Door alle nieuwe, hippe en aanstormende buitenlandse bands, zou je bijna vergeten dat er ook nog zes Haagse bands optreden op het Walk The Line festival. Aankomend weekend kun je de bands John Dear Mowing Club, Woot, So What, NiCad, The Deaf en ReBelle zien optreden in de Zwarte Ruiter. Op The Deaf na, zij mogen op vrijdag in de grote zaal van het Paard het festival openen. 3VOOR12 Den Haag sprak met de zes Haagse acts.

Voor de Haagse bands zal het Walk The Line festival vooral in het teken staan van het aanboren van nieuw publiek. Voor de mensen die het zestal nog niet kennen, leggen ze even uit wat men kan verwachten bij hun optreden. Spike van Zoest van The Deaf: “We mogen gaan aftrappen in het Paard en als mensen meteen opgewarmd willen worden moeten ze komen meeswingen op onze door de jaren 60 geïnspireerde garage rock ‘n roll! Wij geven je er een overdosis energie en volume voor terug.” Laura Nijhuijs van ReBelle: “Drie vrouwen die live een energieke en overweldigende show weggeven met een vleugje punkattitude. De muziek is het beste te omschrijven als donkere power poprock met catchy melodieën en veel meerstemmige zang."

Iets compleet anders vind je bij John Dear Mowing Club. Melle de Boer: “Country noir', de titel van onze eerste demo met Smutfish, werkt altijd wel. Al dekt het de lading allang niet meer helemaal. Door zonder setlist, vaste bandleden, of uren in de oefenruimte te spelen, is de chaos die zo nu en dan ontstaat ook kenmerkend voor de John Dear Mowing Club. Het dwingt een bepaalde intensiteit en spanning af. Het kan ook helemaal misgaan.” De jonge band Woot doet vooral waar ze zelf zin in hebben: “Ons optreden heeft veel dynamiek. Soms wordt er flink gerockt en soms is het heel jazzy en rustig. Sommige “critici” noemen dat "je eigen sound zoeken", maar dat is gewoon onze sound, we trekken ons weinig aan van anderen!”

NiCad, de internationale formatie gevestigd in Den Haag, weet een optreden ook mooi te verwoorden: “Een alchemie tussen vijf bandleden van vijf verschillende nationaliteiten en culturele achtergronden samengesmolten tot één muzikale belevenis dat staat als een huis.” De bandleden maken zelf elektronische instrumenten die ze bij hun optredens gebruiken, dus dat belooft altijd een boeiende muzikale ervaring te worden. Joeri Gordijn van So What: “Licht chaotisch, maar wel met een hoop plezier. We doen wat we zelf het leukst vinden en maken de muziek die we zelf het liefst willen maken. In de loop van de jaren zijn er gewoontes ingeslopen die je zou kunnen benoemen als 'typisch So What'. Onze liedjes verschillen behoorlijk van elkaar, daarom is het vaak passen en meten om de perfecte set in elkaar te krijgen.”

Welke optredens op Walk The Line willen de bands zelf eigenlijk gaan bezoeken? Melle: “Jesca Hoop wil ik wel even zien. Stom dat juist het feit dat ze de oppas van de kinderen van Tom Waits was dit moet triggeren. Verder hoop ik met gewoon wat wandelen langs de zaaltjes weer nieuwe dingen te ontdekken. Dat werkt op het Crossing Border festival ook altijd goed.” Spike: “The Courteeners. Ik was vorige maand in Liverpool en deze band stond overal in de bladen als de grote belofte van 2010.” De mannen van Woot geven hun voorkeur aan The Cribs. “We hebben veel over ze gehoord, maar nog nooit live gezien, we hebben hier hoge verwachtingen van!” Linda van Leeuwen (ReBelle): "Ik wil dolgraag Sleigh Bells zien. Toevallig heb ik ze twee weken geleden op internet ontdekt, zonder dat ik wist dat ze op Walk The Line zouden spelen. Toffe vernieuwende mix van hiphop, rock en electro en gaaf hoe ze zoveel energie kunnen overbrengen, ook al zijn ze maar met z'n tweeën." Joeri: “Dan le Sac vs. Scroobius Pip, omdat dat nummer 'Thou shall allways kill' heel erg vet is. Daarnaast zijn er nog wat onbekendere bandjes die goed zijn. Bijvoorbeeld de grunge van Dead Confederate of the folkrock van Goldheart Assembly.” Daarnaast gaan de bands een kijkje nemen bij de optredens van hun Haagse collega’s.

