Als een kritische recensent naar Ongetemd: dat doe je niet. Je gaat het ook niet volhouden, vrijwillig bier opvangen, meegesleurd worden in de pit en vervolgens je kladblok uit je zeiknatte tas halen om te oordelen over de kwaliteit van de avond. Dat is als Chuck Deely naar de Huishoudbeurs sturen. Of een ADO-fan een Kamerdebat laten bijwonen. Of badmintonnen op Lowlands. Doe je gewoon niet. Een verstandig mens gaat mee in de deining en verkiest mogelijke zwarte gaten in het geheugen boven het ijverig vullen van kladblokken.
Als je uit Den Haag en omstreken komt moet je als zelfrespecterend feestliefhebbers Ongetemd wel kennen. Is het niet van de kleding (want dat is het dus: een merk), dan toch wel van de legendarische feesten die tweejaarlijks worden gegeven. De line-up bestaat uit zowel stamgasten (De Kraaien, Noisia) als nieuwe talenten (Drive Like Maria, Krause), en beperkt zich nooit tot één genre (Typhoon vs. Splendid). Handelsmerk: een verkleedfeest in moshpit-vorm. Core-business: FEEST! Waar is mijn bier?
Na het startschot wordt de toon meteen gezet als presentatrice Geraldine Kemper belooft haar shirt aan het eind van de avond uit te trekken. Gejoel alom. Wordt daar nu al het eerste bier gegooid? Toch stelt Ongetemd de concentratieboog van het publiek behoorlijk op de proef door spoken word en ‘partyproza’ van Ahab te vervolgen met het afspelen van de snowboardfilm ‘Momentum’. Ahab is weer overtuigend, en Momentum mag regelmatig op een ‘oeh’ of ‘aah’ rekenen als een van de hoofdrol spelende snowboarders een indrukwekkende move maakt of genadeloos op zijn plaat gaat. De film is persoonlijk en vermakelijk, maar valt wel erg vaak in de herhaling. Nu moet je ook niet aankomen met een snowboardfilm bij iemand die ooit in Kitzbühel de drie uur durende afdalingstocht te voet aflegde, met de ski’s onder de arm. Stoer.
Vanaf dat moment mag het geweld in alle hevigheid losbreken. Typhoon geeft een te gekke show weg, en bewijst dat je echt geen gangster hoeft te zijn om respect te krijgen. Wat een enorm sympathieke gozer. De tweede live act van de avond is de stonerrockmachine Drive Like Maria. De punt van het eerste balkon (links of rechts maakt niet zo gek veel uit) is het perfecte punt om de collectieve pit die ontstaat eens goed te bekijken. Het valt wel op dat een groot deel van het publiek maling heeft aan de band, en gewoon voorzien wil worden van redenen tot bewegen. Het onderdeel publieksparticipatie wordt dan ook niet helemaal opgepikt, maar wat geeft dat? De hele zaal gaat stuk. Ongetemd is nu écht begonnen. Wie heeft mijn bier?
Er wordt gedanst en gedronken, en het is duidelijk waarom deze avond altijd zo enorm succesvol is: alles mag. Een klein stukje Lowlands, maar dan Haags, minder duur en zonder baggerpoten. De Kraaien maken het publiek lyrisch met geschifte verkleedpartijen en een stel naakte chicks. Er verschijnt bovendien een hele delegatie Haagse muzikanten op het podium. Ondertussen regent het bier. Maar waar is het mijne? Noisia sluit de avond af. Hard, geniaal een weergaloos, zoals we van deze gasten uit Groningen gewend zijn. Dit was het weer. Moeten we nu in vredesnaam weer een half jaar wachten tot de volgende editie? Ach wat, hebben we tenminste tijd om onze roes uit te slapen…