Met zeven podia was het Walk The Line Festival dit jaar iets groter dan voorgaande jaren. Omdat ook het publiek in aantal was gegroeid, konden bijna alle acts rekenen op een goed gevulde zaal. Met uitzondering van de openingsacts in de grote zaal van het Paard van Troje dan. Maar ook was het nergens zo druk dat je ergens niet meer naar binnen kon. Minpunt was wel dat er vaak lang gewacht moest worden op uitlopende soundchecks, wat het heen en weer lopen langs de verschillende locaties toch wel werd bemoeilijkt.
Vanwege het negatieve advies van de commissie met betrekking tot het kunstenplan, is het nog onzeker of het festival volgend jaar weer plaats zal vinden. Laten we hopen dat de organisatie het hoe dan ook voor elkaar krijgt een vierde editie te organiseren en dat het vooral het kleinschalige karakter behoudt zodat je op een relaxte manier nieuwe acts kunt ontdekken.
Sfeerverslag Walk The Line 2012
De bezoekers aan het woord
De derde editie van het Walk The Line Festival zit er weer op. Twee dagen lang konden we genieten van zo’n 50 optredens waarbij er maar weinig echt tegenviel. Nog één keer terugkijken op het festival doen we met ons sfeerverslag, waarbij we ook de bezoekers aan het woord laten over hun bevindingen. Want daar gaat het uiteindelijk om.
Volle tribunes in het Humanity House
De knuffelberenverzameling van Teddiedrum
Michael en Sterre spreken we na afloop van het optreden van Oberhofer. Sterre: “Tof! Super vrolijk. Het zijn toffe gasten, enthousiast. En de blouse van de zanger was natuurlijk goed, net als z'n schoenen.” Michael: “Ik ben ook een beetje doof nu. Die xylofoon was te gek, ik zou het bijna zelf gaan spelen hierdoor.”
Het balkon van de Zwarte Ruiter is een goede plek om de optredens rustig te bekijken
De tijdschema's zijn overal te vinden
Aan het begin van de vrijdagavond treffen we Michiel (23) uit Den Haag. Hij heeft net Greg Macpherson, Ron Pope en Ram’s Pocket Radio gezien. Welke acts Michiel verder nog gaat zien, weet hij nog niet. “Ik ben nu in ieder geval onderweg naar Theme Park en ga later waarschijnlijk nog kijken bij Beth Jeans Houghton in het Nutshuis.” Tot nu toe vindt Michiel het festival erg leuk. “Maar ik mis wel de (Lutherse) kerk die vorig jaar nog als locatie in het programma was opgenomen.”
Wethouder Marjolein de Jong (Cultuur en Citymarketing) kijkt tevreden toe
Wieke en Fleur zijn tijdelijk gevlucht voor het muzikale geweld en de mensenmassa's, en staan Moss te beluisteren vanuit de hal. Fleur: "De eerste act vanavond was meteen de beste - Greg Macpherson was fantastisch. We werden volledig weggeblazen.” Wieke: "Ik vind het leuk dat er zoveel tegelijk gebeurt, dat je snel kunt switchen tussen verschillende artiesten. Maar het zijn wel veel mannen met gitaren hier." Fleur: "Ik hou juist wel van dat alternatieve!" Wieke: "Normaal gesproken heb ik meer met elektronische artiesten. En ik ben twee weken geleden vanuit Amsterdam hier komen wonen. Dus ik moet ook even wennen aan alle Hagenezen, haha!”
Genieten van Greg MacPherson
Milou Faber is na afloop van het optreden lyrisch over Paul Thomas Saunders: “Ik vond hem gewoon zo goed live. De muziek, maar ook het geluid. We stonden helemaal vooraan en dan is het geluid meestal iets slechter, maar dit was gewoon super goed. We zijn ook voor hem gekomen en nu ben ik gewoon een beetje sprakeloos. Hoe mooi het eruit kwam, met zijn gitaar en zijn stem. Ik ken ze van Eurosonic, dus sinds januari. We komen dus ook alleen op de vrijdag naar Walk The Line voor hem.”
Presentator Justin Verkijk in de grote zaal van het Paard van Troje
Bombay Bicycle Club is op vrijdag de absolute publiekstrekker en de grote zaal van het Paard staat dan ook helemaal vol
Felix en Dignée kennen we van de band Kreatones. Felix: “Oberhofer was energiek. Tot nu toe was ik nooit zo into Libertines gitaarmuziek, maar hierna duidelijk meer. En de drummer had natuurlijk een mooi drumstel.” Dignée: “Dit is de eerste keer dat wij op Walk The Line zijn. Ik vind het een gaaf festival. Allemaal superenthousiaste jonge bandjes.”
Geert Alberda spreken we na Exitmusic. “Erg mooie sferische rock, ik houd daar wel van. Mooi gelaagd. Ik was erg onder de indruk. Ik kwam toevallig binnenlopen, want ik ging naar het rookhok. Daar kom ik namelijk heel vaak weer even terug als verstokte roker. Maar ik vond dit dus erg mooie, hele leuke muziek. Beter dan de Bombay Bicycle Club in de grote zaal van het Paard, dat sprak mij een stuk minder aan. Bij een festival als dit vind ik het altijd een beetje lastig, want er zijn zoveel bandjes waarvan je er veel niet kent. Je moet eigenlijk een route uitstippelen, waar je allemaal heen moet. Ik denk niet dat veel mensen dat doen. Ik denk dat veel mensen op goed geluk gaan en zich laten verrassen door wat er op het podium staat. Ik moet eigenlijk ook wat meer rondlopen.
Even snel een gebroken snaar vervangen bij B Sharp in het Paardcafé
Gezelligheid in het Paardcafé
En ook Trippple Nippples zorgt voor een flinke toeloop
Handen in de lucht voor Doomtree
Foto!
Anna en Sofie komen we tegen bij Crybaby. Anna: “Ik vind Crybaby heel mooi. De zanger heeft een hele betoverende stem.” Sofie: “Eerder vanavond waren we bij Gang Colours. Super intiem en persoonlijk. Tussen de nummers door vertelden ze bijvoorbeeld over het vakantiehuisje van zijn ouders aan de kust.” Anna: “En hier in het Nutshuis speelde Vadoinmessico. Superleuk. Het was energiek, niet alleen door de muziek maar ook de band. De drummer was enthousiast, en de bassist superstoned.”
Signeersessie door Liz Green na afloop van haar optreden
Water gooien met Foreign Beggars
Op het nachtprogramma na, zit de derde editie van Walk The Line er op. In de grote zaal van het Paard van Troje peilen we na Foreign Beggars de reacties van een aantal bezoekers. Diederik, Boj, Evanne en Shireen zijn er kort maar krachtig over: “Wij vonden het heel leuk!”
Floor en Esther vonden het optreden van Foreign Beggars super leuk. “We hebben genoten. Vooral van de sfeer. Jammer van de pauzes in de set, ze hadden zelf harder los moeten gaan. We kenden de band van tevoren overigens niet.”
Roos en Kinga: “Wij vonden Trippple Nipples te gek, leuker dan Foreign Beggars. Omdat ze geen grenzen hebben en ze kregen het publiek mee. Roos: “Ik zou zelf ook wel zo op het podium willen staan, als de sfeer goed is.”