Het Haags Pop Podium had op woensdagavond 13 april in de SuperMarkt een bijzondere avond voor ons in petto. Daar stonden een unieke samenwerking tussen Suus (Suzanne Ypma van Pitch Blond) en Bart Schatteleijn (High On Drums) en de EP-presentatie van Vuigtuig op het programma.
Suzanne Ypma (zang/gitaar) en Bart Schatteleijn (gitaar) starten bijna een uur later dan gepland met de avond en openen met het mooie en gevoelige nummer 'Time sleeps'. De intieme sfeer die door de muziek bereikt moet worden komt niet helemaal van de grond, dit komt vooral door het rumoer van het publiek dat zeker in het begin niet de tijd neemt om te genieten van de prachtige nummers. De samenzang tussen de twee is krachtig en ook de opbouw van de setlist is goed doordacht. Hierdoor wordt het een boeiend optreden. Bij de laatste twee nummers speelt Ypma mee met een elektrische gitaar. Helaas wordt het duidelijk dat er veel kabaal nodig is om ook het achterste deel van het publiek mee te krijgen. Na zes nummers eindigt het optreden, waaraan de twee nog de nacht ervoor aan hebben gesleuteld, met een geweldig vloeiend, repetitief nummer. Hoe toepasselijk: 'Goodbye'.
Na een kleine pauze start Vuigtuig, die volledig Nederlandstalige muziek brengt, met 'Zondeval'. Een heel mooi begin. De toon van “lege harten, gebroken glazen”, hoe zij zichzelf eens omschreven, is meteen gezet. Het voelt fijn om daar eens lekker in te gaan hangen. De stem van zanger Marlon van Capelle is donker en duister en de teksten passen hier goed bij. 'Alles went' komt hierdoor geloofwaardig over en vooral gitarist Bart Lybeert komt erg goed uit de verf. Er kan gelukkig ook nog wel gelachen worden, daarbij springt het nummer 'Herman Brood' eruit. Het nummer bezingt het laatste levensmoment van Herman Brood op het Hilton-hotel.
Bij 'Zes planken' wordt ons een verrassing beloofd, en die krijgen we in de vorm van Suzanne Ypma. Op het podium zingt zij mee over de dood. De stemmen Marlon en Suzanne passen goed bij elkaar, maar helaas is het geluid slecht waardoor het publiek Ypma bijna niet kan horen. Ook nadat zij van het toneel verdwenen is, blijft het geluid slecht. Van Capelle is slecht te verstaan en ook de bas lijkt veel te hard te staan. Gelukkig lijkt het bij het slotnummer redelijk opgelost te zijn en kan de band toch nog mooi afsluiten. Na elf nummers en een toegift wordt de EP gratis, door accordeonist/ orgelspeler Sander Westerduin, aan het publiek uitgedeeld. Een mooi gebaar en er wordt dan ook gretig gebruik van gemaakt.