Voordat de Friars het podium betreedt, is het aan het Haagse The Navigators om het publiek op te warmen. Het café is op dat moment voor de helft gevuld maar gedurende het optreden wordt de zaal steeds voller. The Navigators doen hun naam eer aan, want er komen verschillende stijlen voorbij. Van blues langs country naar indie en rock, alles komt langs en je kan merken dat de band nog erg zoekende is naar een. Het optreden komt daardoor niet helemaal op gang. Sommige nummers nemen je terug naar de rock uit de 90’s en op die momenten zijn The Navigators met hun charmante frontvrouw op hun sterkst. Ook de gitaarsolo’s springen er bovenuit.
Old school indie van Friars
Utrechts bandje laat het Paardcafé dansen
Het Paardcafé was op de laatste zaterdag van april het podium voor een nieuw Utrechts bandje: Friars. Dat bandje tapt uit de bekende vaatjes: The Kooks, The Strokes en de vroege Arctic Monkeys. En juist die gitaarmuziek missen we – in de met synths en beatbandjes overgoten – Nederlandse muziekscene. Ook het dansende publiek vermaakte zich goed op de frisse indierock van Friars.
Om kwart voor elf is het tijd voor Friars. De vier mannen uit Utrecht zetten meteen de toon: gitaarriffs, koortjes en pakkende refreintjes. Ben je misschien een beetje ingedut tijdens het voorprogramma? Dan ben je nu meteen weer wakker. Bij het tweede nummer zijn er al mensen aan het dansen. Britpop. Dat is wat vandaag de klok slaat, maar dan ook met een flinke dosis Amerikaanse Highschool Rock. Een – terechte – opmerking uit het publiek: ‘Het is soms net Blink182, maar dan knapper!’ De stem van zanger Jasper Demollin doet in de verte denken aan die van Alex Turner. En dat is natuurlijk nooit mis.
Friars tapt uit de bekende Britse vaatjes. Het is de indie die in de tweede helft van de 00’ zo ontzettend populair was met The Kooks, The Pigeon Detectives, Razorlight, Hard-Fi of The Wombats. Bandjes waar er tegenwoordig eigenlijk veel te weinig van zijn (die bandjes hebben vaak de kenmerkende gitaren vervangen door synthesizers). En juist hier is Friars een fijne Nederlandse aanvulling.
Naast vrolijke indie nummers, heeft Friars ook rustige liedjes in hun repertoire. Zoals zanger Jasper het noemt: “een mooi moment om een biertje te halen.” Dat doen mensen dan ook, want de zaal wordt duidelijk leger en rumoeriger wanneer de rustige muziek start. Maar de stem van Jasper Demollin is sterk genoeg om deze momenten te dragen (vooral als die aan het eind van het optreden nog een extra hees randje krijgt).
Friars is een goed bandje voor de zomerfestivals, waarbij je dansend met een biertje in de hand geniet van goede liedjes. Liedjes met een kop en een staart (en een meeklap momentje). De uptempo nummers zijn het – by far – sterkst. Dit zijn ook de nummers waarbij het publiek het hardst danst en de band het zelf het meeste plezier beleeft. Bandjes waarbij het plezier van afspat, zijn het leukst om naar te kijken en ook dat is het geval bij Friars.
Aan het einde van het optreden heeft zanger Jasper Demollin zijn eigen Coyote Ugly momentje te pakken door op de (nieuwe) PA set van het Paardcafé te klimmen en vervolgens ook nog een een dansje te doen op de bar. Met Friars gaat het wel goedkomen.
Op 28 mei brengt Friars zijn eerste EP uit.