Mister and Mississippi klinkt groots

Uitverkocht concert in kleine zaal Paard van Troje

Hedske Vochteloo | Foto’s: Sjon de Mol ,

In de stampvolle en stijf uitverkochte kleine zaal van het Paard wordt Mister and Mississippi warm ontvangen door het publiek. Vooral wanneer ze als tweede nummer het nieuwe Meet me at the Lighthouse speelt. Het sfeervolle licht doet aan als een warme ochtendgloed en de rook die in grote hoeveelheid de zaal in wordt geblazen als een ochtendmist. Vanaf de eerste minuut heeft de band het publiek al te pakken.

Het viertal zorgt voor een fijne afwisseling tussen rustigere, dromerige soms zelfs breekbare liedjes en uptempo nummers als ‘Same room different house’, maar het zijn juist die rustige nummers die blijven boeien. De gelaagdheid van de muziek gecombineerd met de loepzuivere stemmen van Maxime Barlag en Samgar Lemuël Jacobs betoveren elke keer weer. Terwijl de percussie als een hartslag in elk nummer klinkt. De synthesizer geeft de folky liedjes dynamiek en zorgt ervoor dat Mister and Mississippi niet zomaar in het hokje van onder andere Mumford & Sons en Fleet Foxes gestopt kan worden. “Oh oh Den Haag”, begint Samgar na twee nummers gespeeld te hebben. “Twee jaar geleden stonden we nog in de SuperMarkt. Wat vet dat we nu deze zaal hebben uitverkocht.” Hij kondigt het nieuwe ‘Where the wild things grow’ aan.
 
Na een aantal nummers gespeeld te hebben, schalt plotseling het schelle geluid van het brandalarm door de zaal, gevolgd door een vriendelijke doch dwingende damesstem die in verschillende talen de bezoekers verzoekt de zaal te verlaten. Een enkeling geeft hier gehoor aan, maar wanneer de band op het podium blijft staan, blijft het overgrote deel van de mensen in de zaal. Na een tijdje verschijnt er een medewerker van het Paard op het podium. “Sinds de brand in café het Hemeltje zijn de eisen iets strenger geworden”, opent hij met een grapje. Daarna vertelt hij dat de rookkanonnen het brandalarm hebben laten afgegaan en dat de band over vijf minuten weer verder speelt.
 
Na de korte break komt het viertal ijzersterk terug met de publiekslieveling ‘Same room different house’. Vooral wanneer Maxime tijdens het refrein ‘nu jullie Den Haag’ brult gaat de zaal uit z’n dak. Wat opvalt is dat na bijna elk nummer een oorverdovend applaus volgt. Je waant je haast op een festivalterrein. De rookkanonnen blijven uit, maar dat maakt het optreden niet minder. De lichtshow projecteert tijdens het nummer groene schimmen op het achterdoek die de illusie van een donker Canadees woud creëren waar het warme zomerlicht doorheen schijnt.
 
Wanneer het tijd is voor de band om het podium te verlaten doet het publiek het brandalarm na. Na enkele tellen komt het viertal lachend op. “Ssssssst”, klinkt er door de zaal, nadat duidelijk wordt dat het een akoestische toegift zal geven. De band ontneemt iedereen in de zaal de adem wanneer ze ‘Nemo nobody’ onversterkt speelt. Het refrein wordt feilloos meegezongen. Als uitsmijter sluit de band af met het nieuwe ‘For us to remember’. Een nummer dat dromerig begint, maar dat uitmondt in een bombastisch samenspel en laat horen dat Mister and Mississippi de kleine zaal ontgroeit is.