Cd-recensie: Zwardsick - 'Burdock Bubbles’

Vuige bluesrock uit Katwijk

Frank Veldkamp ,

In juni verscheen het album ‘Burdock Bubbles’ van het Katwijkse Zwardsick (voorheen Zwardsick Jam) op het nieuwe label Box Records. Liefhebbers van Captain Beefheart, Tom Waits en aanverwante doorleefde types kunnen, net als bij voorganger ‘Skin’, hun hart weer ophalen bij dit verrassend afwisselende album vol duistere randjes.

In iedere recensie van Zwardsick (Jam) komt hetzelfde rijtje vergelijkingen voorbij en ook met ‘Burdock Bubbles’ wijkt de band niet van de ingeslagen weg af. Swamp-blues, avant-garde jazzrock, geef het beestje maar een naam. Met muzikanten die eerder speelden bij MiMiCri, Dyzack en Les Charmeurs zit het muzikaal met Zwardsick in ieder geval meer dan snor. De stem van zanger Paul Eckersley leent zich uitstekend voor schurend gebrul, maar blijft ook in rustiger vaarwater overeind. Dat met de juiste intonatie zelfs de tip om nooit van huis te gaan zonder een metronoom nog klinkt als een spannend verhaal in een duistere jazzclub is daar een mooi voorbeeld van.

Wie het Zwardsick vijftal live in actie heeft gezien (bijvoorbeeld op The Hague Jazz 2010) zal het direct opvallen dat de band op cd meer gepolijst klinkt dan op het podium. Er is in de studio veel aandacht besteed aan muzikale details en alhoewel dat het improvisatiegehalte wat verminderd, komt het de geluidskwaliteit en mix zeer ten goede. Dit geldt niet alleen voor de opbouw van de nummers zelf (luister eens naar wat er allemaal in ‘The pop’ gebeurt), maar ook voor de plaat als geheel. Tracks als ‘Runnin' on down’, ‘Erazercain’ en ‘Peel me down’ vormen de pijlers van ‘Burdock Bubbles’ en worden afgewisseld met korte nummers als ‘Get it on’, ‘Metronome’ en ‘Fever’ die fungeren als intermezzo's. Het is deze afwisseling van jazz/blues/Americana met een vleugje absurdisme wat het album een plezier maakt om naar te luisteren. Door de juiste dosering van stijlen en sferen weet Zwardsick gedurende het hele album de aandacht vast te houden. Met ‘Peel me down’ hebben de heren een onmogelijke hit in handen, en wie niet de neiging heeft luid mee te lallen met slotstuk ‘Serenade for 2’ doet er goed aan nog wat drank achterover te slaan.

Tot slot nog twee gevalletjes van 'jammer': waar blijft, vier maanden na de release van het album, de website op zwardsick.com? En waarom is als materiaal voor het hoesje geen ruw karton gebruikt in plaats van de textuur van ruw karton op glad karton te drukken? Voer voor kniesoren, maar ja, dat heb je zo met recensenten die niets anders op een album hebben aan te merken. Bottomline: Als je toch naar de platenwinkel rent om de nieuwe cd van Nick Cave's hobby bandje Grinderman te halen, pak dan ook gelijk ‘Burdock Bubbles’ mee.

Beluister 'Burdock Bubbles' van Zwardsick in de Haagse YouBox.