Op het Kerkplein zijn de eerste muzikale klanken van de 2013 editie van het Life I Live Festival te horen. Terwijl de zon langzaam zakt maakt Hallo Venray haar opwachting. Eind vorig jaar vierde de Haagse band nog haar 25-jarig bestaan met een tour waarbij het album waarmee de leden doorbraken, 'The More I Laugh, The Hornier Due Gets', integraal werd gespeeld. Vanavond kiest de band vooral voor nieuwe nummers. Nummers die onlangs op Vlieland zijn opgenomen. Onder aanvoering van frontman Henk Koorn doet de band waar ze goed in is; op een soort lullig charmante manier psychedelische indiemuziek maken. Op het podium gebeurt weinig, maar dat maakt het publiek niet uit. Er wordt voorzichtig meegezongen met de bekendere nummers en een enkeling waagt zich zelfs aan een dansje. Dat het geluid af en toe te wensen overlaat doet er niet toe. Het Life I Live Festival is begonnen. (MP)
Verslag Life I Live Festival 2013; Kerkplein
Met We Have Band, Soul Sister Dance Revolution, Hallo Venray en meer
Het podium op het Kerkplein is eigenlijk elk jaar wel de plek met het meest interessante programma op het Life I Live Festival. Ook dit jaar was het de plek voor de muzikale fijnproever met optredens van internationale acts als BOY en We Have Band, maar ook lokale knallers als Soul Sister Dance Revolution en Hallo Venray. Met Anne Soldaat als kers op de taart vormden deze namen het affiche op het indiepodium.
Anne Soldaat staat vanavond niet alleen op het prachtige podium op het Kerkplein. Samen met bandleden van Kyteman, GEM en Tim Knol bereidt Anne Soldaat zich voor om het Haagse publiek mee te nemen in zijn experiment met structuur en geluid. Deze soundcheck is een goede opwarmer voor het publiek dat langzaamaan wat afkoelt doordat de zon achter de gebouwen verdwenen is. Zo goed, dat het lijkt alsof de band, zonder aankondiging, al begonnen is. Er wordt dan ook geklapt na de laatste check, maar pas als Anne zijn Adidas jasje inruilt voor een vintage model jasje kan het beginnen. Zijn karakteristieke stem maakt het optreden bijzonder. De nummers zijn experimenteel, melodieus en hij kiest ook voor een enkele ballad tussendoor. Hierdoor overheerst af en toe de melancholieke sfeer op het plein. Niet echt festivalmuziek om lekker op te dansen, maar vooral om te genieten van de bijzondere klanken. Dat is dan ook waar het publiek voor gekomen is. Het plein staat vol met een divers publiek dat zich niet lijkt te storen aan de koude avondlucht, maar geniet van een bijzonder optreden dat met volle overgaven en passie wordt gegeven. (LK)
BOY is een band waarvan de naam je in eerste instantie misschien niet zoveel zegt, maar als je de eerste klanken van hun hitje 'Little numbers' hoort, is er dat oh-ja-gevoel. BOY bestaat, in tegenstelling tot wat de naam doet denken, niet uit jongens. Het is een Zwitsers-Duits damesduo dat het soort muziek maakt dat je op vrouwenzenders als Net 5 vaak op de achtergrond voorbij hoort komen. Dansbare, makkelijk in het gehoor liggende indiepop. En die muziek gaat er vanavond in als koek. Het bomvolle Kerkplein danst vrolijk mee op de pretentieloze liedjes. De dames klinken zuiver en lijken het goed naar hun zin te hebben, ondanks het feit dat het vandaag, tot hun grote teleurstelling, nog geen Koninginnedag is en de fonteinen geen oranje gekleurd water spuiten. Na liedjes als 'Boris' ('This is a song about a boy we hate') wordt 'Lonely boy' van The Black Keys in een BOY-jasje gegoten waarna de set met 'Little numbers' wordt afgesloten. Iedereen heeft dat karakteristieke 'wo-oh-wo-oh' nog lang in zijn hoofd. (MP)
Het album ‘Playground Kids’ van Soul Sister Dance Revolution is heel positief ontvangen en de band is vaste klant op 3FM en in programma’s als De Wereld Draait Door. Al die publiciteit heeft er ook een beetje toe geleid dat SSDR is verworden tot een soort boyband in rockverpakking. Achter de dranghekken op het Kerkplein wordt er door toegestroomde meisjes druk gediscussieerd wie er het ‘lekkerst’ is. Al die oppervlakkigheid doet gelukkig niets af aan de muzikale kwaliteit van de band. Vanaf de eerste seconde gaat de band helemaal los. En het publiek ook. De aanwezige security heeft er de handen vol aan om de crowdsurfers weer met de voeten op de vloer te krijgen. Terwijl zanger en gitarist Thomas het publiek steeds verder op zweept, doet toetsenist Camiel daar nog een schepje bovenop door af en toe achter zijn toetsen vandaan te komen en los te gaan op een tamboerijn. Al vrij snel tijdens de set komt single ‘Hold the line’ voorbij en wanneer dan ook nog ‘Soldiers of love’ wordt ingezet bereikt de set haar climax. De Grote Kerk tegenover het podium schudt op haar grondvesten terwijl heel het Kerkplein met de band mee feest, mee danst en vooral ook mee gilt. Soul Sister Dance Revolution is in relatief korte tijd uitgegroeid tot een volwassen band met een heel lekker, rauw geluid wat perfect past in de lijn van bands als Kasabian, Interpol en Arctic Monkeys. Deze drie kwartier smaken naar meer. (MP)
Het laatste optreden van de avond is van We Have Band. De Britse band met haar dansbare synthpop start wat langzaam op, maar speelt uiteindelijk een dikke show met verve. Zangeres Dede is zichtbaar zwanger en doet het vanavond rustig aan. De drummer laat, ondanks de wat eenvoudige dansritmes, op momenten zien een begenadigd muzikant te zijn die zijn ei niet helemaal kwijt lijkt te kunnen. Navraag leert dat hij geen vast onderdeel is van dit trio, terwijl juist zijn ritmes de muziek boven de norm uit tillen. Zanger Darren weet met zijn aanstekelijke gespring het publiek op te zwepen om hun laatste energie om te zetten in een kolkende massa voor het podium. Gezien de reactie van de uitgelaten feestbeesten in het publiek lijkt het aannemelijk en wenselijk dat we We Have Band de komende tijd nog vaker tegen gaan komen op de zomerfestivals. (JvdB)