The Levi's back on track na doorstart

Volwassener in het Paardcafé

Lennard Torbijn | Foto's: Peter Balkema ,

Het is vrijdagavond 13 maart. Een redelijk gevuld Paardcafé maakt zich op voor een optreden van The Levi’s. Deze Haagse heren trakteren alweer bijna acht jaar ’s lands cafés en concertzalen op hun alternatieve rock en grunge. De band Shrude heeft vanavond de taak om het publiek alvast op te warmen. Kwart over negen, het nummer ‘Rockets’ van The Levi’s speelt op de radio en support act Shrude takes the stage.

Gitarist-zanger Arne van Ettekove verwelkomt de aanwezigen en bereidt hen voor op wat komen gaat: “Wij gaan een paar liedjes spelen”. Deze belofte lost Shrude zonder meer in. Het optreden van Shrude verloopt niet geheel vlekkeloos. In het eerste nummer breekt zanger-gitarist Jaapjan Kuijper een snaar van zijn gitaar, wat een redelijk gat in de set slaat. Ook de zang is zo nu en dan vals. De band herpakt zich -vriendelijk geholpen met een leengitaar van The Levi’s - en zet overtuigend een tweede nummer in. Shrude laat zien dat het niet vies is van de muzikaal wat uitdagender arrangementen. 

De gesyncopeerde off-beat slagwerkpartij ligt bij de gemiddelde bezoeker ongetwijfeld wat onwennig in het gehoor, maar boeit evenwel. Dit - gecombineerd met een aantal pakkende riffs en Queens of the Stone Age-achtige, meerstemmige zanglijnen - maakt Shrude tot een band die de naar afwisseling en verrassing hunkerende bezoeker zal bekoren, maar die mogelijk niet gemakkelijk in elke tent alle publiek op de hand zal krijgen. De sympathieke zangers-gitaristen bieden overigens ook de overige bandleden voldoende ruimte zich te profileren. Zo krijgt drummer Allard van der Knijff gelegenheid zat voor een uitgebreide drumsolo en bassist Stefan van Nederpelt toont zich een bekwaam meester van zijn instrument. Shrude heeft de potentie om in haar genre een goede, gedegen band te zijn. Zij heeft daartoe echter nog de uitdaging een warmere en op elkaar afgestemde sound en timing te ontwikkelen. 

Dan is het aan The Levi’s om de avond compleet te maken. Zoals gezegd, begeeft The Levi’s zich al een tijdje op - in ieder geval - het Haagse muziektoneel. Wat dat betreft, kan de band zich afvragen wat zij nog te zoeken heeft in het Paardcafé. Overigens is een thuiswedstrijd nooit weg natuurlijk. The Levi’s speelt in de eerste helft van de set voornamelijk nummers van de EP ‘Changing Tires’ die de band lanceerde op 16 november 2012. De naam van die EP verwijst naar onder andere de verschillende wisselingen in de bezetting van de band. De naam bleek in retrospectief tevens een voorbode van het vertrek van de bassist, waarna de band - mede door het nieuw verworven vaderschap door twee van de bandleden - een tijdje stillag. Inmiddels zijn The Levi’s weer up and running, compleet met nieuweling Brian Uphus. Het team van zanger-gitarist Marcus Bouma - die het knotje van de gitarist lijkt te hebben overgenomen - en drummer Tim Polderman houdt immer stand en ook gitarist Yorick Meijdam is nog van de partij. Deze viermansformatie laat in een inmiddels goedgevuld Paardcafé horen dat zij zich na de lancering van de EP verder heeft ontwikkeld. 

The Levi’s klinkt voller en strakker dan ooit tevoren. Dit is met name goed te horen wanneer het wat oudere materiaal wordt gespeeld. Het geluid is vol en warm, en rockt even zo hard. Het intro van ‘Foxy’ wordt achterwege gelaten en de triolen van de gitaarriff vliegen direct en rechtstreeks de zaal in. Het wat oudere materiaal klinkt stukken minder puberaal en vormt een mooie opmaat naar het nieuwe materiaal van The Levi’s. De band lijkt volwassener te zijn geworden. De stijl is nagenoeg ongewijzigd, maar de individuele nummers getuigen van meer vakmanschap en collectiviteit. Hetgeen de niet altijd even boeiende teksten mogelijk wegnemen aan aandacht, maken de dynamiek en de uitgebreidheid van de arrangementen weer meer dan goed. De nummers blijken stuk voor stuk een goed afgewogen geheel. Hopelijk sorteert de doorstart van The Levi’s effect.