Zaterdag 1 mei organiseerden de labels Motorwolf en Bunker een speciale avond in de kleine zaal van het Paard van Troje. Op het programma stonden achtereenvolgens Adolf Butler, Lucid, Orange Sunshine en Legowelt. Een line-up met een flink contrast dus.
Aan Adolf Butler de eer om te openen. Zoals de naam al doet vermoeden, steekt de band de draak met nationaalsocialistische ideeën. Zanger Boris komt op in een rood-wit-blauwe zwembroek en heeft over zijn schouders een enorme Nederlandse vlag hangen. Over een muur van geluid - dat zich het best laat omschrijven als noiserock - scandeert hij zijn teksten. Niet dat er iets van te verstaan is, maar het maakt niet uit. De twee dranghekken voor het podium laat hij tijdens de show niet ongemoeid en hiermee schuift hij zo nu en dan het publiek naar achter, tot ongenoegen van sommige toeschouwers. De toon is gezet voor de rest van de avond.
Lucid is de tweede band op het programma en voor wie de formatie niet kent: zanger/gitarist Selwyn is ook actief als blikvanger van The Polar Exploration Ship. Maar verwacht geen uitgebalanceerd ‘open’ geluid waarbij het liedje centraal staat, het is voornamelijk een dichtgemetselde, onconventionele brei van geluid dat de band voortbrengt. Psychedelische rock, zoals Lucid zichzelf karakteriseert, komt inderdaad dichtbij. Net als bij Adolf Butler is de zang niet te verstaan en dat is bij deze band best jammer te noemen.
Dan is het tijd voor Orange Sunshine, de band rondom drummer/zanger Guy die deze avond niet alleen georganiseerd heeft, maar ook tussendoor plaatjes draait als DJ Schmerzlabor. Een uitgebreide soundcheck loopt over in het ‘echte’ optreden en aan de enthousiaste reacties uit het publiek blijkt dat band een enorme fanbase heeft. De reputatie dat Orange Sunshine de hardste band van Nederland is, wordt echter maar gedeeltelijk waargemaakt. Achterin de zaal zijn de drums amper te horen, terwijl die juist behoorlijk belangrijk zijn in het totaalgeluid. Maar gelukkig laten Arthur (gitaar) en Mehdi (bas) hun skills niet liggen en krijgen zij regelmatig de ruimte om te laten horen wat ze in huis hebben. Bijkomend voordeel is dat de drumpartijen daardoor beter hoorbaar zijn en dat er dynamiek in de show zit. Na ruim een uur verlaten de drie heren het podium.
Zoals eerder vermeld, er zit een flink contrast in de line-up, dat goed merkbaar is bij het aantreden van Legowelt achter de draaitafels. Na de snoeiharde rock van de drie acts van daarnet, wordt nu de dansbaarheid van het publiek getest. In eerste instantie loopt de set niet helemaal lekker - overslaan van platen en gemiste overgangen - maar later komt daar verandering in. Unit Moebius neemt dan het roer over en wanneer ook hij het podium verlaten heeft is er nog tijd over. Guy springt in het gat en gooit een nummer van Earthless op, een minutenlange rockjam die zelfs na een kwartier nog weggedraaid moet worden. Om de doodeenvoudige reden dat het Paard sluit.