Je zou verwachten dat zich boven het Paard van Troje een pak onheilspellende wolken had verzameld om de sfeer in de grote zaal te visualiseren. Een optreden van David Eugene Edwards (geestelijk vader van Woven Hand en het vroegere 16 Horsepower) brengt immer een enorme intensiteit met zich mee en woensdagavond 13 april was hierin geen uitzondering. Een bijzondere avond met overweldigende muziek dat met volle overgave werd gebracht, maar waarbij de kloof tussen artiest(en) en publiek tegelijkertijd verschrikkelijk tastbaar was.

Aan de jonge band Eklin de zware taak om het openingsprogramma te verzorgen. Deze sferische, melodieuze en dromerige band past als voorprogramma als een handschoen en zet de toon voor de avond. Vanavond geen vrolijke, hossende menigte, maar intens genieten en je mee laten nemen naar hogere sferen. Eklin doet bij vlagen denken aan het oude werk van Massive Attack (ten tijde van ‘Mezzanine’), met een vleugje relaxte ondertonen van Sade. De zang van frontvrouw Leontien Herkelman kent raakvlakken met die van Liz Fraser (bekend van ‘Teardrop’) - hoog en efficiënt gebruik van valse lucht. Toch ook enkele aandachtspunten: het contact met het publiek is nihil; de bandleden zijn gevangen in de wereld die zij zelf hebben gecreëerd. Ook is niet duidelijk of de zangeres nu wel of geen daadwerkelijke teksten heeft en dat maakt aansluiting bij hun nummers krijgen een lastige opgave.

Na een vliegensvlugge ombouw is het wachten op de act waar het vanavond om draait: het Amerikaanse Woven Hand. Na een wel erg lange introductie met vrijwel alleen feedback van de instrumenten die op het podium klaar staan, komt het drietal het podium op. De enige keer dat zanger/gitarist David Eugene het publiek tot applaudiseren maant. Voor de aanwezigen die al eerder een concert van Woven Hand hebben bijgewoond is het geen verrassing dat de heren neerstrijken op de voor hen bestemde zitplek  en deze gedurende de rest van de avond niet meer verlaten (behalve voor het wisselen van instrument), maar voor “nieuw” publiek toch een ietwat vreemde gewaarwording. De sfeer is vanaf de inzet van het eerste nummer ‘Kicking bird’ van het album ‘Ten Stones’ onheilspellend en drukkend, maar ook het overweldigende geluid dat dit trio voortbrengt dwingt respect af. De opening wordt gevolgd door het zwaar op de maag liggende ‘Tin finger’. De ruim gevulde zaal is vanaf begin tot eind geboeid en het publiek houdt collectief zijn adem vast tijdens de stiltes die in de muziek vallen; een teken van diep respect dat over de jaren heen dik verdiend is.

Hoewel Woven Hand zich tegenwoordig een band (overigens - vanavond - exclusief bassist) mag noemen, is het nog altijd de fanatieke frontman David Eugene die de twee andere leden dirigeert en - ogenschijnlijk - weinig tegenspraak duldt. De toehoorders worden met sterk(e) religieuze teksten, waarbij Bijbelse referenties niet worden geschuwd, om de oren gemept in een zware, drukkende, melancholische setting. Hoewel het beladen concert van Woven Hand ijzersterk is, zou soms een vleugje luchtigheid voor de afwisseling best welkom zijn. Al zou het maar een praatje zijn van de extreem introverte frontman; al is het overduidelijk dat de beste man komt om te spelen en niet om te praten.

Bijna alle nummers worden op een heel andere manier gebracht dan hoe zij op de albums te horen zijn; veel zwaarder, uiteraard intensiever en met veel meer drama. Met een discografie van alweer zes albums heeft Woven Hand een fiks repertoire opgebouwd, waarbij vanavond de nadruk ligt op het als laatst uitgebrachte ‘The Threshingfloor’ en op het in 2004 uitgebrachte, krachtige album ‘Consider The Birds’, met als bijzondere uitschieter een nummer van het inmiddels opgedoekte 16 Horsepower: ‘Horse head fiddle’. Een zeer krachtig optreden dat - zoals altijd - veel indruk heeft gemaakt. Bij enkele “stille momenten” wordt gebruik gemaakt van de feedback die als introductie werd gebruikt, waardoor de avond een haast thematisch karakter krijgt. Na applaus keert de driemansformatie nog eenmaal terug voor een toegift, waarna de show toch echt afgelopen is. Een waarschuwing is van toepassing voor potentiële nieuwe luisteraars: niet geschikt voor kleinhartigen.