zal zijn. (MV)

Het is tijd om te mannen van Noblesse te bewonderen in de grote zaal. Al snel zorgen zij voor heel wat knikkende koppen en tappende voeten in het publiek. De indie-rockers zijn naar eigen zeggen sterk beïnvloed door Nirvana en the Cure en dit is duidelijk te merken. Terwijl er kinderen rondrennen en tikkertje spelen weten de mannen een sterk optreden neer te zetten. (ML)