Een jaar geleden waren ze al te zien in steden als Amsterdam, Rotterdam en Nijmegen. Zaterdag 8 mei stonden de eigenzinnige Denen van The Asteroids Galaxy Tour dan eindelijk in Den Haag. Ondanks dat ze woensdag nog gratis live shows weggaven op de bevrijdingsfestivals in Utrecht en Groningen, was de kleine zaal van het Paard helemaal uitverkocht.
Het publiek heeft duidelijk zin in de vrolijke soulpop van The Asteroids Galaxy Tour, maar voordat het zover is mag eerst The Secret Love Parade het publiek opwarmen. De arti farti meisjes uit Amsterdam, gekleed in outfits van Bravoure Fashion, hebben enkel een drummachine, vintage orgeltje en gitaar tot hun beschikking om het publiek te vermaken. Helaas hebben de twee een onhandig nummer uitgekozen om mee te openen. Het softe, langzame geluid is niet bepaald een binnenkomer. The Secret Love Parade is dan ook niet echt een logisch voorprogramma. Waar The Asteroids Galaxy Tour het lastig maakt om stil te blijven staan, daar maakt The Secret Love Parade het lastig om te bewegen.
Naast dat hun muziek redelijk ondansbaar is, is het een beetje eentonig. Hun electro geluid is sferisch en uitermate geschikt voor onder een film, maar een live optreden is lastig. De meisjes hebben prettige stemmen, maar toch gaat de zang na de eerste paar nummers behoorlijk vervelen. Ondanks dat weten de twee het publiek tot het eind geboeid te houden. “We zullen proberen het wachten op de hoofdact zo plezant mogelijk te maken.” Dit is ze in ieder geval gelukt. De voorste rij van het publiek staat nieuwsgierig te kijken en wordt meegezogen in een dromerig sfeertje.
Maar als het de beurt is aan The Asteroids Galaxy Tour staat het publiek direct weer met beide benen op de grond, klaar om te dansen. Het nummer ‘Push the envelope’ is de start van een zeer geslaagde avond. Zangeres Mette en bassist Lars vormen de kern van de band. Bij live optredens haalt het duo er een bassist, drummer en twee blazers bij. Lars is het meesterbrein achter al het werk, zowel de teksten als de muziek zijn van zijn hand. Zijn teksten zijn mooi en liggen lekker in het gehoor, maar zijn vaak onbegrijpelijk. Meezingen zonder te weten wat je zingt is dus onvermijdelijk, maar geoorloofd, want de muziek, dat is waar het hier om draait.
De muziek van The Asteroids Galaxy Tour, een mix van pop, soul en een vleugje psychedelica, is de vertolking van een zomerse verliefdheid. Er wordt veel gebruik gemaakt van percussie- en blaasinstrumenten en het vrolijke, frisse geluid brengt je in een aangename roes. Mette, toch wel het zonnestraaltje van de band, heeft hier een groot aandeel in. Bij het zien van haar petieterige, hoogblonde verschijning en het horen van haar lieve, haast kinderlijke stem vliegen de vlinders door je buik. Vanachter haar gouden microfoon met bijpassend glittersnoer deelt ze zo nu en dan speelse, ondeugende blikken uit. De andere bandleden, die regelmatig van instrument wisselen, staan er daarentegen redelijk nuchter bij. Is dit gewoon hun uitstraling of is de routine er langzamerhand ingeslopen?
Het tweede lijkt het geval te zijn. Wie The Asteroids nooit eerder heeft gezien zal het niet weten, maar het meer ervaren publiek zal niet ontgaan zijn dat de kunstjes die er vertoont worden keer op keer hetzelfde zijn. Jammer, de mystiek gaat er op deze manier een beetje van af. Toch is The Asteroids Galaxy Tour puur gebleven. Het is een sympathieke band die zichzelf niet al te serieus neemt. Dit heeft een prettige invloed op het publiek, er hangt een goede en knusse sfeer. Het is wel een beetje jammer dat het zo vol is, zo blijft er weinig ruimte over om te dansen. Waarom staan ze eigenlijk niet gewoon in de grote zaal?!
Aan het einde van de avond laten de eigenzinnige Denen veel nieuw werk, dat niet op het album ‘Fruit’ staat, horen. De nieuwste pareltjes ‘Zombie’, ‘Ghost in my head’ en ‘Fantasy friend’, een nummer dat meer rock ’n roll is dan we van ze gewend zijn, worden goed door het publiek ontvangen. Ook ‘Inner city blues’ van Marvin Gaye komt voorbij. The Asteroids Galaxy Tour is een band die, zonder zich te verantwoorden, aan de nummers van één van de beste soulzangers ooit mag komen. De cover past namelijk naadloos tussen hun eigen werk. Bij het laatste nummer ‘Hero’ staat het hele publiek dromerig heen en weer te wiegen, en dan is de avond al weer om. Of toch niet? Gelukkig en niet geheel onverwacht komt de band nog één keer terug voor een toegift. Met ‘Golden age’ sluiten ze de avond dan toch echt definitief af.