Ed Struijlaart scoort punten in thuiswedstrijd

Paard van Troje’s kleine zaal zingt als uitverkocht Ziggo Dome

Esther Pordon | Foto’s: Sjon de Mol ,

Het was een thuiswedstrijd voor singer-songwriter Ed Struijlaart - uit Leidschendam/Voorburg - die zaterdag 21 maart de kleine zaal van het Paard van Troje in Den Haag plat speelde. De dynamische set nam het publiek mee van hoog naar laag, onder luid gezang en gejuich.

Het is de eerste keer dat Ed Struijlaart headliner is in zijn thuishaven, Paard van Troje. Zijn populaire huiskamerconcerten hebben hem een trouwe schare fans opgeleverd. De kleine zaal is net niet helemaal gevuld met een gemêleerd publiek. Een duidelijk voelbare buzz van anticipatie overstemt regelmatig de getalenteerde Robin Haijes die het voorprogramma verzorgt. Zonde, want de jonge artieste heeft met haar heldere stem en krachtige songs duidelijk veel te vertellen. Het nummer ‘A lion awakes’ is een klasse apart, maar ironisch genoeg wordt hier het meest doorheen getetterd. Gelukkig laat ze zich niet van de wijs brengen en zet een sterke set neer.

Ed Struijlaart en zijn band - de ‘Mega Blubber Power Band’, of ‘De Struijlaarts’, net wat u wilt - gaan meteen vol in de aanval met ‘Revelation radio’ van het nieuwe album ‘Closer Than Skin’. Ten tijde van Struijlaarts debuutalbum ‘Head, Heart And Hands’ werd hij nog wel eens vergeleken met John Mayer, voor deze plaat geldt dat meer voor Coldplay en U2. En dat is live goed te horen met een wat massieve, tikkeltje bombastische sound. De songs zijn van een stevig maar toch ook catchy pop/rock-genre wat live voor een fijne bak energie zorgt.
 
Wanneer ‘Ed en de Struijlaarts’ halverwege het blues-pad kiezen, komen Struijlaarts gitaarskills en uitstekende beheersing van de blues boven drijven. De gitaarsolo’s lijken uit zijn tenen te komen - terwijl zijn pretogen stralen - en doen je afvragen waarom hij zelf niet meer in dit genre schrijft. Eén van de muzikale hoogtepunten van de avond is zonder twijfel de mash-up van ‘Voodoo child’ en ‘Crossroads’. Het publiek lijkt echter te wachten op hun favorieten van Struijlaart zelf, want tijdens een semi-slow blues van Albert King wordt het wat onrustig.
 
De fans krijgen daarna gelukkig dubbel en dwars waar ze zo naar verlangen. Struijlaart speelt ‘The way it is’ alleen én onversterkt, en krijgt de zaal - voor het eerst - muisstil. De huiskamerconcertsfeer raakt de juiste snaar, dus speelt hij met de band midden in de zaal nog een paar nummers onversterkt. De set wordt on stage afgesloten met nog enkele van Struijlaarts bekendste nummers en een cover van Coldplay. Tijdens ‘Viva la vida’ ontploft de energiebom en klinkt Paard van Trojes kleine zaal als een uitverkocht Ziggo Dome . Bizar hoe nog geen driehonderd mensen zoveel geluid kunnen produceren.
 
Struijlaart bewijst zich een geboren entertainer, bevlogen singer-songwriter en passievolle artiest die als headliner de aandacht een hele avond - tot aan de toegift bij de merchandise toe - meer dan vasthouden kan. Het is eigenlijk onbegrijpelijk dat de zaal niet volledig uitverkocht was.