Als we vragen naar de verwachtingen van Walk The Line, hebben de bands vooral het idee dat ze op een vergelijkbaar festival als Crossing Border terecht zullen komen. Woot: “Het publiek dat op dit soort festivals afkomt is ‘het luisterpubliek’, dat pas gaat klappen als het echt goed is. We willen een super show neer zetten, alleen al omdat de organisatie en de mensen daarachter zo tof zijn en zo veel voor ons hebben gedaan het afgelopen jaar!” Laura (ReBelle): “Er zijn weinig bekende (maar daarom niet mindere!) acts geboekt en ik denk dat er daarom veel ‘luisterpubliek’ op af komt. Mensen die het leuk vinden om nieuwe bands te ontdekken en die echt voor de muziek komen. We gaan gewoon lekker spelen en laten ons verrassen."

Melle van John Dear Mowing Club gaat ook nog wat nieuws doen op het festival. “Ik wil een paar nieuwe liedjes uitproberen, met een violiste. We spelen erg vroeg in de avond, dus ik hoop dat er al wat mensen zijn. De organisatie kennende is alles qua geluid goed op orde.” Voor NiCad gaat het in ieder geval een kleine reünie worden. “We verwachten weer onze oude vrienden en trouwe fans te zien, nieuwe liedjes op het publiek los te laten en het dak eraf te spelen.” Joeri ( So What) heeft ook hoge verwachtingen: “Op papier is dit een fantastisch festival. Net als bij The Music In My Head een aantal jaar geleden, kun je hier de nieuwste bands zien. Hopelijk krijgen we in de komende jaren een hoop 'ooow die heb ik nog gezien op Walk The Line, toen waren ze nog niet zo mega bekend'-momenten.”

Ook blikken we nog even terug op het hele traject van kick-off in het Paard van Troje en de optredens op SXSW. Linda (ReBelle): “Naast een geweldige ervaring heeft het voor ons vooral gezorgd voor een verbreding van onze kijk op de (muziek)wereld. Ik was überhaupt nog nooit in Amerika geweest en kon me dan ook geen voorstelling maken van hoe het zou zijn om daar te spelen. Dat het zo onwijs gaaf zou zijn en het publiek zo uitbundig zou reageren hadden we nooit durven dromen." Melle (JDMC): “Je kan je afvragen wat een Nederlands bandje met één keer spelen op een festival in Amerika tussen 1800 andere bands kan bereiken. Het zaaltje was vol en de reacties van de Amerikanen waren erg goed. Het was een droom om op SXSW te spelen en die is waargemaakt. Via de organisatie van het Crossing Border festival heb ik daar veel mensen ontmoet die ons hebben zien optreden.”

Joeri van So What: “SXSW was een van de leukste tijden in het bestaan van So What. Wat een verschrikkelijk vet festival en wat een ervaring. Natuurlijk is het gewoon goed voor je band 'cv' om te zeggen dat je op het SXSW festival gespeeld hebt. We zijn erg close geworden met een aantal Haagse bands, wat handig is voor de nabije toekomst. Ook hebben we contact met een aantal bands uit andere landen die hier willen komen spelen, en ons uitnodigen. Zo is er een Italiaanse band, en een Canadese. We moeten nog zien wat dat oplevert.” Spike van The Deaf wil tot slot de organisatie nog even bedanken: “We hebben kunnen spelen in Austin Texas en straks op het Walk The Line festival. Crossing Border heeft het allemaal perfect geregeld en daar zijn we hun dankbaar voor.”

Haagse bands op Walk The Line
Vrijdag 14 mei:
18.45 uur Zwarte Ruiter: John Dear Mowing Club
19.45 uur Paard van Troje (grote zaal): The Deaf
21.00 uur Zwarte Ruiter: ReBelle
Zaterdag 15 mei:
18.45 uur Zwarte Ruiter: Woot
21.00 uur Zwarte Ruiter: NiCad
23.15 uur Zwarte Ruiter: So What