Intergalactic Lovers energiek, verfrissend en dromerig

Perfecte generale repetitie voor de Pinkpop zondag

Ramon Keyzer | Foto's: Alice Mulder ,

Vlak voordat het Belgische Intergalactic Lovers op de zondag van Pinkpop speelt doet ze eerst nog het Haagse Paard van Troje aan. Met het tweede album ‘Little Heavy Burdens’ op zak en een extra gitarist zetten de vijf Vlamingen op donderdag 5 juni een intense, enthousiaste en energieke set neer. Sterke indiepopliedjes met een rauw randje en het warme karakteristieke wat hese stemgeluid van zangeres Lara Chedraoui. JARA mag het publiek met haar gevarieerde kleine popliedjes met jazzy inslag opwarmen en maakt indruk.

JARA is een steeds vaker en graag geziene gast in het Haagse popcircuit en ook steeds vaker daarbuiten. Na de eind vorig jaar uitgebrachte debuut EP ‘Sky Collector’ zijn er ook alweer enkele nieuwe liedjes bijgekomen. Liedjes die misschien wel op de later dit jaar te verwachten nieuwe EP een plaatsje krijgen. Vanavond laat Jara met haar band vooral horen dat het van oorsprong kleine intieme geluid steeds verder evolueert tot een waar bandgeluid. Jara is met haar warme satijnzachte stemgeluid nog steeds het stralend middelpunt, vooral bij de meer dromerige liedjes, zoals het persoonlijke ‘Sleep a little longer’ over haar opa. Met het sublieme ‘Sky Collector’ en het meer jazzy ‘Spare me the news’ sluit de band een prima optreden af, een goede indruk achterlatend. JARA speelt de komende zomer op diverse festivals in en buiten de Haagse regio zoals op Parkpop (29 juni) en het Valkhoffestival in Nijmegen (13 juli).

Intergalactic Lovers bracht in 2011 zijn debuutalbum ‘Greetings & Salutations’ uit. De plaat werd zeer goed ontvangen in thuisland België. Voorzichtig stapten ze over de grens en kregen ook in Nederland voet aan de grond. Zo speelden ze in 2011 op het helaas ter zielen gegane Haagse Walk The Line festival. Na veel spelen, onder andere als voorprogramma van dEUS, bracht de band eerder dit jaar het album ‘Little Heavy Burdens’ uit. Een in alle opzichten beter album.

De zaal is inmiddels behoorlijk volgestroomd als Intergalactic Lovers het podium betreedt. In vergelijking tot hun beide albums valt direct op dat het dromerige er live wat vanaf is en plaats heeft gemaakt voor een intenser en scherper geluid. Het tempo ligt meteen hoog en het geluid is harder. Ook de Belgen hebben een dame als stralend middelpunt in een mannenband. Lara Chedraoui is van Libanese afkomst maar spreekt ons met onvervalst Vlaams accent vriendelijk toe. Podiumvrees is duidelijk niet aan haar besteed. Ze danst, kronkelt en springt zwierig over het podium. De energie spat er vanaf en ze eist alle aandacht op. Ze maakt grapjes met de bandleden en spreekt het publiek losjes en enthousiast toe. Zo vertelt ze over de rondleiding door Den Haag en dat de bassist haar heeft wijsgemaakt dat onder de Hofvijver de geheime dienst is gevestigd. “Als jullie premier in het torentje zit dan zou dat toch best kunnen”, reageert ze enigszins naïef. Volledig in haar element heeft ze de totale regie over zowel het publiek als haar bandleden. Plots beslist ze dat gitarist Maarten Huygens de bandintroductie mag doen. Onvoorbereid hakkelt hij de introductie aan elkaar, zeer grappig.

Er wordt vooral van de nieuwe plaat geput en daaruit blijkt dat de band duidelijk gegroeid is en beter op elkaar is ingespeeld. Betere, pakkende liedjes die onder je huid gaan zitten. Mede door het zeer rustgevende en hese stemgeluid van Lara. Met hier en daar een oudje zoals het fijne ‘Shewolf’ en ‘Howl’. Een prima set met fijn in het gehoor liggende frisse popliedjes. Dromerig als Feist en bij de wat puntiger liedjes komt onbewust de naam van PJ Harvey boven. Het zijn invloeden die bijdragen aan een eigen geluid. Er wordt goed gevarieerd in tempo, het gebruik van de akoestische gitaar en de samenzang.
 
Liefdevol spreekt Lara het publiek toe; “lieve, lieve hagedasjes van me, we zijn bijna aan het laatste nummer toe”. Natuurlijk volgt er nog een toegift en bij het echte einde verlaten de bandleden één voor één het podium, de anderen spelen nog even door totdat ook bassist Raf de Mey onder luid applaus het podium verlaat. Intergalactic Lovers doorstaat een prima generale repetitie in het Paard van Troje en lijkt helemaal klaar voor het optreden op Pinkpop.