DI-RECT trapt theatertour af in Diligentia

Spetterende avond wordt afgesloten met ‘Haags kwartiertje’

Marije Pluym | Foto’s: Eefje Lammers ,

Talloze BH-s (bekende Hagenezen) stroomden afgelopen woensdag binnen in theater Diligentia om de première van de theatertour van stadsgenoten DI-RECT te vieren. Van Rob Bolland tot All Missing Pieces en van Splendid tot The Deaf, allemaal waren ze benieuwd hoe de nummers van het nieuwste album van de band ‘Time Will Heal Our Senses’ live zouden klinken.

Spetterende avond wordt afgesloten met ‘Haags kwartiertje’

Talloze BH-s (bekende Hagenezen) stroomden afgelopen woensdag binnen in theater Diligentia om de première van de theatertour van stadsgenoten DI-RECT te vieren. Van Rob Bolland tot All Missing Pieces en van Splendid  tot The Deaf, allemaal waren ze benieuwd hoe de nummers van het nieuwste album van de band ‘Time Will Heal Our Senses’ live zouden klinken.

Als het publiek haar plekje op de rode pluche stoelen heeft gevonden scharen de bandleden, inclusief vaste gastgitarist Paul Jan Bakker, zich om het inmiddels welbekende masker op het podium en zetten ze de eerste tonen van folky cd-opener ‘Still life’ in. Na een korte onderbreking van zanger Marcel Veenendaal om iedereen welkom te heten, volgt er een herstart waarna de zaal onmiddellijk ondergedompeld wordt in de inmiddels zo herkenbare ‘nieuwe’ sound van de voormalig puberrockband. Koortjes, orgels en een wat subtieler en melodieuzer gitaargeluid dan voor de inlijving van Veenendaal en toetsenist Vince van Reeken.

Opvallend is dat veel van de nieuwe nummers live meer rocken dan op het album en daardoor veel harder binnenkomen. Daar waar in de huiskamer op het eerste gehoor niet direct een echte meezinger te ontdekken valt, is het in het warme Diligentia heel lastig om stil te blijven zitten en je mond te houden. Na een vijftal nummers van het nieuwe album, waaronder het langzaam exploderende ‘Holiday’ en het gevoelige ‘Reach’ is het tijd voor wat nummers van het vorige album. Na ‘Forgiveness’ en ‘This is who we are’ komen we met ‘Walk with me’ aan bij het betere meestampwerk. De band lijkt in haar huidige bezetting definitief haar draai gevonden te hebben. Terwijl elk bandlid zijn eigen rol speelt (spirituele hippie, ruige rocker, stille kracht, mooi boy en muzikale preppie) functioneren ze op het podium als één organisme.

Na een korte pauze besluit het publiek dat staan beter is dan zitten. Terwijl de klanken van ‘The chase’ door de zaal heen denderen, worden de stoelen volledig genegeerd en gaat iedereen los om niet meer vast te komen. Jazztrompettist Rob van der Wouw maakt een surprise appearance en duelleert muzikaal met gitarist Spike en klassiekers als ‘Natural high’ en ‘Mr. Man’ passeren de revue. Natuurlijk mag het aanstekelijke ‘Flies, ants & elephants’ (inclusief tai chi-achtige regendansjes van Veenendaal, maar zonder het protestbord wat in het verleden overal mee naartoe gesleept werd) niet ontbreken. Na ‘Times are changing’ verlaat de band het podium, maar op verzoek van het publiek komen ze al snel weer terug voor een Haags kwartiertje. Met ‘Time will heal our senses’ en de huidige single ‘Young ones’ zorgen ze voor een heerlijk hysterische en kolkende toegift met een staande ovatie als beloning.