Alweer negen jaar geleden rocken de middelbare scholieren Léon Huisman en Milan Weekhout in de slaapkamer op hun gitaren. Ze noemen zich dan al The Bohemes. In 2008 schuift drummer Fabian Dophemont aan en even later voegt Edwin Oranje zich bij de band. Aan productiviteit geen gebrek: het debuut, ‘The Black & White Demos’, bestaat direct uit twee schijven met niet minder dan twintig nummers. Daarna gaat het hard: er volgt nog een EP, een videoclip, LiveXS bombardeert ze tot Local Heroes, ze winnen de ‘Plug de band’ van KinkTV en touren mee met Bettie Serveert. Intussen schrijven ze aan een nieuw album, dat nu dus in de (digitale) schappen ligt.

Een plaat die in een hoge versnelling lekker stationair blijft draaien. De vier heren geven behoorlijk gas en houden je daarmee zelfs na drie slapeloze nachten eenvoudig uit je slaap. Het intro van net geen minuut wiegt nog redelijk tot kalmte, maar vanaf ‘The Boheme 33’ gaan de registers open met een overdosis frisse britpop. Voeg daarbij een rauwe rand en de conclusie ‘lekker’ is meer dan terecht. Muziek die live prima tot zijn recht komt, maar ook op de plaat recht overeind blijft. Neem het relatieve rustpunt ‘Peddling for tomorrow’, het zomerse briesje in een woelige winter, het staat als een huis en bewijst de veelzijdigheid van The Bohemes.

Maar verder dus up- en uptempo. Zonder tegenvallers. Toch wat nummers noemen: het meeslepende ‘Up the modern world’, dat in combinatie met ‘Entitled’ in maart 2010 als splitsingle verscheen. Verder moet je op het vrolijke ‘Zombies’ een test doen of je de 2:37 minuten stil kunt blijven zitten. Hoogtepunt vormt het ruim 7,5 minuten durende ‘The rain dance’ dat door een aantal tempowisselingen spannend blijft tot aan het eind. Het album eindigt springerig met ‘50 gigs’ en daarmee komt de productiviteit van The Bohemes op dit album ten einde. Eerst goed genieten van deze plaat en dan met spanning uitkijken naar de volgende.