It’s The Music Applejuice klinkt pretentieus en zelfverzekerd. Op de hoes loopt het drietal met enige bravoure over een pier en de drie leden kijken stoer de camera in. De bravoure klinkt in volle glorie door over de hele plaat. Overstuurde gitaren en beukende drums, maar het basgeluid lijkt in de mix weg te zijn gevallen. Zonde, want in dit soort stoere en over-de-top gemaakte rocksongs mag een vette pompende bas niet ontbreken. De ietwat geforceerde zang kan dit gemis niet compenseren.
Na de prima surfachtige intro van openingstrack ‘Where’s your Superman now?’ is het kwaad geschied. Het trio valt in de valkuil van zoveel beginnende bands. Een overexposure aan ballen en poses en vergeten dat je in dienst van een band speelt en dat het misschien wel om de song kan draaien. Of anderzijds om de muziek. Het lijkt bij ITMA wel of de afzonderlijke bandleden niet naar elkaar luisteren en eerder met zichzelf bezig zijn dan met een bandgeluid. Er moet toch een producer of technicus bij de opnames aanwezig zijn geweest? Had deze persoon niet in kunnen grijpen en de twee heren en dame het goede pad op kunnen sturen?
De band was duidelijk nog niet klaar voor een opname, laat staan een heel album van elf tracks. Elk nummer heeft de zelfde energie en daarnaast ook nog hetzelfde geluid. Een ballad-achtige song had niet misstaan en misschien een keer die overdrive uitzetten had ook geen kwaad gekund. Drummer Sander van der Gaag gooit er af en toe nog een ander ritme of tempo in, zoals het huppelige ‘Substance & supplies’, maar al snel wordt het weer dezelfde eenheidsworst. Tevens doet de zang van Jeroen Zwaan eerder afbreuk dan dat het de muziek goed doet. Als een slap aftreksel van zanger Andy Cairns van Therapy? moet deze man over een tijd last krijgen van zijn stembanden. Hoe geforceerd en overtuigd ook, het is soms ronduit vals.
Instrumentaaltje ‘Don’t panic’ klinkt nog alleraardigst, maar het laat duidelijk horen dat de bandleden eigenlijk helemaal geen liedje willen verkondigen maar gewoon de knoppen open willen gooien en flink willen raggen op de instrumenten. Je zou kunnen denken dat It's The Music Applejuice er goed aan doet de ambitie van songs overboord te gooien en gewoon lekker los te gaan op een paar akkoorden en een distortion pedal. Jammer dat alleen het einde van dit tussendoortje wordt afgeraffeld. Misschien was een abrupte stop van deze vierenhalve rockinstrumental beter geweest.
Als band heeft ITMA zich verkeken. Het zou beter zijn geweest eerst als coverbandje de kroegen in te gaan. De leer en ervaring die in dit proces naar voren komen, kunnen gebruikt worden als basis voor het eigen repertoire. Een bandcoach zal van ITMA smullen en goed werk kunnen verrichten. Wat zanglessen zouden daarnaast ook geen luxe zijn. Leuk geprobeerd maar dit is iets te hoog gegrepen voor dit trio. Beetje zonde van alle energie.
Aanstaande zaterdag 9 februari is de It's The Music Applejuice te zien tijdens het HPC Winterfest.