Point Quiet bestaat uit vijf leden die de verhalen over verlies, hoop en vertrouwen inkleuren met een rijk arsenaal aan percussie-, blaas- en snaarinstrumenten. Zo kan het voorkomen dat slide gitaar en accordeon met elkaar verweven worden, zoals in opener ‘Ways and needs of a night horse’, of hoor je in ‘Trembling stars’ plotseling trompetten en glockenspiel voorbij komen. Ondanks de hoeveelheid instrumenten klinkt de band open en ingetogen. Zanger Pascal Hallibert maakt het geheel af met zijn licht raspende stem die soms wordt aangevuld met de achtergrondzang van Simone Manuputty.
Het resultaat is een verzameling rijk gearrangeerde nummers waarbij zich na meerdere luisterbeurten nog steeds nieuwe details openbaren. Het is echter niet alleen maar melancholie wat de klok slaat. Zo gaat in ‘NY or not NY’ het tempo wat omhoog. Wat blijft zijn de vele lagen in de muziek zonder dat het vol klinkt. Afsluiter ‘Maneras Y necessidades’ zou met zijn trompetten ook door een mariachiband gespeeld kunnen zijn, maar dan met een viool.
Point Quiet bewijst, na de lovende recensie voor het vorige album, dat ze vier jaar later nogmaals in staat is geweest om een prachtig album af te leveren. Een topper uit het americana genre, en dat uit Nederland. ‘Ways And Needs Of A Night Horse’ is uitermate geschikt om op een donkere avond onder het genot van een glas bourbon in zijn geheel te ondergaan. Een aanrader.